Μέσα από τις διηγήσεις των ανθρώπων που πολέμησαν το 1940.
………ο οπλίτης Ηρακλής Πασχαγιαννίδης μετά από οχτώ ώρες σκοπιά με δύο μέτρα χιόνι γυρίζει στο στρατόπεδο κρυωμένος και πεινασμένος και πηγαίνει στα μαγειρεία για να φάει. Εκεί συναντάει τον χωριανό του Ευστάθιο Ζαχαριάδη που εκτελεί χρέη μαγείρου.
Στάθη βάλε μου κάτι να φάω λέει ο πεινασμένος Ηράκλης και τον απαντά ο Στάθιον ότι δεν έμεινε τίποτα για να φάς. Κάτι λίγο Στάθη γιατί έχω πεθάνω από την πείνα. Δεν υπάρχει τίποτα απαντά ο Στάθης εκτός από μία ρέγκα που την κρατώ για τον διοικητή.
Δώσε μου την ρέγκα να την φάω λέει ο Ηράκλης σον Στάθιον. Δεν μπορώ να σου την δώσω απαντά ο Ηράκλης, γιατί είναι για τον διοικητή. Κατεβάζει το όπλο από τον ώμο του ο Ηράκλης και διατάζει τον χωριανό του Στάθιον, ή μου δίνεις την ρέγκα ή σε σκοτώνω.
Μετά πολλά χρόνια μας το έλεγε ο Στάθιον …… ναι παίδια ο Ηράκλης για μια ρέγκα θα με σκότωνε.
Πολλοί άνθρωποι αγωνίζονται και αντιπαλεύουν αγώνες και συστήματα που είναι αντίθετα με την δική τους φιλοσοφία. Ενώ τα κράτη ενώνουν πολλούς ανθρώπους σε κοινούς αγώνες και θυσίες γιατί τους ενώνουν συνήθως η γλώσσα, η ιστορία, τα ήθη και έθιμα και πιο γενικά ο πολιτισμός τους, εν τούτης πολλές φορές ορισμένοι ξεπερνούν αυτά τα κλισέ και τους αντιπαλεύουν κυρίως όταν όλα αυτά τα χρησιμοποιούν κάποιοι που κυβερνούν αυτό το κράτος με φασιστικές μεθόδους αιματοκυλώντας και άλλα κράτη με πολέμους.
Αυτό που πιστεύουν είναι τόσο δυνατό σε σχέση με αυτό που θέλουν να επιβάλλουν οι φασίστες, οι ναζιστές που έχουν την δύναμη να τους πολεμήσουν με διάφορους μεθόδους.
Μία από τους μεθόδους για τους Ιταλούς κουμουνιστές ήταν να μην πολεμούν για να μην νικήσει ο φασίστας Μουσολίνι και ο φασιστικός άξονας γενικότερα.
Στους Κουμουνιστές εκείνων των χρόνων επικρατούσε πάρα πολύ μέσα τους το διεθνιστικό, που αργότερα αποδείχθηκε ότι δεν επικρατούσε σε όλους. Οι Κουμουνιστές βλέπανε τα πράγματα παγκόσμια. Ήθελαν να αλλάξουν τα πράγματα για να δημιουργηθεί μια ελεύθερη ανθρωπότητα και όχι μόνον στο κράτος τους. Να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις εκείνες η παγκόσμιες ώστε να υπάρξει δημοκρατία σε όλους τους λαούς με πολιτικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Δικαιώματα χωρίς περιοριστικούς πολιτικούς, οικονομικούς, πολιτιστικούς όρους, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο ……
Μετά τις σχολικές παρελάσεις τα χρόνια της δεκαετίας του 1970, ακολουθούσε καφές στο καφενείο του χωριού με τον δάσκαλο και μαζί με αυτούς που έχουν πολεμήσει το 1940.
Σε μία από αυτές τις συζητήσεις στο χωριό μας το Νησί, μας έλεγαν οι πολεμιστές του 1940, ο Σπύρος Θεοδωρίδης, ο Αβραάμ Θεοδωρίδης, ο Ευστάθιος Ζαχαριάδης, ο Μιχαήλ Ελευθεριάδης ο Ηρακλής Πασχαγιαννίδης και ο Γεώργιος Σφενδόνης ……..
…..οι Ιταλοί κουμουνιστές δεν πολεμούσαν για να χάση ο Μουσολίνι ….. θυμάσαι Σπύρο έλεγε ο Σφενδόνης που πιάσαμε καμιά εκατοστή Ιταλούς που ήταν μέσα στα χαρακώματα με άνοιγμα μέχρι και το κεφάλι τους και σήκωναν τα χέρια τους με το όπλο ψηλά πάνω από τα κεφάλια τους και πυροβολούσαν χωρίς να βλέπουν στόχο και τους περικυκλώσαμε και τους πιάσαμε.
Πολλοί μη γνωρίζοντας τους λόγους που αδιαφορούσαν οι Ιταλοί έλεγαν αργότερα σε κάποιον που δεν πολεμούσε με πάθος και ψυχή ότι … πολεμά σαν Ιταλός.
Δυστυχώς για αυτούς τους ανθρώπους που θυσιάζονται για τις ιδέες τους, για τους φίλους της Ιδεολογίας, δεν γίνονται πολλές αναφορές ενώ με τις πράξεις τους δείχνουν ότι το αξίζουν.
Ένας από αυτούς τους Ιταλούς αιχμαλώτους – κουμουνιστές - ήταν και ο Πέτρος που είχε στο σπίτι ο παππούς μου.
Ο Πέτρος ο Ιταλός όταν πήγαινε να βοσκίσει τα βόδια του παππού, έπαιρνε μαζί του και την μάνα μου που ήταν γεννημένη τον δεκαπενταύγουστο του 1935. Η μάνα μου μικρό κοριτσάκι του θύμιζε τον Πέτρο την μικρή του κόρη που άφησε στην Ιταλία και όλο το έλεγε στην μάνα μου. Η μάνα μου μέσα από την αγάπη και την δίψα για μάθηση από τον Πέτρο έμαθε να μετρά Ιταλικά μέχρι το εκατό, έμαθε πάρα πολλές ιταλικές λέξεις και αρκετά ιταλικά τραγούδια. Αν και τώρα έχει άνοια η μάνα μου, τα παλιά τα θυμάται και θυμάται και το τραγούδι που την έμαθε ο Ιταλός ο Πέτρος, το Μπαντιέρα ρόσα ή Αβάντι πόπολο, ένα εμβατήριο του Ιταλικού αγροτικού κινήματος αλλά και των Κουμμουνιστών το οποίο το τραγουδούν και σε άλλες χώρες οι Κουμμουνιστές.
Τέλος κλείνοντας θα ήθελα να σας πώ ότι: Οι μάχες δίνονται και από διαφορετικά χαρακώματα ή οι αγώνες δίνονται και από διαφορετικά μετερίζια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου