Η Γεωργία Ζεμπιλιάδου γράφει από την Δεσκάτη Γρεβενών

Στη Δεσκάτη δεν σε φέρνει ο δρόμος. Στην Δεσκάτη πηγαίνεις!
Πηγαίνεις κατ αρχήν για
αυτά που ξέρεις και θέλεις να δεις. Να συμετέχεις στο έθιμο της Ανδρομάνας, να επισκεφθεις τον Ιλαρίωνα και το μοναστήρι στην Ζάβορδα, να χαρεις στα πανηγύρια και τις γιορτές των συλλόγων της.
Πηγαίνεις και για αυτά που κάθε φορά ξέρεις ότι θα ανακαλύψεις όπως την γοητευτική ιστορία της Παγγαίας και την γέννηση της Ευρώπης ή την αρχαιότερη βελανιδιά που στέκει εκεί 1300 χρόνια τώρα.
Στην Δεσκάτη όμως πάνω απο όλα πας για τους ανθρώπους της. Άνθρωποι φιλόξενοι και εργατικοί που κρατούν όρθιους δύσκολους παραγωγικούς κλάδους. Κτηνοτροφία, παραγωγή καπνού και γεωργικές καλλιέργειες κάθε είδους και κατασκευάζουν εκκλησιαστικά είδη και άμφια για όλη την Χώρα.




Στην Δεσκάτη πήγαμε για άλλη μια φορά χθες.
Επισκεφτήκαμε τον Δήμαρχο που τον ευχαριστούμε για την θερμή φιλοξενία ! Συζητήσαμε γι αυτά που έγιναν κυρίως όμως για αυτά τα μεγάλα και σημαντικά που πρέπει να γίνουν για να αλλάξει η κατάσταση στην οικονομία της περιοχής.
Η Δεσκάτη χάνει τις παραγωγικές ηλικίες και αν αυτό συνεχιστεί ο τόπος θα ερημώσει. Ο Ε65, η σύνδεση με τον ΠΑΘΕ, τα Γρεβενά και την Εγνατία, το Φυσικό Αέριο, η στήριξη της κτηνοτροφίας, η επαναφορά της εξισωτικής αποζημίωσης, η μεταποίηση των αγροτικών προϊόντων , η αξιοποίηση του Ιλαρίωνα, το Γεωπάρκο, είναι δυστυχώς ακόμη στα χαρτιά.
Και είναι κρίμα γιατί η Δεσκάτη έχει ανθρώπους που αγαπούν τον τόπο τους και θέλουν να παλέψουν γιαυτόν.
Είναι δύσκολα τα πράγματα λένε. Τα καπνά και η χαμηλή τιμή φέτος, χαμηλότερη απο κάθε άλλη χρονιά, η χαμηλή τιμή στο γάλα, τα απούλητα μήλα και τα φασόλια που πουλήθηκαν σε χαμηλές τιμές μαζί και το χαμένο εισόδημα απο τις επιδοτήσεις.
Οι νέοι φεύγουν και τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα πια για τα νοικοκυριά. Το χρήμα στην τοπική οικονομία μειώθηκε και κάπως έτσι έκλεισε το ένα απο τα δυο σούπερ μάρκετ της Δεσκάτης που άφησε άνεργους τους ανθρώπους που εργάζονταν εκεί.
Η πεντανόστιμη μπατσίνα, το αφράτο κέικ και ο μυρωδάτος καφές μαζί με το ζεστό χαμόγελο των φίλων μας ελαφραίνουν την κουβέντα και η αισιοδοξία ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν επανέρχεται.
Αρκει οι άνθρωποι που θα πάρουν στα χέρια τους την τύχη του τόπου να ξέρουν και να μπορούν να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες μιας ευλογημένης γης και των ανθρώπων της και με τα ευρωπαϊκά κονδύλια να γίνουν επενδύσεις. Υπάρχει ελπίδα !
Αυτή την ελπίδα είδαμε στα μάτια της Ιωάννας που γύρισε στον τόπο της και με την φίλη της δημιούργησαν ένα καλαίσθητο περιοδικό. Το des.kati nea ήταν η αισιόδοξη νότα της επίσκεψης μας! Μας χάρισαν ένα τεύχος και απο χθες το  ξεφυλλίζω με πολύ ενδιαφέρον!





Georgia Zebiliadou