Επιστήμονες από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης σχεδίασαν μια καταπληκτική οφθαλμαπάτη με τη βοήθεια του Άλμπερτ Αϊνστάιν και της Μέριλιν Μονρόε!
Η οφθαλμαπάτη είναι στην πραγματικότητα ένα γρήγορο τεστ που μπορείτε να κάνετε για να δοκιμάσετε την οπτική σας οξύτητα.
Η κινούμενη εικόνα που βλέπετε παρακάτω δημιουργήθηκε επικαλύπτοντας μια φωτογραφία του Άλμπερτ Αϊνστάιν με μια φωτογραφία της Μέριλιν Μονρόε.
Εσείς ποιον από τους δύο βλέπετε όσο η εικόνα γίνεται μεγαλύτερη;
Από πολύ κοντά, μπορεί ο καθένας να αναγνωρίσει σωστά το πρόσωπο. Όσο χαμηλότερη είναι η οπτική οξύτητα, η εικόνα παραμένει θολή και τα μάτια δεν μπορούν να εντοπίσουν τις λεπτομέρειες που διαφοροποιούν τα δύο πρόσωπα.
Εικόνες με υψηλή χωρική συχνότητα, που αποτελούνται δηλαδή από πολλές λεπτομέρειες όπως η φωτογραφία του Αϊνστάιν, είναι ευδιάκριτες μόνο όταν τις βλέπουμε από πολύ κοντά. Αντίθετα, εικόνες με χαμηλή χωρική συχνότητα, όπως αυτή της Μονρόε, είναι ευδιάκριτες όταν τις βλέπουμε και από μακριά.
Συνδυάζοντας τις δύο εικόνες δημιουργείται μια εντυπωσιακή οφθαλμαπάτη, καθώς η εικόνα μοιάζει να αλλάζει όσο η απόσταση ανάμεσα σε αυτήν και το μάτι μεγαλώνει ή μικραίνει.
Τέτοιου είδους υβριδικές εικόνες βοηθούν να δοκιμάσουμε την όρασή μας και να διαπιστώσουμε πόσο καλά βλέπουμε.
Η κινούμενη εικόνα που βλέπετε παρακάτω δημιουργήθηκε επικαλύπτοντας μια φωτογραφία του Άλμπερτ Αϊνστάιν με μια φωτογραφία της Μέριλιν Μονρόε.
Εσείς ποιον από τους δύο βλέπετε όσο η εικόνα γίνεται μεγαλύτερη;
Οι περισσότεροι άνθρωποι αναγνωρίζουν το πρόσωπο του Άλμπερτ Αϊνστάιν. Εάν βλέπετε τη Μέριλιν Μονρόε, ίσως είναι ώρα να κλείσετε ένα ραντεβού στον οφθαλμίατρο!
Από πολύ κοντά, μπορεί ο καθένας να αναγνωρίσει σωστά το πρόσωπο. Όσο χαμηλότερη είναι η οπτική οξύτητα, η εικόνα παραμένει θολή και τα μάτια δεν μπορούν να εντοπίσουν τις λεπτομέρειες που διαφοροποιούν τα δύο πρόσωπα.
Εικόνες με υψηλή χωρική συχνότητα, που αποτελούνται δηλαδή από πολλές λεπτομέρειες όπως η φωτογραφία του Αϊνστάιν, είναι ευδιάκριτες μόνο όταν τις βλέπουμε από πολύ κοντά. Αντίθετα, εικόνες με χαμηλή χωρική συχνότητα, όπως αυτή της Μονρόε, είναι ευδιάκριτες όταν τις βλέπουμε και από μακριά.
Συνδυάζοντας τις δύο εικόνες δημιουργείται μια εντυπωσιακή οφθαλμαπάτη, καθώς η εικόνα μοιάζει να αλλάζει όσο η απόσταση ανάμεσα σε αυτήν και το μάτι μεγαλώνει ή μικραίνει.
Τέτοιου είδους υβριδικές εικόνες βοηθούν να δοκιμάσουμε την όρασή μας και να διαπιστώσουμε πόσο καλά βλέπουμε.
Ιγώ γιατί γλέπου τουν Γιανν΄ τσ΄ Βασίλους;
ΑπάντησηΔιαγραφή