One night stand, φράση καραμέλα, ξινή όμως για ορισμένους. Σιγά, όλοι
καυχιόμαστε ότι γουστάρουμε το σεξ της μιας βραδιάς και μετά καληνύχτα σας. Όλοι, ναι, καυχιόμαστε, δεν αντιλέγει κανείς, αλλά το τολμούν όλοι; Κι άντε ίσως η μία φορά να ήταν κάτω απ’ τη ζάλη και τη χαρά του ποτού, μια δεύτερη όμως;
Το σεξ της μιας βραδιάς αλλάζει ως έννοια ανάλογα με το μέρος, την εποχή και τη γενιά. Στα παλιά τα χρόνια (μιλάω για τα πατημένα -άντα συν), το να κάνει κάποιος σεξ μια βραδιά και μετά τέλος προϋπέθετε να μη γνωρίζονταν με τον άλλο κι απλά να ήταν ένα βράδυ που ‘βρεχε, που ‘βρεχε μονότονα και λίγο κάποιο ντέρτι ταλάνιζε τις σκέψεις, λίγο η παραζάλη του αλκοόλ, λίγο κάπου είχαμε αραχνιάσει και θέλαμε ξεσκόνισμα, ας το κάνουμε λοιπόν, σιγά, μια εμπειρία είναι κι αυτή, μωρέ, αν δε μας αρέσει, δε σε ξέρω-δε με ξέρεις. Οι εφαρμογές επικοινωνίας της τεχνολογίας δεν ήταν και τόσο ανεπτυγμένες (για να μην πω ανύπαρκτες και πάθουμε σοκ απ’ το χάσμα γενεών καλοκαιριάτικα), οπότε το να χάσει κάποιος τα ίχνη μας διόλου δύσκολο δεν ήταν.
Πλέον όμως έχει αλλάξει όλο αυτό. Δεν είναι μόνο ότι η τεχνολογία που έχει εξελιχθεί και δεν μπορείς να κρυφτείς από πουθενά, να τα λέμε κι αυτά, είναι ότι το να κάνεις σεξ ένα βράδυ και μετά τέλος πλέον δε θεωρείται ταμπού, ίσα-ίσα που αποτελεί φαινόμενο των καιρών. Είναι σαν να το έχουν συναρτήσει με τη γνωριμία. Βήμα πρώτο γνωρίζω ένα άτομο, βήμα δεύτερο μιλάμε, γελάμε, βήμα τρίτο σεξ, βήμα τέταρτο δεν υπάρχει. Έχουν εφεύρει πλέον μια τεράστια λίστα επιχειρημάτων για να ξεκόψουν μαζί σου άμεσα, όμως ούτε έτσι πάει.
Όταν γουστάρεις να κάνεις σεξ, άγριο, ασυναίσθητο, απλά σαρκικό, παίξ’ το αλλιώς. Άσε την κουβέντα και τα ρομαντικά υπονοούμενα. Σεξ και τίποτα παραπάνω σημαίνει ειλικρίνεια, ντομπροσύνη, ευθύτητα. Σκληρό; Ναι, αλλά έτσι πάει. Θες να ζήσεις τη στιγμή, κάν’ το αλλά με δίκαιους κανόνες. Γιατί όλο αυτό για παιχνίδι πρόκειται, του μυαλού και του σώματος. Μην ενεργοποιείτε κι οι μεν και οι δε συναισθήματα για να το ωραιοποιήσετε, γιατί μετά κάποιος αδαής, συναισθηματικός, τολμηρός θα πληγωθεί (ξανά) κι είναι κρίμα.
Τα one night stand ταιριάζουν στους τύπους ανθρώπων που είναι λίγο στην τσίτα, λίγο πληγωμένοι, λίγο δεν ξέρω πού να χτυπήσω το κεφάλι μου κι απλά τα σαρώνω όλα στο πέρασμά μου. Με την κατάλληλη χρήση της ειλικρίνειας γίνονται οι τέλειοι εραστές της μιας βραδιάς κι όσοι συναναστρέφονται βγαίνουν αλώβητοι απ’ όλο αυτό.
Να ξέρεις ότι η τάδε κατηγορία δεν περιέχει τον ιππότη με το άσπρο άλογο, ούτε την πριγκίπισσα να σε περιμένει στο κάστρο. Δράκους ίσως συναντήσεις που ή θα σου κάψουν τη γούνα σου ή που θα σ’ αρέσει αλλά όχι για πολύ. Οι υπόλοιποι που δεν μπορούν να φερθούν έτσι; Ας πάνε για τρέξιμο, ξύλο -εδώ είναι άλλη κατηγορία και δεν είναι για όλους.
Ξέρετε γιατί δεν το αντέχουν πολλοί; Γιατί δεν είναι εύκολο το σεξ χωρίς συναίσθημα, όχι για όλους τουλάχιστον. Ίσως να ‘ναι που είμαστε εκ γενετής έτσι προγραμματισμένοι, να νιώθουμε, θέλουμε μια σπιρτάδα, μια φλόγα. Κάποιες φορές κοιτάς τον άλλο κι αυτή η φλόγα φουντώνει με τη μία –ίσως γιατί ο άλλος κρατάει τη βενζίνη– κι όμως μπορεί να σβήσει σε μερικά δευτερόλεπτα. Όταν δεν είσαι κατάλληλα προετοιμασμένος ψυχολογικά και δεν αντέχει το στομάχι σου τη μετέπειτα να μην τη πω ψυχρολουσία, να μην το πω γείωμα, να μην το πω «βάζω το βρακί μου και φεύγω», όχι, θα το πω, μπαμ και κάτω και καληνύχτα σας.
Εδώ δεν υπάρχουν γούτσου-γούτσου, αγκαλιές, φιλάκια και θα περιμένω να μου στείλεις αύριο. Ξέρετε πότε θα στείλει; Όταν σε δει ξανά μετά από καιρό και δεν έχει κάτι άλλο εύκαιρο. Όχι γιατί μετά από ένα one night stand απαγορεύεται να γνωρίσεις τον έρωτα της ζωής σου, αλλά οι περισσότερες πιθανότητες κλείνουν στο «όσο πιο γρήγορα ανάψει μια φλόγα, αν δεν έχεις ξερά ξύλα να την αναζωπυρώνεις συχνά, κάποια στιγμή θα σβήσει». Και τι θ’ αφήσει; Στάχτες.
Άρα λοιπόν το νόημα όλο είναι να ξέρετε τι ζητάτε κι οι δυο. Τολμήστε, αλλά αν η καρδούλα σας ζητάει παραπάνω και βλέπετε ότι αυτός ο άτιμος ο ενθουσιασμός κρατιέται να μη βγάλει φτερά, ας τα βγάλει αλλά με την όπισθεν, γιατί τελικά ωραία η ζωή κι η συλλογή εμπειριών, αξίζει, σε μαθαίνει, με κάποιον ιδιαίτερο τρόπο σε εξελίσσει, αλλά αξίζει να κλειδώνουμε τα συναισθήματά μας, αντί να τα δίνουμε και να τα ζούμε;
Κι αν όλο αυτό απ’ την άλλη μας υποχρεώνει να περιμένουμε, αξίζει να χάνουμε τις ευκαιρίες που μας έρχονται στο διάβα μας; Ίσως τελικά η απάντηση να βρίσκεται σε μια βραδιά, μια στιγμή, ίσως πάλι κι όχι. Ο καθένας πορεύεται στο δικό του δρόμο, με τις δικές του επιλογές. Καλή συνέχεια στο ταξίδι μας λοιπόν!
Συντάκτης: Μαρία Κουρή
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
pillowfights.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου