Την ώρα που η συντριπτική πλειονότητα των
ανθρώπων βρίσκει το σeξ ακαταμάχητο, είναι κάποιοι που το παρακάνουν, αλλάζοντάς του τα φώτα!
Όπως το έλεγε εξάλλου και ο W.C. Fields, «κάποια πράγματα είναι καλύτερα από το σ#ξ και άλλα είναι χειρότερα, τίποτα όμως δεν είναι ακριβώς σαν αυτό». Το να λαχταράς όμως την πατροπαράδοτη πράξη δεν σε κάνει εθισμένο, καθώς με τον όρο μητρομανία εννοούμε τα παθολογικά όρια της κατάστασης, εκεί δηλαδή που μια γυναίκα έχει υπερβολικά έντονες σεξoυαλικές επιθυμίες.
Και λέμε γυναίκα, καθώς η νυμφομανία αφορά αποκλειστικά στη γυναικεία επικράτεια!
Ο εθισμός στο σ#ξ δεν είναι ωστόσο παίξε-γέλασε και σίγουρα όχι τόσο «πικάντικος» όσο νομίζουμε. Μπορεί ο περίφημος σεξoλόγος Alfred Kinsey να περιέγραψε τη νυμφομανή ως «κάποια που κάνει σeξ περισσότερο από σένα», η πραγματικότητα ωστόσο είναι ότι το άτομο που πάσχει από αυτό χρειάζεται βοήθεια.
Προς γνώση και συμμόρφωση λοιπόν, να τι δεν ξέρουμε (και θέλουμε να μάθουμε) για τη μητρομανία…
Νυμφομανία εναντίον σατυρίασης
Είπαμε, ο όρος «νυμφομανία» αφορά αποκλειστικά στη γυναίκα. Οι άντρες συνάδελφοί της πάσχουν από σατυρίαση (συχνά αποκαλείται και δονζουανισμός), με αμφότερους τους όρους να έλκουν την καταγωγή τους από την αρχαία ελληνική μυθολογία (νύμφες και σάτυροι). Η πλάκα είναι φυσικά ότι ιστορικά ο όρος που μελετήθηκε περισσότερο ήταν η νυμφομανία, καθώς η αχαλίνωτη ερωτική συμπεριφορά ήταν πάντα φυσιολογική για τον άντρα! Ενώ η γυναίκα που δεν χόρταινε τον έρωτα πρέπει να είχε πρόβλημα και μάλιστα σοβαρό. Με αυτό το σλόγκαν πορεύτηκε η πρώιμη ψυχιατρική, η οποία πρότεινε ως θεραπείες από απλά πράγματα, όπως κρύα μπάνια και ηρεμιστικά, μέχρι και αποτρόπαια δραστικές λύσεις όπως ο καυτηριασμός και η κλειτοριδεκτομή…
Πόσο πολύ είναι πολύ;
Οι βικτοριανοί γιατροί αγκάλιασαν ερευνητικά τη νυμφομανία, αν και παρέμεναν ιδιαίτερα ανήσυχοι για τις αχαλίνωτες ορέξεις της γυναίκας. Σε βιβλίο της εποχής, ο γιατρός φοβόταν ότι «η κατανάλωση παχυντικών τροφών, η βρώση μεγάλων ποσοτήτων σοκολάτας, η καταφυγή σε βρόμικες σκέψεις, η ανάγνωση ερωτικών μυθιστορημάτων και η εκτέλεση ‘‘μιαρών πράξεων’’ (αυνανισμός) … υπερδιεγείρουν τις ντελικάτες νευρικές ίνες της γυναίκας και οδηγούν σε νυμφομανία». Τόσο ανήσυχοι ήταν οι γιατροί της εποχής για τις ευαίσθητες νευρικές απολήξεις της γυναίκας που ένας από δαύτους φοβόταν ότι «ακόμα και η χρήση του μητροσκοπίου μπορεί να διεγείρει τα πάθη της γυναίκας σε τέτοιον βαθμό που να οδηγήσει σε νυμφομανία»! Προφανώς και οι γιατροί ήταν άντρες…
Είναι όλα στο κεφάλι της;
Αλλά και οι φρενολόγοι της εποχής δεν τα πήγαιναν καλύτερα, καθώς η παραδεδομένη άποψη ήταν ότι «μια μεγεθυμένη παρεγκεφαλίδα … υποδηλώνει υπέρμετρη σεξoυαλική όρεξη». Οι φρενολόγοι τοποθετούσαν το κέντρο της αναπαραγωγής, του έρωτα και των σεξoυαλικών τάσεων στον ινιακό λοβό (στο πίσω μέρος του εγκεφάλου), εκεί που εδράζεται δηλαδή και η παρεγκεφαλίδα, οπότε όσο μεγαλύτερο το κρανίο σε εκείνη την περιοχή τόσο πιο ακόρεστη η σεξoυαλική δίψα της γυναίκας! Η «Εγκυκλοπαίδεια της Ψυχολογίας» αναγνωρίζει βέβαια ότι πλέον η άποψη είναι παρωχημένη, αν και παραμένει δημοφιλής, καθώς το μέγεθος και το σχήμα του κρανίου δεν έχει σχέση με το σχήμα του εγκεφάλου ούτε τις λειτουργίες του.
Οι νυμφομανείς του χθες είναι οι σεξoυαλικά εθισμένες του σήμερα
Ο όρος «νυμφομανία» δεν αναγνωρίζεται πια στον κόσμο της επιστήμης, κι αυτό γιατί δεν υπάρχουν συγκεκριμένα κριτήρια που να κατατάσσουν κάποια στην εν λόγω κατηγορία. Επιστημονικώς μιλώντας, ο όρος είναι ανόητος ή κενός περιεχομένου, καθώς δεν υπάρχει τρόπος να εκτιμήσεις πόση σεξoυαλική όρεξη ή δραστηριότητα είναι παθολογικά πολύ. Αντιθέτως, ένας άνθρωπος με μανιωδώς υψηλή σεξουαλική ορμή αποκαλείται πλέον «υπερσεξουαλικός». Υπερσεξουαλικότητα ή σεξoυαλικό εθισμό λοιπόν ονομάζει πια η ψυχολογία τη συνθήκη εκείνη που ένας ενήλικας δαπανά συστηματικά και επαναλαμβανόμενα υπερβολικό χρόνο σε σεξoυαλικές φαντασιώσεις, ορμές ή στον προγραμματισμό και την τέλεση σεξoυαλικών συμπεριφορών, με αποτέλεσμα να υπολειτουργούν ή να εμποδίζονται σημαντικά βασικοί τομείς της ζωής του (επαγγελματικές υποχρεώσεις, διαπροσωπικές σχέσεις, κοινωνική ζωή κ.λπ.). Μπορεί βέβαια για την επιστήμη να αποτελεί παρελθόν, η νυμφομανία έχει επιβιώσει ωστόσο στον καθημερινό λόγο, αν και τείνουμε να την αποδίδουμε αψήφιστα δεξιά και αριστερά, καθώς σύμφωνα με τις έρευνες, μόνο το 8% του συνολικού ανδρικού πληθυσμού και μόλις το 3% των γυναικών διακρίνονται από κάποιας μορφής και έντασης σεξoυαλικό εθισμό…
Είναι οι νυμφομανείς (ψυχολογικά) άρρωστες;
Επιστροφή στην ιδιαίτερη για την επιστήμη βικτοριανή εποχή, εκεί που τόσο οι θεραπευτές όσο και οι ασθενείς που έψαχναν ιατρικές συμβουλές πίστευαν ότι οι σφοδρές σεξουαλικές ορμές ήταν συμπτώματα ψυχικής ασθένειας. Ο αυτοέλεγχος και η μετριοπάθεια ήταν κεντρικά μοτίβα στη ζωή τόσο αντρών όσο και γυναικών, αν και οι συνήθως ηπιότερες ερωτικές ορμές της γυναίκας σήμαιναν ότι οποιοδήποτε σημάδι αύξησής τους έπρεπε να κινητοποιήσει τον γιατρό άμεσα, καθώς η τύπισσα όδευε με μαθηματική ακρίβεια στα όρια της σεξουαλικής τρέλας! Οι πηχυαίοι τίτλοι σκανδαλοθηρικών εφημερίδων τείνουν να υποστηρίζουν την παρωχημένη αυτή πεποίθηση ότι ένα λάθος βηματάκι μπορεί να οδηγήσει τη γυναίκα στην επικράτεια της ερωτικής παραφοράς, όπως στην περίπτωση, ας πούμε, γυναίκας που ισχυρίστηκε ότι έπεσε μέσα στο σπίτι της και το χτύπημα τη μετέτρεψε σε νυμφομανή (πραγματική ιστορία)!
Οι νυμφομανείς δεν είναι και οι καλύτερες σύντροφοι
Η νυμφομανής σύντροφος μπορεί να είναι ιδανικό υλικό για το σινεμά, για το Playboy ή για τις μύχιες φαντασιώσεις των αντρών, στην πραγματική ζωή δεν είναι ωστόσο εξίσου φανταστική. Αν χρειάζεται ανάλυση αυτό, στην καλύτερη θα είναι ιδιαιτέρως κουραστική και στη χειρότερη θα πάσχει από σωρεία ψυχολογικών διαταραχών. Το σeξ είναι μόνο το τυράκι…
Δεν είναι μόνο παιχνίδι και ευχαρίστηση
Μπορεί η ιδέα της νυμφομανούς συντρόφου να ακούγεται δελεαστική σε κάποιους, καθώς εδώ τα πρωτοσέλιδα με τους σεξουαλικά εθισμένους αστέρες δίνουν το κάτι παραπάνω σε όρους αίγλης, η πραγματικότητα είναι ωστόσο σαφώς διαφορετική. Φτάνει να μάθει κανείς ότι ένα 60% των εθισμένων στο σeξ έχουν κακοποιηθεί σ#ξουαλικά στην παιδική τους ηλικία, όπως συνάγουν εξάλλου τόσες και τόσες ψυχολογικές μελέτες. Η σεξουαλική καταναγκαστική συμπεριφορά (σεξουαλικός εθισμός) έχει πολλές αρνητικές συνέπειες για τη ζωή του ατόμου, όπως υπερέκθεση σε σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, διαλυμένες προσωπικές σχέσεις (γάμος, ειδύλλια, φίλοι, οικογένεια), παρέμβαση στο εργασιακό περιβάλλον και τις κοινωνικές συναναστροφές, ροπή προς την κατάθλιψη και το στρες και πολλά-πολλά ακόμα. Ο σεξουαλικός εθισμός παραγνωρίζεται συνήθως κοινωνικά, ενώ μπορεί ακόμα και να παρουσιαστεί ως απελευθερωμένη σεξουαλικότητα ή να κατακριθεί ως διαστροφή, ενώ στην πράξη είναι μια ψυχολογική διαταραχή που μπορεί να ανήκει στο ευρύτερο πλαίσιο της συμπτωματολογίας μιας άλλης πάθησης…
Απολαμβάνουν το σeξ οι νυμφομανείς;
«Χρειάζομαι το σeξ για λαμπερή επιδερμίδα, προτιμώ να το κάνω όμως από αγάπη», αυτό έλεγε σκωπτικά η Τζόαν Κρόφορντ! Το θέμα ωστόσο παραμένει: αν είσαι αναγκασμένος να επαναλαμβάνεις μια συμπεριφορά καθημερινά και εμφανίζεις έντονα συμπτώματα δυσφορίας όταν δεν μπορείς να ικανοποιήσεις την παρόρμησή σου, τότε πόσο απολαμβάνεις πραγματικά την πράξη; Η άποψη της επιστήμης είναι εδώ καταλυτική, καθώς οι περιπτώσεις ατόμων που ολόκληρη η καθημερινότητά τους περιστρέφεται γύρω από την αναζήτηση σεξουαλικών δραστηριοτήτων και εμπειριών, συνοδευόμενη από υπέρογκη κατανάλωση χρόνου ερωτικοποίησης του εαυτού τους και αναζήτησης σεξουαλικών εμπειριών και ικανοποίησης, δεν είναι άνθρωποι που εμφανίζουν υψηλούς δείκτες ικανοποίησης από τη ζωή. Οι σεξουαλικά εθισμένοι δεν είναι σε θέση να ελέγξουν τις σεξουαλικές ορμές τους, οι οποίες μπορεί να περιλαμβάνουν όλο το φάσμα των σεξουαλικών φαντασιώσεων. Όσο μάλιστα η ανάγκη της σεξουαλικής δραστηριότητας αυξάνεται και η συμπεριφορά του ατόμου κινητοποιείται αποκλειστικά και μόνο από την επίμονη επιθυμία του να βιώσει τη σ#ξουαλική πράξη, το ιστορικό τέτοιων περιπτώσεων αποκαλύπτει ότι η σ#ξουαλική δραστηριότητα παρεμβαίνει καταλυτικά στην κοινωνική, επαγγελματική και οικογενειακή ζωή, η οποία αρχίζει να αλλοιώνεται και τελικά καταρρέει. Ο σ#ξουαλικός εθισμός έχει συνήθως αιτίες υποβόσκουσες, όπως η εσωτερική οδύνη, η μοναξιά, τα συναισθήματα ντροπής, απαξίωσης του εαυτού και αναξιότητας ή υπερεκτίμησης και υπεραξίωσης της σεξουαλικής ανάγκης. Στη συγκεκριμένη συμπεριφορά, το άτομο βρίσκει έναν από μηχανής θεό, μια αυτόματη φυγή από ό,τι μοιάζει αδιέξοδο, δισεπίλυτο και δυσβάσταχτο, ενώ η γρήγορη εναλλαγή της διάθεσής του προσφέρει ελάχιστες στιγμές πρόσκαιρης ευφορίας…
newsbeast.gr
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου