10 Αλήθειες που δεν πιστεύουμε

Ακριβώς τις πιο απλές αλήθειες ο άνθρωπος κατανοεί αργότερα από τις άλλες.
Η ζωή είναι μικρή: Το λέμε και το ξαναλέμε κι αλήθεια είναι,..
κανενός η ζωή, δεν είναι αρκετά μεγάλη για να χωρέσει όσα ποθούμε και όσα ονειρευόμαστε γιατί πάντα υπάρχουν στιγμές και ευκαιρίες χαμένες. Μόνο που δεν το συνειδητοποιούμε και συμπεριφερόμαστε λες και θα ζήσουμε αιώνια.
Πάνω από όλα η υγεία: Για να πιστέψει κανείς αυτή τη συνταρακτική αλήθεια πρέπει πρώτα να ταλαιπωρηθεί από μια αρρώστια και πάλι μυαλό δεν βάζουμε. Οι περισσότεροι μόλις γίνουμε καλά αρχίζουμε πάλι να κυνηγάμε χίμαιρες ή να γκρινιάζουμε πως η καλή μας υγεία δεν αρκεί αν δεν έχουμε ωραίο αυτοκίνητο, δίπατο σπίτι, περιποιημένο φρύδι, σφιχτό .μπράτσο.





Όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα μικρό καλάθι: Η σοφή παροιμία γράφτηκε για να μας προστατέψει από τους φαφλατάδες και τους παραμυθάδες αλλά εμείς πιστοί στο “πες μου ένα ψέμα να αποκοιμηθώ” συνεχίζουμε να συγκινούμαστε με τα μεγάλα λόγια, τις μεγάλες υποσχέσεις και τα μεγάλα καλάθια.
Ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται: Δεν ξέρω αν χαίρονται ακριβώς για ένα χρόνο, μπορεί να χαίρονται για τα πρώτα εκατό χρόνια. Πάντως για ένα πράγμα είμαι σίγουρη. Όσο και να χαίρονται, θα τους αποκαλύψει η ιστορία.
Η ιστορία θα δείξει: Μιας και μίλησα για ιστορία, είμαι βέβαιη πως οι ιστορίες πάντα δείχνουν όμως κανείς δεν έχει την υπομονή να αφήσει την ιστορία να κυλήσει ή την πίστη στον χρόνο που όλα τα ξεδιαλύνει. Ζούμε στην εποχή της ταχύτητας, δεν λέω, αλλά κάποια πράγματα θέλουν το χρόνο τους και. την ώρα τους.
Χάρηκα πολύ για τη γνωριμία: Αυτή τη φράση δεν την εννοούμε πάντα αφού συνηθίζουμε να “χαιρόμαστε” από κοινωνική υποχρέωση ή προς χάριν συνήθειας. Έτσι νοθεύεται η χαρά μιας απλής ανθρώπινης στιγμής, της συνάντησής μας δηλαδή με τον Άλλον, της πρώτης ανταλλαγής ανάμεσα στο “εγώ” και στο ” εσύ” που κανονικά δεν θα έπρεπε να συνοδεύεται από δυσπιστία αλλά από ενδιαφέρον και καλή πρόθεση.
Η αχαριστία πληρώνεται: Το είδαμε στην ταινία “” Όσα παίρνει ο άνεμος”" κι αποδείχτηκε περίτρανα στη σκηνή όπου ο Ρετ Μπάτλερ ομολογεί “”frankly my dear, I don”t give a dumn”" αλλά μας είναι απείρως ευκολότερο να γινόμαστε αχάριστοι και απαιτητικοί , τέλειοι ζήτουλες μέχρι τελικής πτώσεως, παρά να νιώσουμε ευγνωμοσύνη για όσα μας προσφέρουν, πόσο μάλλον να την δείξουμε.
Θα σ” αγαπώ για πάντα: Τη φράση αυτή πλην κάποιων εξαιρέσεων, την πιστεύουν όσοι την ακούν αλλά δεν την πιστεύουν αυτοί που τη λένε. Θα μου πείτε αφού δεν την πιστεύουν τότε δεν πρόκειται για την αλήθεια τους. Κι όμως σας λένε την αλήθεια, γιατί ποθούν διακαώς να σας αγαπούν για πάντα, δεν είναι όμως σίγουροι πως θα το αντέξουν. Το “για πάντα” είναι μια συμφωνία με τον θεό που κανείς μας δεν ξέρει πως επιτυγχάνεται.

Υποφέρω: Όταν ξεστομίζουμε αυτό το ρήμα που μιλάει ξεκάθαρα για τις πληγές και για την απελπισία μας, ο κόσμος γελάει μαζί μας και μας χτυπάει τη πλάτη, “”Έλα βρε παιδί μου δεν πειράζει, όλα θα περάσουν θα δεις!”" μας απαντούν. Σε ένα κόσμο που δεν ανέχεται την θλίψη και την ήττα, σε πιστεύουν πιο εύκολα όταν είσαι τρεις λαλούν και δυο χορεύουν.
Ότι, σώσεις μες την αστραπή/καθαρό στον αιώνα θα διαρκέσει (Οδυσσέας Ελύτης )


4news.gr