‘Η ζωή είναι πόνος' είπε κάποτε ο
Σιντάρτα Γκαουτάμα Τιθαγκάτα. Δυσβάσταχτος και ο δικός μου πόνος και μόνιμη παρέα μου πια από τη Καθαρά Δευτέρα που κήδεψα τον πατέρα μου. Ένα υπέροχο πατέρα, τίμιο, δοτικό, άξιο, γενναιόδωρο, οικογενειάρχη, γλυκό, ευγενικό που πάντα μου έδινε μαθήματα ζωής και συμπεριφοράς. Έφυγε ο πατέρας μου και μαζί του χάθηκαν οι ρίζες μου, η άγκυρα μου, το στήριγμα μου.Ο ισχυρότερος κρίκος με τον κόσμο της παιδικής μου ηλικίας έχει σπάσει και έχει χαθεί για πάντα. ‘Eχω ανάγκη να πιστέψω ότι οι ψυχές νιώθουν, ακούν και καταλαβαίνουν. Η μόνη μου παρηγοριά πια μπαμπά μου είναι να τρυπώνεις τα βράδια στα όνειρα μου και να μου χαμογελάς. Δεν τα κατάφερα μπαμπά μου. Δεν κατάφερα να σου χαρίσω τα δύο χρόνια που ήθελες ακόμα σ’ αυτή τη ζωή. Συγνώμη μπαμπά μου που για εφτά μήνες, σε ταλαιπώρησα και σ’ ανάγκαζα να δεις άπειρους γιατρούς , που σου φώναζα να φας και να κάνεις την θεραπεία σου και μετά σου θύμωνα όταν δεν το έκανες γιατί έλεγες ότι είχες κουραστεί. Που σε γέμιζα με ελπίδες και μετά ξανά με απογοήτευση. Δεν θύμωνα με σένα μπαμπά μου αλλά με τον εαυτό μου που έβλεπα ότι όλα όσα έκανα ήταν μάταια. Δεν ξέρω αν ότι έκανα ήταν σωστό ή λάθος, αλλά τι ήξερα εγώ? Αφού και όλοι οι γιατροί που σε είδαν δεν συμφωνούσαν σε ΤΙΠΟΤΑ μεταξύ τους!! Σ’ αποχαιρετώ μπαμπά μου με το μήνυμα της Μαρίας, οικογενειακής φίλης που σε εκτιμούσε πολύ:
«Σήμερα βράδυ, από τα αφανή Γρεβενά, λείπει ακόμη ένας άνθρωπος.
Μάλλον λίγοι θα νιώσουν την απουσία του γιατί ήταν ηλικιωμένος και άρρωστος, γιατί ήδη είχε αποσυρθεί από την ενεργό ζωή.
Όμως γέμισαν την εκκλησία για να τον αποχαιρετήσουν - συγγενείς, φίλοι, συνεργάτες.
Η μικρή κοινωνία τίμησε την έξοδο ενός καλού ανθρώπου. Έδειξε με τον δικό της συμβατικό τρόπο τα συναισθήματα της.
Αγάπη, φιλία, εκτίμηση, σεβασμό και θλίψη.
Θλίψη για τον άνθρωπο με ότι αυτό περιλαμβάνει - για τον αγώνα του, για την στάση του στην ζωή.
Θλίψη για αυτούς που αποχωρούν και δεν αντικαθίστανται. Σαν να φεύγουν τα στηρίγματα της κοινωνίας.»
Σ ΈΥΧΑΡΙΣΤΏ ΓΙΑ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΚΑΝΕΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΠΟΥ ΥΠΗΡΞΕΣ ΚΑΙ ΠΟΥ
ΗΣΟΥΝ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ!!!!
Eria Sioula
Σιντάρτα Γκαουτάμα Τιθαγκάτα. Δυσβάσταχτος και ο δικός μου πόνος και μόνιμη παρέα μου πια από τη Καθαρά Δευτέρα που κήδεψα τον πατέρα μου. Ένα υπέροχο πατέρα, τίμιο, δοτικό, άξιο, γενναιόδωρο, οικογενειάρχη, γλυκό, ευγενικό που πάντα μου έδινε μαθήματα ζωής και συμπεριφοράς. Έφυγε ο πατέρας μου και μαζί του χάθηκαν οι ρίζες μου, η άγκυρα μου, το στήριγμα μου.Ο ισχυρότερος κρίκος με τον κόσμο της παιδικής μου ηλικίας έχει σπάσει και έχει χαθεί για πάντα. ‘Eχω ανάγκη να πιστέψω ότι οι ψυχές νιώθουν, ακούν και καταλαβαίνουν. Η μόνη μου παρηγοριά πια μπαμπά μου είναι να τρυπώνεις τα βράδια στα όνειρα μου και να μου χαμογελάς. Δεν τα κατάφερα μπαμπά μου. Δεν κατάφερα να σου χαρίσω τα δύο χρόνια που ήθελες ακόμα σ’ αυτή τη ζωή. Συγνώμη μπαμπά μου που για εφτά μήνες, σε ταλαιπώρησα και σ’ ανάγκαζα να δεις άπειρους γιατρούς , που σου φώναζα να φας και να κάνεις την θεραπεία σου και μετά σου θύμωνα όταν δεν το έκανες γιατί έλεγες ότι είχες κουραστεί. Που σε γέμιζα με ελπίδες και μετά ξανά με απογοήτευση. Δεν θύμωνα με σένα μπαμπά μου αλλά με τον εαυτό μου που έβλεπα ότι όλα όσα έκανα ήταν μάταια. Δεν ξέρω αν ότι έκανα ήταν σωστό ή λάθος, αλλά τι ήξερα εγώ? Αφού και όλοι οι γιατροί που σε είδαν δεν συμφωνούσαν σε ΤΙΠΟΤΑ μεταξύ τους!! Σ’ αποχαιρετώ μπαμπά μου με το μήνυμα της Μαρίας, οικογενειακής φίλης που σε εκτιμούσε πολύ:
«Σήμερα βράδυ, από τα αφανή Γρεβενά, λείπει ακόμη ένας άνθρωπος.
Μάλλον λίγοι θα νιώσουν την απουσία του γιατί ήταν ηλικιωμένος και άρρωστος, γιατί ήδη είχε αποσυρθεί από την ενεργό ζωή.
Όμως γέμισαν την εκκλησία για να τον αποχαιρετήσουν - συγγενείς, φίλοι, συνεργάτες.
Η μικρή κοινωνία τίμησε την έξοδο ενός καλού ανθρώπου. Έδειξε με τον δικό της συμβατικό τρόπο τα συναισθήματα της.
Αγάπη, φιλία, εκτίμηση, σεβασμό και θλίψη.
Θλίψη για τον άνθρωπο με ότι αυτό περιλαμβάνει - για τον αγώνα του, για την στάση του στην ζωή.
Θλίψη για αυτούς που αποχωρούν και δεν αντικαθίστανται. Σαν να φεύγουν τα στηρίγματα της κοινωνίας.»
Σ ΈΥΧΑΡΙΣΤΏ ΓΙΑ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΚΑΝΕΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΠΟΥ ΥΠΗΡΞΕΣ ΚΑΙ ΠΟΥ
ΗΣΟΥΝ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ!!!!
Eria Sioula
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου