Κατά την κλασική φράση… αν ανοίξει κανείς το λεξικό στο λήμμα «επίμονος» ή «απτόητος», θα βρει τη φωτογραφία του Ερλ Τάπερ.
Αυτή είναι λοιπόν η ιστορία του επίμονου εφευρέτη και επιχειρηματία που κατάφερε να γίνει πολυεκατομμυριούχος μπαίνοντας στα σπίτια όλων μας.
Ο Ερλ Τάπερ γεννήθηκε to 1907 στο Νιου Χαμσάιρ των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι γονείς του ήταν αγρότες και - όπως οι περισσότεροι αγρότες της εποχής- τα έβγαζαν πολύ δύσκολα πέρα.
Ο ίδιος εργάστηκε από πολύ νωρίς στο αγρόκτημα της οικογένειας, στηρίζοντας το μεροκάματο της οικογένειας. Παρά την κούραση, εκεί κέρδισε ένα ανεκτίμητο εφόδιο: έβλεπε κάθε μέρα τον πατέρα του να μαστορεύει και να τροποποιεί εργαλεία και συσκευές που δεν είχε οικονομικό περιθώριο να πετάξει και να αντικαταστήσει. Έτσι, η αγάπη του Ερλ για τις εφευρέσεις γεννήθηκε και καλλιεργήθηκε.
Μέχρι την ηλικία των 10 ετών, γύριζε από σπίτι σε σπίτι και πουλούσε προϊόντα από το αγρόκτημα. Αυτή η εμπειρία του θα τον έκανε επίσης να εκτιμήσει μια ιδέα που θα του έδινε πολύ αργότερα μια υπάλληλος του και θα αποδεικνυόταν η κίνηση ματ για την επιχειρηματική του επιτυχία.
Παράλληλα με τη δουλειά στην οικογενειακή φάρμα, πήγε στο σχολείο και αποφοίτησε. Οι γονείς του εν τω μεταξύ άνοιξαν ένα φυτώριο στη Μασαχουσέτη και εκείνος δούλευε εκεί για κάποιο διάστημα μετά την αποφοίτηση του. Στη συνέχεια δούλεψε για τα προς το ζην ως υπάλληλος ταχυδρομείου και σε εταιρεία σιδηροδρόμων.
Στα 28 του χρόνια αποφάσισε να εξελίξει την οικογενειακή επιχείρηση και ίδρυσε μια εταιρεία που καλλιεργούσε και φρόντιζε καλλωπιστικά φυτά, την Tupper Tree Doctors Company.
Τον ελεύθερο του χρόνο τον αφιέρωνε στη μεγάλη του αγάπη: τους πειραματισμούς και τις εφευρέσεις. Γνώρισε και παντρεύτηκε την Μαρί Γουίτκομπ. Εκτός από τα 5 παιδιά που του «χάρισε», η Μαρί στάθηκε δίπλα του βοηθώντας τον να πουλά τις εφευρέσεις του και μάλιστα με σημαντική οικονομική επιτυχία.
Ήρθε όμως η εποχή του Μεγάλου Κραχ στις ΗΠΑ και η επιχείρηση του χρεοκόπησε (το 1936). Σχεδόν αμέσως, ο Τάπερ αναζήτησε δουλειά ως υπάλληλος και τελικά προσελήφθη από την εταιρεία πλαστικών DuPont, έναν κολοσσό της εποχής της.
Εκεί προσέφερε τις υπηρεσίες του και σε αντάλλαγμα πήρε ένα σταθερό μισθό αλλά και τεχνογνωσία.
Σχεδόν ένα χρόνο μετά, το 1938, αποφάσισε να αφήσει την DuPont και να ιδρύσει μια νέα δική του εταιρεία. Αξιοποιώντας όσα είχε μάθει στην DuPont για τα πλαστικά, η νέα του εταιρεία Earl S. Tupper επικεντρώθηκε σε αυτό το πολλά υποσχόμενο και ανερχόμενο – τότε- υλικό, το πλαστικό. Αγόρασε, μάλιστα, από τα πρώην αφεντικά του και κάποια μηχανήματα. Βάζοντας σε «λειτουργία» το εφευρετικό του δαιμόνιο, εφηύρε το αεροστεγές πλαστικό δοχείο.
Το 1942 άνοιξε το πρώτο του εργοστάσιο παραγωγής των δοχείων αυτών, το Tupper Plastics. Το τάπερ, το αεροστεγές πλαστικό δοχείο φαγητού παρουσιάστηκε στο καταναλωτικό κοινό το 1946.
Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος σοβούσε σε όλο τον κόσμο και το πλαστικό ήταν μια δυσεύρετη και πολύτιμη (βλ. ακριβή) πρώτη ύλη. Αυτό όμως δεν τον σταμάτησε. Εκμεταλλεύτηκε τις γνωριμίες του στον κολοσσό DuPont για να αποκτήσει πρόσβαση σε κυβερνητικά στελέχη και να υπογράψει κρατικά συμβόλαια. Και τι μπορεί να ήθελε το κράτος των ΗΠΑ από έναν παραγωγό τάπερ; Τη γνώση χρήσης του πλαστικού. Ο Ερλ Τάπερ προμήθευε την πολεμική βιομηχανία των ΗΠΑ με εξαρτήματα για αντιασφυξιογόνες μάσκες.
Ο πόλεμος τελείωσε και η αγορά βρισκόταν σε μια περίεργη (όπως είναι αναμενόμενο) φάση. Επιφυλακτικοί οι καταναλωτές ακόμη απέναντι στο πλαστικό, δεν το προτιμούσαν. Έτσι ο Τάπερ εφάρμοσε τη γνωριμία δια… του δώρου. Στο κεντρικό του κατάστημα στην 5η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης, πουλούσε καθημερινά προϊόντα, όπως οδοντόβουρτσες. Με κάθε αγορά, έκανε δώρο στους πελάτες του και ένα πλαστικό προϊόν, πχ ένα πλαστικό ποτήρι, ένα πλαστικό δοχείο (τάπερ) κ.ό.κ.
Το τάπερ υπήρξε μια πραγματική επανάσταση στο χώρο της συντήρησης τροφίμων. Όμως οι νοικοκυρές ήταν ακόμη πολύ επιφυλακτικές απέναντι στο νέο προϊόν. Τότε, μια υπάλληλος του, είπε στον Τάπερ την εξής ιδέα: αντί να περιμένουμε να έρθουν οι πελάτες σε μας, θα πάμε εμείς σε αυτούς, πόρτα – πόρτα. Έχοντας κάνει την πώληση πόρτα – πόρτα, ο Τάπερ εντόπισε αμέσως τα πλεονεκτήματα της εμπορικής αυτής μεθόδου.
Έτσι, για πρώτη φορά σε τέτοια κλίμακα, εφαρμόστηκε η ιδέα της επίδειξης σε σπίτια. Ήταν η κίνηση που εκτόξευσε τις πωλήσεις των… τάπερ του κ. Τάπερ.
Οι νοικοκυρές κατάλαβαν εμπειρικά πλέον τι σημαίνει ένα πλαστικό, αεροστεγές δοχείο για τα τρόφιμα τους.
Η Μπράουνι Γουάιζ, η υπάλληλος που είχε την ιδέα της επίδειξης τάπερ, έγινε αντιπρόεδρος της εταιρείας Tupperware.
Το 1958 και ενώ η εταιρεία ήταν χρυσωρυχείο, ο Ερλ Τάπερ αποφάσισε εντελώς αιφνιδιαστικά να απολύσει την Γουάιζ και να πουλήσει την εταιρεία. Με τα 16 εκατομμύρια δολάρια που πήρε από την πώληση της (την αγόρασε η φαρμακευτική Rexall), έφυγε για Κόστα Ρίκα. Για την ακρίβεια χώρισε τη γυναικά του, αποποιήθηκε την υπηκοότητα του κράτους των ΗΠΑ, για φορολογικούς λόγους, και έγινε μόνιμος κάτοικος Κόστα Ρίκα μέχρι το τέλος της ζωής του.
Εκεί αφοσιώθηκε στις εφευρέσεις. Στο νησάκι της Κόστα Ρίκα, ο Τάπερ έφτιαξε ένα μικροσκοπικό φορητό πλυντήριο για περιοδεύοντες πωλητές, ένα στρογγυλό φούρνο και δεκάδες άλλες πρωτότυπες συσκευές.
Πέθανε το 1983 σε ηλικία 76 ετών. Όλες του τις εφευρέσεις ανακάλυψαν οι γιοι του, στο σπίτι – καταφύγιο του πατέρα τους (στην Κόστα Ρίκα), μετά το θάνατό του.
Λήδα Δεληγιάννη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου