Στο κλασικό ιστορικό μυθιστόρημα "Στα μυστικά του Βάλτου" (1937) η εμβληματική συγγραφέας Πηνελόπη
Δέλτα αποτυπώνει τα δραματικά γεγονότα της εποχής, συνδυάζοντας έξοχα τη δύναμη του αυθεντικού ιστορικού υλικού με την ένταση της μυθοπλασίας. Η αφήγηση εξελίσσεται γύρω από τη δράση δύο παιδιών, του Αποστόλη και του Γιωβάν, τα οποία βοηθούν τα ελληνικά αντάρτικα σώματα στις επιχειρήσεις τους κατά των βουλγαρικών σωμάτων, ενώ ταυτόχρονα παρακολουθεί τον αγώνα που έδωσαν ο Τέλλος Άγρας (Σαράντος Αγαπηνός) και ο καπετάν Νικηφόρος (Ιωάννης Δεμέστιχας), εξέχουσες ιστορικές φυσιογνωμίες της περιόδου αυτής. Όπως και τόσοι άλλοι (ο μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης, ο μητροπολίτης Δράμας Χρυσόστομος Καλαφάτης, ο Ίων Δραγούμης , ο Λάμπρος Κορομηλάς , ο Δημήτριος Καλαποθάκης , ο Παύλος Μελάς κ.α., που ενωμένοι έδωσαν τον υπέρ πάντων αγώνα.
Πόσες αλήθεια εξέχουσες πολιτικές φυσιογνωμίες , γεμάτες πατριωτισμό, διάθεση συναίνεσης και εθνικής συνεννόησης διαθέτουμε σήμερα; Πόσες πνευματικές φυσιογνωμίες κάλεσαν το λαό ενωμένο σε εθνική αφύπνιση; Δυστυχώς επί πολλά χρόνια πολλοί υπηρέτησαν το συμφέρον του τόπου μέσα σε κλίμα «εσκεμμένου διχασμού», ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει γίνει εργαλείο διακυβέρνησης. Μια χώρα βαθιά διχασμένη όμως προβάλλει μια εικόνα μειωμένης ισχύος στους αντιπάλους και δίνει οξυγόνο στους ακραίους και στους εχθρούς της δημοκρατίας. Ο χειρισμός π.χ. του ζητήματος των Σκοπίων από της εποχής της δημιουργίας ψευδομακεδονικού «κρατιδίου» εντός της τότε Γιουγκοσλαβίας, για διαφορετικούς κάθε φορά λόγους, ήταν ατυχής. Μπορούσαμε να είχαμε λύσει από καιρό το θέμα επωφελώς για τα συμφέροντά μας και να είχαμε καταστήσει τη γείτονα δορυφόρο μας, από κάθε άποψη.
Μπλεχτήκαμε μόνοι μας, διαιρημένοι και ηττηθήκαμε. Τώρα έχουμε φτάσει σε μια δυσλειτουργική συμφωνία, πουλώντας το ιστορικό όνομα Μακεδονία, τη γλώσσα, την εθνότητα, τον πολιτισμό μας. Οι κυβερνώντες κατηγορούν όσους διαφωνούν με τη συμφωνία ως εθνικιστές και ακροδεξιούς. Δεν μπορούν να αφουγκραστούν τον θυμό μιας μεγάλης μερίδας πολιτών που νιώθουν ότι αυτός ο συμβιβασμός είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι. Όσο θα μιλούν με αυτό τον τρόπο, τόσο θα σηκώνουν οικογένειες από τον καναπέ. Από την άλλη όχθη, υπάρχουν κάποιοι που μιλούν για προδοσία. Κάνουν και αυτοί λάθος, γιατί αναπαράγουν έναν τρόπο σκέψης που θα ωφελήσει στο τέλος μόνο τους ακραίους και που θα τον βρει μπροστά της αύριο η επόμενη κυβέρνηση, όποια κι αν είναι.
Η εθνική μας τραγωδία είναι ότι στα μεγάλα θέματα της χώρας δεν καταφέραμε ποτέ να συνεννοηθούμε. Στο Μακεδονικό, στο Κυπριακό, στο ελληνοαλβανικό, στα ελληνοτουρκικά διχαζόμαστε - και εξακολουθούμε να το κάνουμε - σε πατριώτες και ενδοτικούς, σε υπηρέτες ξένων συμφερόντων και πάει λέγοντας. Μηρυκάζουμε την ιστορία μας, υψώνουμε σημαίες από νάιλον θεωρώντας με αυτόν τον τρόπο ότι υπηρετούμε το εθνικό μας συμφέρον. Και μετά βέβαια τρέχουμε και δεν φτάνουμε, προσπαθώντας να διασώσουμε ό,τι μπορούμε, όπως συνέβη και τώρα. Θυμάμαι μια φράση, που κάποτε είπε στον νεότερο βετεράνο του Β΄παγκοσμίου πολέμου κ. Ιάκωβο Τσούνη, ο άλλοτε υπουργός εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας κ. Όουεν. «Ουδέποτε εσείς οι Έλληνες προσήλθατε ομονοούντες να ζητήστε κάτι από εμάς». Και αλήθεια δεν θα είχαμε πετύχει περισσότερα από τους εταίρους μας της Ευρώπης εάν είχαμε δημιουργήσει εμείς ένα εθνικό σχέδιο δράσης για την αντιμετώπιση της κρίσης; Δεν θα είχαμε πετύχει καλύτερη συμφωνία για το Μακεδονικό, αν η κυβέρνηση επεδίωκε την ελάχιστη δυνατή συναίνεση, αντί να καλλιεργεί τον εσωτερικό διχασμό και αν η αντιπολίτευση, στο σύνολό της, δεν έδινε ιδιαίτερη βαρύτητα στο αποκαλούμενο πολιτικό κόστος; Η Ιστορία της Ελλάδας, παλιά και πρόσφατη, είναι δυστυχώς γεμάτη από χαμένες ευκαιρίες, κυρίως γιατί οι ηγεσίες προτίμησαν το στενό κομματικό τους συμφέρον ή υπήκουσαν στα κελεύσματα φίλων και συμμάχων, που βεβαίως προωθούσαν τα συμφέροντά τους, όπως και σήμερα.
Γνωρίζουν καλά όμως (ή τουλάχιστον θα έπρεπε να γνωρίζουν) ο πρωθυπουργός και όλοι οι πολιτικοί ηγέτες, ότι ο χειρισμός των μεγάλων εθνικών θεμάτων απαιτεί προπάντων αρραγές εσωτερικό μέτωπο. Και, χωρίς εθνική ενότητα και εμπιστοσύνη δεν κερδίζονται οι εθνικές υποθέσεις, όπως και αυτή του «ελληνοαλβανικού», που επιχειρείται τώρα η «διευθέτησή» του.
Φώτης Σιούμπουρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου