Η ηλικία δε τα εμπόδισε να ρισκάρουν και προσπαθήσουν να αντιμετωπίσουν πιο ισχυρούς ανθρώπους για να καταφέρουν να κάνουν έστω και μια μικρή αλλαγή...Ο Νκόσι Τζόνσον που αγωνίστηκε για τα παιδιά με AIDS, η Αννα Φρανκ, η γνωστή Εβραιοπούλα που έγραψε ημερολόγιο υπό την γερμανική κατοχή και άλλα παιδιά, άλλαξαν με τον δικό τους αγώνα, τον κόσμο μας προς το καλύτερο.
Όλα αυτά τα παιδιά αξίζουν να τιμηθούν και να τα θυμόμαστε σαν ήρωες: 1. Τάντιγουε Τσάμα
Η Τάντιγουε Τσάμα από την Ζάμπια ήταν μόλις οχτώ ετών το 1999, όταν το σχολείο της έκλεισε λόγω έλλειψης δασκάλων. Η νεαρή Αφρικανή, όπως γράφει και to-paliatzidiko.blogspot.gr, αρνήθηκε να το δεχθεί και παρακίνησε άλλα 60 παιδιά να πραγματοποιήσουν μια πορεία για να βρουν ένα άλλο σχολείο. Τελικά, το σχολείο Jack Cecup δέχθηκε τους μαθητές και η Τάντιγουε, ενθουσιασμένη με την επιτυχία, ξεκίνησε έναν μεγαλύτερο αγώνα για τα δικαιώματα των παιδιών στην εκπαίδευση. Παράλληλα, έγραψε ένα παιδικό βιβλίο με τίτλο «Το κοτόπουλο που είχε AIDS» εξηγώντας στα μικρά παιδιά τους κινδύνους της ασθένειας. «Είναι εξαιρετικά σημαντικό να ξέρεις ότι ένα παιδί έχει δικαιώματα. Και στο σχολείο έμαθα για τα δικαιώματα. Και ήξερα ότι είναι κάτι για το οποίο ήθελα να παλέψω», δήλωσε αργότερα η Τάντιγουε, που το 2007 έλαβε το Διεθνές Βραβείο Ειρήνης Παίδων. 2. Ομ Πρακάς Γκουριάρ
Του απονεμήθηκε το Βραβείο Ειρήνης το 1993 από τον πρώην Πρόεδρο της Νοτίου Αφρικής FW de Klerk. Σε ηλικία εννιά χρονών βοήθησε να δημιουργηθεί ένα δίκτυο το οποίο είχε ως στόχο να δώσει σε όλα τα παιδιά πιστοποιητικό γέννησης ως έναν τρόπο που θα συμβάλλει στην προστασία τους από την εκμετάλλευση, από τη δουλεία, την εμπορία και εξαναγκασμό τους καθώς με αυτό αποδεικνύεται η ηλικία. 3. Νκόσι Τζόνσον
Ο νεαρός Νκόσι Τζόνσον βγήκε στην δημοσιότητα το 1997, όταν ένα δημοτικό σχολείο στο προάστιο του Γιοχάνεσμπουργκ αρνήθηκε να τον δεχτεί ως μαθητή λόγω του ιού AIDS που έπασχε. Το περιστατικό προκάλεσε σάλο στο υψηλότερο πολιτικό επίπεδο της Νότιας Αφρικής και στο τέλος, μετά από πολλούς αγώνες, το σχολείο πήρε την απόφασή του πίσω.
Ο μικρός Νκόσι ήταν ο κεντρικός ομιλητής στο 13ο Διεθνές Συνέδριο AIDS, όπου ενθάρρυνε τα θύματα του AIDS να ζητούν ίση μεταχείριση. Η ομιλία του τελείωσε ως εξής: «Νοιαστείτε για μας και προσπαθήστε να μας αποδεχτείτε. Είμαστε όλοι ανθρώπινα όντα. Είμαστε κανονικοί. Έχουμε χέρια. Έχουμε πόδια. Μπορούμε να περπατήσουμε, να μιλήσουμε, έχουμε ακριβώς τις ίδιες ανάγκες με οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο. Μη μας φοβάστε.. είμαστε όλοι ίδιοι! 4. Ικμπάλ Μασίχ
Ο Iκμπάλ Μασίχ πουλήθηκε μόλις σε ηλικία τεσσάρων ετών σε μία βιομηχανία χαλιών στο Πακιστάν για 12 ευρώ. Ο μικρός έμεινε στην ουσία σαν σκλάβος στην μικρή πόλη Muridke. Δούλευε καθημερινά 12 ώρες χωρίς επαρκές φαγητό. Στην ηλικία των 10, δραπετεύει από τη βάρβαρη σκλαβιά και αργότερα προσχωρεί στην οργάνωση Ομολογιακό Απελευθερωτικό Μέτωπο Εργασίας του Πακιστάν για να βοηθήσει να σταματήσει η παιδική εργασία σε ολόκληρο τον κόσμο. Βοήθησε πάνω από 3.000 παιδιά στο Πακιστάν που ήταν σε καταναγκαστική εργασία, να ξεφύγουν από την σκλαβιά. Πραγματοποίησε ομιλίες στα μήκη και στα πλάτη της Γης και τελικά, δολοφονήθηκε το Πάσχα του 1995, πιθανώς από την «Μαφία των Χαλιών» που δρούσε στην περιοχή. 5. Έκτορ Πίτερσον
Εγινε η εικονική εικόνα της εξέγερσης το 1976 στο Σοβέτο της Νότιας Αφρικής όταν κυκλοφόρησε αυτή η φωτογραφία. Σκοτώθηκε σε ηλικία 12 ετών, όταν η αστυνομία άνοιξε πυρ εναντίον φοιτητών που διαμαρτυρόντουσαν. Ο Έκτορας έγινε σύμβολο της αντίστασης της βαρβαρότητας της κυβέρνησης του απαρτχάιντ. Σήμερα, είναι γνωστή ως Εθνική Ημέρα Νεολαίας - ημέρα κατά την οποία οι Νοτιοαφρικανοί τιμούν τους νέους και επιδιώκουν την προσοχή στις ανάγκες τους. 6. Σαμάνθα Σμιθ
Η Σαμάνθα Σμίθ ήταν Αμερικανή μαθήτρια από το Μάντσεστερ , η πιο μικρή πρεσβευτής της Αμερικής στις Ηνωμένες Πολιτείες και πρεσβευτής καλής θέλησης στη Σοβιετική Ένωση. Έγινε διάσημη σε αυτές τις δύο χώρες και γνωστή παγκοσμίως μετά από μια επιστολή που έγραψε στο σοβιετικό κομμουνιστικό γενικό γραμματέα Γιούρι Αντρόποφ, κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου. Ελαβε απάντηση από τον Αντρόποφ που της έλεγε να επισκεφθεί την Σοβιετική Ένωση. Βοηθημένη από την εκτενή προσοχή των μέσων μαζικής επικοινωνίας και στις δύο χώρες, συμμετείχε στις δραστηριότητες για ειρήνη, έγραψε ένα βιβλίο και πρωταγωνίστησε σε μια τηλεοπτική σειρά πριν από το θάνατό της σε μια συντριβή αεροπλάνου. 7. Άννα Φρανκ
Η Ανελίς Μαρία «Άννα» Φρανκ ήταν γερμανικής καταγωγής Εβραιοπούλα, από την πόλη της Φρανκφούρτης. Έχει αποκτήσει παγκόσμια φήμη από τη δημοσίευση του ημερολογίου της, το οποίο καταγράφει τις εμπειρίες της και το έγραψε ενώ κρυβόταν, μαζί με τους δικούς της και τέσσερις οικογενειακούς φίλους, σε ένα σπίτι στο Άμστερνταμ κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Ολλανδίας.
Το ημερολόγιο, που είχε δοθεί στην Άννα ως δώρο για τα 13α γενέθλιά της, περιγράφει τα γεγονότα της ζωής της από τις 12 Ιουνίου 1942 μέχρι την τελευταία μέρα πουν έγραψε σ' αυτό, την 1η Αυγούστου 1944. Γραμμένο στα ολλανδικά, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες κι έγινε ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία του κόσμου. Διασκευάστηκε για την τηλεόραση, τον κινηματογράφο, το θέατρο, ακόμα και για την όπερα. Το βιβλίο δίνει μια λεπτομερή περιγραφή της καθημερινής ζωής κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής Κατοχής• μέσω των γραπτών της, η Άννα Φρανκ έγινε ένα από τα πιο γνωστά θύματα του Ολοκαυτώματος.
mothersblog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου