π. Γερβάσιος Ραπτόπουλος: "Όταν ένα χωράφι σιταριών γίνεται χωράφι ψυχών" ... (εικόνες)

«Ποιος θα φανταζόταν πως ένα χωράφι σιταριών θα μπορούσε να γίνει κατασκήνωση και μάλιστα τόσο όμορφη;». Με αυτά
τα λόγια ο Γρεβενιώτης π. Γερβάσιος Ραπτόπουλος, ως πνευματικός καθοδηγητής της  Αδελφότητας της Οσίας Ξένης,  και οι συνεργάτιδές του υποδέχθηκαν τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Γρεβενών κ. Δαβίδ, στην κατασκήνωση «ΘΑΒΩΡ», στην Ελάνη της Χαλκιδικής, με την οποία συνεργάζεται η Ιερά Μητρόπολη Γρεβενών, καθώς στέλνει τα παιδιά της εκεί. «Και πλέον να είναι ένα απίστευτο χωράφι ψυχών», ανταπάντησε ο Σεβασμιώτατος, αγκαλιάζοντας τον πολιό γέροντα.

Η κατασκήνωση «ΘΑΒΩΡ» από τα 40 και πλέον χρόνια λειτουργίας της, τα τελευταία 9 λειτουργεί στις ιδιόκτητες εγκαταστάσεις της. Μέσα στα πεύκα της Χαλκιδικής, λίγα μέτρα από την θάλασσά της, ένα χωράφι δωρίσθηκε  από ένα ζευγάρι Ελλήνων αποδήμων στην Αυστραλία, μετά από προσευχή, στον  π. Γερβάσιο. Αμέσως άρχισαν οι κοπιαστικές και θυσιαστικές εργασίες. Στην νέα και τελική αυτή εγκατάσταση της κατασκήνωσης, όλο το καλοκαίρι γεμίζει από τα παιδικά χαμόγελα, που απλώνονται στα πρόσωπα ακόμη περισσότερο, με τις μέρες.

«Η κατασκήνωση αντιστοιχεί σε ένα ολόκληρο χρόνο για να δουλέψει κανείς με τα παιδιά», λένε αυτοί που ξέρουν. Και δεν έχουν άδικο. Μικροί εγωισμοί, αντιπαλότητες, αταξία, επιθυμίες και θελήματα υποχωρούν και αφήνουν την θέση τους στην ομαδικότητα, την συντροφικότητα, την ευταξία, την υπακοή, την εργατικότητα. Αλλά το κυριότερο: Η γνωριμία με τον Χριστό, την Παναγιά μας, την Εκκλησία και τους Αγίους μας που πλέον συνοδεύουν τα παιδιά για ολάκερο το έτος αλλά και για μία ζωή.

Το Θαβώρ είναι το όρος όπου ο Χριστός μεταμορφώθηκε. Είναι ο τόπος όπου ο μαθητής Πέτρος είπε στον διδάσκαλό του να φτιάξουν σκηνές, γιατί είναι πολύ όμορφα. Τα ίδια λόγια χρησιμοποιούν και οι κατασκηνωτές, όταν έρχεται ο καιρός να αποχωρήσουν. Γιατί η κατασκήνωση ΘΑΒΩΡ είναι ένα μέρος, όπου η καρδιά κάθε κατασκηνωτή αντί να παραμορφώνεται από την καθημερινότητα της πόλης και της σύγχρονης ζωής, αναμορφώνεται και μεταμορφώνεται σε έναν μπαξέ γεμάτο όμορφα και ευωδιαστά λουλούδια και καρπούς. Ιδιαίτερα φέτος, καθώς η χρονιά ήταν αφιερωμένη στην Παναγιά και στο περιβόλι της, στο Άγιον Όρος. Από τα παιδικά στόματα άκουγες το «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς», το «τη Υπερμάχω» και το «Άξιον Εστί». Παιδικά χέρια ζύμωσαν ψωμί και αρτοκλασία αλλά και ετοίμασαν και στόλισαν τα κόλλυβα για την αγρυπνία του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου. Τα ίδια χέρια ύψωναν την ελληνική σημαία.

«Η κατασκήνωση πέρα των άλλων, μπορεί να σας δώσει όμορφες φιλίες που θα κρατήσουν για πάντα», είπε ο Σεβασμιώτατος Δαβίδ κατά το γεύμα που του παρέθεσαν οι κατασκηνωτές. Και αυτοί του χάρισαν το ενθύμιο της φετινής χρονιάς και μελωδίες, ξεπροβοδίζοντάς τον, αλλά και ανανεώνοντας το ραντεβού για την επόμενη χρονιά.