Σχέσεις: Και «πρώην» και «φίλοι» δε γίνεται

Δε θα το πάρω απ’ την αρχή γιατί η αρχή δε με νοιάζει διόλου! Το τέλος με
νοιάζει. Χωρίσατε. That was it. Πήρες τον χρόνο σου, έκλαψες, γκρίνιαξες στους φίλους, βγήκες, ήπιες, έκανες ό,τι πίστευες πως είχες να κάνεις και τώρα νοσταλγείς τις καλές στιγμές. Είχατε μια ωραία σχέση, λες, και θες να μείνετε φίλοι.

Και τι περιμένεις ακριβώς; Να ανοίξει τις πόρτες διάπλατα και να σε καλωσορίσει; Να σε υποδεχθεί για λίγο τσάι και συμπάθεια; Αλήθεια τώρα; Όσο καλά και να χωρίσατε, που για μένα το «χωρίσαμε καλά» σημαίνει πως απλώς δεν έμαθες ποτέ πώς πραγματικά ένιωσε ο άλλος, το να είστε φίλοι είναι πρακτικά αδύνατο. Τι είμαστε μωρέ; Επεισόδιο καμιάς αμερικάνικης σειράς, που μετά τον τρίτο κύκλο όλοι έχουν πάει με όλους κι όλοι είναι φίλοι; Αυτές οι σειρές θα έπρεπε να ανήκουν στην επιστημονική φαντασία κανονικά γιατί τόσο εξωπραγματικό είναι επί της ουσίας.

Reality check: Στον αληθινό κόσμο, άπαξ και κάνεις σεξ δεν μπορείτε να είστε φίλοι. Θα αντέξεις να μάθεις ότι ο επόμενος είναι καλύτερος στο σεξ από σένα; Μπορείς να αποδεχτείς ότι δε θα είστε ποτέ ξανά μαζί ή ενδόμυχα ελπίζεις σε μια δυνητική επανασύνδεση; Έλα, πες την αλήθεια. Στον εαυτό σου τουλάχιστον.

Δεν είναι τόσο ότι «θέλεις να ξέρεις ότι είναι καλά ένεκεν των στιγμών σας» όσο το ότι σε έφαγε η μοναξιά και μετανιώνεις που χωρίσατε ή ότι ποτέ δεν το ξεπέρασες ουσιαστικά. Αλλά επειδή είμαι καλός άνθρωπος κατά βάθος, άντε και δέχομαι πως εσύ προσωπικά είσαι τόσο cool και πολιτισμένος που δύνασαι να εκτείνεις γέφυρες. Τον άλλο τον ρωτάς;

Ξέρεις αν αντέχει να σε βλέπει φιλικά ή αν υποκρίνεται για να έχει έστω και μια υποτυπώδη σχέση μαζί σου και να μπορεί να ελπίζει; Ξέρεις αν όντως σε ξεπέρασε και συνεχίζει ανενόχλητος ή αν στο πίσω μέρος του μυαλού του ακόμα υπάρχεις; Αν δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για κάτι από όλα αυτά τότε μην κάνεις τον κόπο. Όχι μόνο για σένα αλλά και για τον άλλο. Για το καλό των αναμνήσεών σας έστω.





Και μα τα χίλια χρυσά κριάρια, μην το προτείνεις όταν χωρίζετε σαν κάτι που θα απαλύνει τον πόνο του άλλου γιατί, όσο κι αν σε ξαφνιάζει που θα στο πω, δεν το κάνει. Έχει ακριβώς την αντίθετη αντίδραση κι όποιος το άκουσε αυτό κι είπε αυτοστιγμεί «Τι φίλοι να’ μαστε ρε; Φιλικά πηδιόμασταν;» έχει τον αμέριστο σεβασμό μου και την ευγνωμοσύνη μου.

Δεν είναι κακό να παραδεχτείς πως δεν μπορείτε να έχετε πια ούτε φιλικές σχέσεις. Κάποιες φορές μάλιστα είναι καλύτερο. Πονάει λιγότερο, πώς να στο πω; Λες ένα «καλά να ‘ναι, ό,τι κι αν κάνει» παίρνεις μια ανάσα με όση δύναμη και κουράγιο μάζεψες και κάνεις το επόμενο βήμα. Και τι έγινε στο κάτω-κάτω που πια είστε γνωστοί; Μη βασανίζεσαι άδικα, μην προσπαθείς να αποδείξεις εκ των υστέρων τίποτα. Απλά ασ’ το.

Δεν θα είμαι απόλυτη, ίσως κάποιοι μπορούν να μείνουν φίλοι μετά και μπράβο τους. Θέλει αμοιβαία προσπάθεια και χρόνο για να φτάσεις εκεί ωστόσο, ακόμα κι αν κάποιοι το κατορθώνουν, δε σημαίνει πως μπορούμε όλοι κι επίσης, το ότι δεν μπορούμε δε μας κάνει λιγότερο ωραίους ανθρώπους. Για την ακρίβεια και μόνο ότι λες πως αυτό εσένα δε σου βγαίνει αντί να προσποιηθείς και να βασανίζεσαι σε κάνει ακόμα πιο εντάξει τυπάκι γιατί θέλει κότσια, πώς να το κάνουμε;

Θέλει πυγμή και σθένος να πεις «όχι» στην ευκαιρία να έχεις την όποια σχέση με την καψούρα σου, να πεις ειλικρινά κι ανοιχτά «Δε σε ήθελα μόνο για φίλο» και να φύγεις. Μην εγκλωβίζεσαι στις νόρμες που μας θέλουν πολιτισμένους και με το στανιό φίλους με όλους. Πάρε την απόστασή σου και μη σκας.

Συγγνώμη, κυρία Τσεμπερλίδου, το «όχι πια σεξ μόνο φίλοι» ήταν ωραίο για τίτλος βιβλίου, real life κάποιοι το παραφράζουμε. Ούτε φίλοι.

Συντάκτης: Σουζάνα Ντεζούκι
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη

pillowfights.gr