Σχέσεις: Αν το κάνουν μία φορά θα το ξανακάνουν

Ξέρεις, όταν αγαπάμε πολύ, συγχωρούμε ακόμα πιο πολύ κι ακόμα πιο συχνά.
Γινόμαστε αυταρχικοί με την πάρτη μας για να μπορέσουμε να χαλαρώσουμε τα όριά μας για τους άλλους. Γινόμαστε σκληροί και φαινόμαστε χαρούμενοι μπλεγμένοι στο παιχνίδι των ευκαιριών. Και δίνουμε τόσες πολλές, καθημερινά κι ανελλιπώς, που χάνουμε το μέτρημα κι απ’ την πολλή την αγάπη θα πνιγούμε στο τέλος απ’ τα ίδια μας τα δάκρυα και τον πόνο που προκάλεσε η επανάληψή τους.

Γιατί ποτέ δε λέμε «όχι» στις δεύτερες ευκαιρίες, μα καταντήσαμε δούλοι τους. Να ειρωνεύονται την ευπιστία και την ανεκτικότητά μας. Να μας κοιτάνε στα μάτια και να ρίχνουν ένα γελάκι επίγνωσης, όσων εμείς με πάθος αρνιόμαστε κι υποστηρίζουμε. Τυφλοί από συνειδητοποίηση το παίζουμε ψυχολόγοι των ανθρώπων μας.





Πιστεύουμε πως η απιστία και το ψέμα διορθώνονται. Πως όλα θα αλλάξουν, πως ήταν μία μονή φορά. Κι ότι μετά απ’ αυτό, αν τους συγχωρέσουμε, τα πάντα θα γίνουν όπως πριν. Φοβόμαστε να δώσουμε ένα τέλος, γιατί αγαπάμε. Βράζουμε από έρωτα, μα βράζουμε και στην κοροϊδία. Βράζουμε κι από θυμό κι από πληγές, που τις στριμώξαμε στη γωνιά, μην πάρουν μέρος απ’ τον έρωτα που τόσο καλά βολεύτηκε στον καναπέ μας.

Μα εγώ το έμαθα πια. Ότι οι άνθρωποι αν το κάνουν μία φορά, θα το ξανακάνουν. Και δυστυχώς ισχύει σχεδόν πάντα. Αν μία φορά επιλέξουν να απιστήσουν, ποιος σου διαβεβαιώνει και πώς ότι δε θα επαναληφθεί; Είμαστε επιρρεπείς στην επανάληψη. Γιατί η ανάγκη κι η δύναμη φαίνεται την πρώτη φορά σε ό,τι επιλέξουμε τελικά μπροστά στην ανάγκη. Κι αν επιλέξουμε κάποιον άλλον κι όχι τον άνθρωπο που αγαπάμε, τι ελπίδες να κρατήσουν για εμάς;

Τίποτα σε ολόκληρη τη ζωή μας δεν είναι απόλυτο, κανείς μας δεν είναι ίδιος κι υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που πράττουν διαφορετικά και σκέφτονται ακόμα πιο διαφορετικά. Κάποιοι είπαν ψέματα, απίστησαν, κορόιδεψαν και σταμάτησαν. Τουλάχιστον έτσι υποστήριξαν -κι εμείς τους πιστέψαμε μην έχοντας άλλο στοιχείο εναντίον τους. Μα κι έτσι να είναι, πώς θα μπορούσαμε ποτέ να είμαστε σίγουροι πως δε θα μας την ξαναφέρουν; Πώς μπορούμε γι’ αυτούς τους ανθρώπους να μπούμε στη φωτιά και να τους εμπιστευτούμε χωρίς δεύτερη σκέψη;

Δεν μπορούμε. Κι όχι γιατί δεν έχουν δίκιο. Όχι τουλάχιστον πάντα γι’ αυτό. Μα γιατί το δικό μας το μυαλό μπήκε σε ένα τριπάκι που δεν επιτρέπει να ξαναβάλει το ίδιο άτομο στο πεδίο της εμπιστοσύνης μας. Πάντα από εδώ και πέρα θα βρίσκεται έξω από αυτό, παλεύοντας να μπει ξανά κι εσύ θα παλεύεις με δεύτερες σκέψεις για όποια δεύτερη ευκαιρία χάρισες.

Κι η άποψη ότι η μια φορά δεν είναι ποτέ μία, δεν αφορά μόνο την προδοσία σε ερωτικό επίπεδο. Αφορά και την προδοσία γενικά στις ανθρώπινες σχέσεις. Εσείς που δεχτήκατε κάποια κακοποίηση –σεξουαλική ακόμα κι απ’ το σύντροφό σας, λεκτική βία, προσβλητική συμπεριφορά–, εσείς που δεχτήκατε οποιαδήποτε κίνηση που σας υποτίμησε, μη λάχει και συγχωρήσετε και δώσετε δεύτερη, τρίτη ή οποιαδήποτε ευκαιρία. Κάτι τέτοιο ξεκινάει από βαθύτερα εσωτερικά αίτια κι αυτά δεν αλλάζουν. Πρόκειται για προβληματική συμπεριφορά, ψυχική δυσλειτουργία, που όχι απλά θα επαναληφθεί μα ίσως γίνεται μέρα με τη μέρα χειρότερη. Απ’ την πρώτη φορά, μιλήστε και φύγετε μακριά. Στιγμή μην υπομείνετε τη βία ή μην πιστέψετε την παραμικρή υπόσχεση. Έγινε μία φορά, μην περιμένετε την επόμενη. Καμία αγάπη δεν το συγχωρεί αυτό ξι ούτε από αγάπη θα μπορούσε να πηγάζει κάτι αντίστοιχο.

Σας αξίζουν, μας αξίζουν, τόσα πολλά. Για έναν έρωτα μην καταπατάμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Να θυμώνουμε, να αντιδράμε, να πράττουμε. Για το καλύτερο όλων. Να απαντάμε στην προδοσία με αδιαφορία, να τρέχουμε προς το μέλλον και να αφήνουμε όσους τόλμησαν να μας πληγώσουν μακριά. Κι αν θελήσουμε να παραμείνουμε για μια «δεύτερη ευκαιρία», κανείς δε θα μας εμποδίσει, μα ίσως η ζωή μας γελάσει στα κρυφά, για μια τελευταία ευκαιρία να φύγουμε όσο ακόμα είναι νωρίς. Όσα πιο μακριά μπορούμε κι όσο πιο κοντά στον επόμενο έρωτα μας λάχει, στον πιο ειλικρινή, ντόμπρο κι απόλυτο έρωτα που έχουμε βιώσει.

«Αλλάζω τη ρότα μου κι όσα μου πήρες χάρισμά σου».

Συντάκτης: Χριστίνα Καρυοφυλλίδου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη






pillowfights.gr