Η Αγία Γραφή δικαιώνει τους μεγάλους ανθρωπολόγους;

Άλλο ένα ακόμη δημοσίευμα μεγάλης εφημερίδας, όπως του «Βήματος», έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό το οποίο υποστηρίζαμε σε διάφορα άρθρα μας ότι..
η Αγία Γραφή –και δη η Παλαιά Διαθήκη- δεν χρονολογεί τον Αρχάνθρωπο-Αδάμ ως έχοντα ηλικία 4.000 χρόνια προ Χριστού, αλλά τον συγκεκριμένο Αδάμ που έβαλε ο Θεός στην περιοχή μεταξύ Τίγρητος και Ευφράτου ποταμού, στην Μεσοποταμία, όπου ήταν ο βιβλικός παράδεισος.
Διαβάστε το κείμενο!..
ΑΣ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ με ένα απόσπασμα από το προχθεσινό "Βήμα" της 24ης Ιανουαρίου 2014, δια χειρός της έγκριτης δημοσιογράφου κ. Θεοδώρας Τσώλη:
«Βρετανοί και αμερικανοί ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο «Αδάμ» έζησε πριν από 209.000 χρόνια. Το συμπέρασμα αυτό έρχεται σε αντίθεση με τα αποτελέσματα πρόσφατης μελέτης σύμφωνα με τα οποία η εμφάνιση του χρωμοσώματος Υ έγινε πριν από την εμφάνιση του σύγχρονου ανθρώπου και αφορούσε κάποιο προγονικό είδος.
Στη νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «European Journal of Human Genetics» ο δρ Εραν Ελχαϊκ από το Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ και ο δρ Νταν Γκράουραπό το Πανεπιστήμιο του Χιούστον χρησιμοποίησαν συμβατικά βιολογικά μοντέλα προκειμένου να χρονολογήσουν τον πιο πρόσφατο κοινό αρσενικό μας πρόγονο. Στόχος τους ήταν να τοποθετήσουν τον «Αδάμ» στη σωστή του θέση στην ιστορία της εξέλιξης. (…)»
Δεν είναι λίγες οι φορές που ο γράφων μέσα στα βιβλία του, αλλά και σε διάφορα άρθρα του σ’ εφημερίδες, περιοδικά ή στο διαδίκτυο έχει υποστηρίξει την άποψη ότι ο Αδάμ, που έπλασε ο Θεός ως Αρχάνθρωπο, δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε την ηλικία του. Και τούτο, επιγραμματικά, για τους εξής λόγους:
Α. Ο Αρχάνθρωπος της Γένεσης κατ’ αρχήν δεν έχει όνομα, παρά μονάχα αναφέρεται ως άνθρωπος:

«καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς». (Γεν. 1,27).

Εδώ θα μπορούσε ο συγγραφεύς της Γένεσης ν’ αναφερθεί ονομαστικά και στον Αδάμ και στην Εύα. Το αποφεύγει, όμως. Γιατί; Είναι ένα ερώτημα...
Στη συνέχεια διαβάζουμε για δεύτερη φορά την πλάση ανθρώπου:

« … και έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον, χουν από της γης, και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» (Γεν. 2, 7)

Ακολούθως ο Θεός τοποθετεί αυτόν τον άνθρωπο στον παράδεισο της Εδέμ:

«Καὶ ἐφύτευσεν ὁ Θεὸς παράδεισον ἐν Ἐδὲμ κατὰ ἀνατολὰς καὶ ἔθετο ἐκεῖ τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασε.» (Γεν. 2,8)

Ο άνθρωπος αυτός, που βάζει στον παράδεισο της Εδέμ, όπως είπαμε, δεν έχει ακόμη όνομα. Κατά συνέπεια δεν είναι σίγουρο αν μιλάμε για τον Αρχάνθρωπο, που έπλασε ο Θεός (Γεν.1,27) ή για κάποιον άλλον άνθρωπο, που βάζει στην Εδέμ (Γεν.2,7-8)
Κι όχι μόνον!..
Ο συγγραφέας της «Γενέσεως» είναι τόσο ειλικρινής, που δεν αποκρύπτει το γεγονός, ότι μετά την εγκατάσταση ενός ανθρώπου που έπλασε ο Θεός και τον βάζει στην Εδέμ αποφασίζει να του δημιουργήσει σύντροφο:

«Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεός· οὐ καλὸν εἶναι τὸν ἄνθρωπον μόνον· ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν κατ᾿ αὐτόν.» (Γεν. 2,18)

Ερώτημα: Πόσοι αιώνες πέρασαν από την ώρα που ο ανώνυμος άνθρωπος που είναι στην Εδέμ μέχρι την ώρα, που ο Θεός αποφασίζει να του δημιουργήσει σύντροφο; Ουδείς μπορεί να πει κάτι μετά βεβαιότητας!..
Ωστόσο, εκείνη τη στιγμή ο βιβλικός συγγραφεύς μάς αναφέρει πως ο συγκεκριμένος αρχάνθρωπος φέρει το όνομα Αδάμ:

«καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς ἔτι ἐκ τῆς γῆς πάντα τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ καὶ πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἤγαγεν αὐτὰ πρὸς τὸν Ἀδάμ, ἰδεῖν τί καλέσει αὐτά. καὶ πᾶν ὃ ἐὰν ἐκάλεσεν αὐτὸ Ἀδὰμ ψυχὴν ζῶσαν, τοῦτο ὄνομα αὐτῷ.» (Γεν. 2,19)
Στη συνέχεια ο Αδάμ αποκτά σύντροφο με ένα τρόπο που μάς θυμίζει επιστημονικά την κλωνοποίηση:
«καὶ ἐπέβαλεν ὁ Θεὸς ἔκστασιν ἐπὶ τὸν Ἀδάμ, καὶ ὕπνωσε· καὶ ἔλαβε μίαν τῶν πλευρῶν αὐτοῦ καὶ ἀνεπλήρωσε σάρκα ἀντ᾿ αὐτῆς.» (Γεν. 2,21)
«καὶ ᾠκοδόμησεν ὁ Θεὸς τὴν πλευράν, ἣν ἔλαβεν ἀπὸ τοῦ Ἀδάμ, εἰς γυναῖκα καὶ ἤγαγεν αὐτὴν πρὸς τὸν Ἀδάμ.» (Γεν. 2,22)
«καὶ εἶπεν Ἀδάμ· τοῦτο νῦν ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός μου· αὕτη κληθήσεται γυνή, ὅτι ἐκ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς ἐλήφθη αὕτη·» (Γεν. 2,23)
Τι παρατηρεί εδώ ο καλόπιστος αναγνώστης; Η Εύα δεν έχει ακόμη κύριο όνομα ("αὕτη κληθήσεται γυνή")!.. Και ουδείς είναι σε θέση ν’ απαντήσει πόσα χρόνια ή αιώνες πέρασαν, ώσπου ο επώνυμος πλέον Αδάμ να δώσει όνομα στη σύζυγό του μετά την «πτώση του ανθρώπου»:
«καὶ ἐκάλεσεν Ἀδὰμ τὸ ὄνομα τῆς γυναικὸς αὐτοῦ Ζωή, ὅτι αὕτη μήτηρ πάντων τῶν ζώντων.» (Γεν. 3,20)

Λέγουν ότι το όνομα Ζωή είναι ελληνιστί το όνομα Εύα, αλλά εν πάση περιπτώσει το όνομα Εύα το βλέπουμε και επισήμως στο 4ο Κεφάλαιο της Γενέσεως, όπου:

«Ἀδὰμ δὲ ἔγνω Εὔαν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκε τὸν Κάϊν καὶ εἶπεν· ἐκτησάμην ἄνθρωπον διά τοῦ Θεοῦ.» (= Ο Αδάμ εγνώρισεν ως σύζυγον την γυναίκα αυτού την Εύαν, η οποία έμεινεν έγκυος και εγέννησε τον Καϊν. Γεμάτη δε χαράν ανεφώνησε• “με την δύναμιν του Θεού εγέννησα άνθρωπον”» (Γεν. 4,1)!

Υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι εκτός Εδέμ!..
Β. Ένα άλλο ασφαλές συμπέρασμα είναι ότι όταν ζούσαν στον Παράδεισο ο Αδάμ και η Εύα, υπήρχαν άνθρωποι εκτός Εδέμ – κάτι που όχι μόνον επιβεβαιώνεται από την ίδια την Αγία Γραφή, όπως θ' αποδείξουμε παρακάτω, αλλά και από άλλους σημαντικούς και επιφανείς επιστήμονες με όλα αυτά τα απολιθώματα, που βρέθηκαν μέχρι στιγμής, όπως για παράδειγμα ο Αρχάνθρωπος των Πετραλώνων στη λεκάνη της Μεσογείου, όπου και η Χαλκιδική.
Ας διαβάσουμε τα συγκεκριμένα εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης αμέσως μετά την αδελφοκτονία του Κάϊν και ο καλόπιστος αναγνώστης θα επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές (νεοελληνική απόδοση  Ι. Θ. Κολιτσάρα):

Γεν. 4,10 Είπε δε ο Κυριος• “τι είναι αυτό που έκαμες; Η φωνή του αίματος του φονευθέντος αδελφού σου υψώνεται από την γην στον ουρανόν προς εμέ και βοά ζητούσα την τιμωρίαν σου.
Γεν. 4,11 Και τώρα θα είσαι συ κατηραμένος και σαν ξένος από την γην αυτήν, η οποία ήνοιξε το στόμα της και κατέπιε το αίμα του αδελφού σου, τον οποίον συ με το εγκληματικόν σου χέρι εφόνευσες.
Γεν. 4,12 Οταν εργάζεσαι και καλλιεργής την γην αυτήν, δεν θα παρέχη την δύναμίν της να αποδώση εις σε τους καρπούς της. Συ δε θα ευρίσκεσαι συνεχώς εις κατάστασιν στεναγμών και τρόμων, και σαν καταδιωκόμενος θα περιπλανάσαι επάνω εις την γην αυτήν”.
Γεν. 4,13 Εκραξε τότε ο Καϊν απηλπισμένος και αναστατωμένος προς τον Θεόν• “το έγκλημα και η ενόχη μου είναι μεγαλυτέρα από την θείαν συγγνώμην.
Γεν. 4,14 Εάν όμως με διώξης από την περιοχήν αυτήν, όπου σήμερον ευρίσκομαι, και αποστρέψης το πρόσωπόν σου από εμέ και θα είμαι σαν κρυμμένος από την θείαν σου παρουσίαν, θα περιφέρωμαι στενάζων και τρέμων εις την γην, και τότε ο πρώτος τυχών, που θα με συναντήση, θα με φονεύση”.
Γεν. 4,15 Είπε δε προς αυτόν ο Θεός• “δεν θα συμβή κάτι τέτοιο• διότι εκείνος ο οποίος θα φονεύση τον Κάιν, θα επισύρη εναντίον του πολύ περισσοτέρας τιμωρίας και θα παραλύση κάτω από το βάρος αυτών”. Εθεσε δε ο Θεός κάποιο σημάδι στον Καϊν, ώστε κανείς από όσους θα τον συναντούσαν, να μη τον φονεύση.
Γεν. 4,16 Εφυγε δε τότε ο Κάϊν από την περιοχήν, εις την οποίαν μέχρι τότε ευρίσκετο και είχε την ευλογίαν του Θεού, και κατώκησεν εις την χώραν Ναίδ, η οποία ευρίσκετο απέναντι από την Εδέμ.
Γεν. 4,17 Ο Καϊν εγνώρισε τότε την σύζυγόν του, η οποία έμεινεν έγκυος και εγέννησε τον Ενώχ. Εκτισε δε ο Καϊν μίαν πόλιν και ωνόμασεν αυτήν με το όνομα του υιού του, Ενώχ.
Γεν. 4,18 Από δε τον Ενώχ εγεννήθη ο Γαϊδάδ. Ο Γαϊδάδ εγέννησε τον Μαλελεήλ, ο δε Μαλελεήλ εγέννησε τον Μαθουσάλα, και ο Μαθουσάλα εγέννησε τον Λαμεχ.
Γεν. 4,19 Ελαβε δε ο Λαμεχ δύο συγχρόνως συζύγους. Η μία ωνομάζετο Αδά και η δευτέρα Σελλά.
Γεν. 4,20 Η Αδά εγέννησε τον Ιωβήλ. Αυτός η το γενάρχης των κτηνοτρόφων, οι οποίοι περιφερόμενοι ανά τας διαφόρους βοσκησίμους περιοχάς δεν είχον μόνιμον οικίαν, αλλά εζούσαν εις σκηνάς.
Γεν. 4,21 Αδελφός του Ιωβήλ ήτο ο Ιουβάλ. Αυτός ήτο συνθέτης ύμνων και διδάσκαλος της μουσικής.
Γεν. 4,22 Η Σελλά εγέννησε και αυτή τον Θοβελ, ο οποίος κατειργάζετο τον χαλκόν και τον σίδηρον και κατεσκεύαζεν εργαλεία. Αδελφή δε του Θοβελ ήτο η Νοεμά.
Γεν. 4,23 Ο δε Λαμεχ καυχώμενος δια την αγριότητά του, είπεν εις τας γυναίκας του• “Αδά και Σελλά, ακούσατε την φωνήν μου• γυναίκες Λαμεχ ανοίξατε τα αυτιά σας δια να ακούσετε τους λόγους μου• εφόνευσα ένα άνδρα, διότι με επλήγωσε, και ένα νεανίαν διότι με ετραυμάτισε.
Γεν. 4,24 Επτά φοράς ετιμωρήθη ο Καϊν δια τον φόνον του αδελφού του, εβδομήκοντα φοράς επτά θα τιμωρώ εγώ ο Λαμεχ εκείνον, που θα τολμήση να με θίξη”.
Γεν. 4,25 Ο δε Αδάμ εγνώρισε πάλιν την γυναίκα αυτού, η οποία έμεινεν έγκυος και εγέννησεν υιόν, τον οποίον ωνόμασε Σηθ λέγουσα• “ο Θεός μου έδωσε άλλο παιδί αντί του Αβελ, τον οποίον εφόνευσεν ο Καϊν”.»

Τι παρατηρήσαμε σ’ αυτά τα εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης;

α. Ότι ο Θεός, αλλά και ο Κάϊν μιλούν για ανθρώπους εκτός Εδέμ και μάλιστα πως ο Θεός θα τιμωρήσει αυτούς που θα πειράξουν τον Κάϊν στον οποίο μάλιστα έβαλε και ειδικό σημάδι για να μην τον πειράξει κανείς!!
β. Ο Κάϊν όταν έφυγε από την περιοχή της Εδέμ βρήκε ανθρώπους και μάλιστα όχι μόνον νυμφεύτηκε, αλλά έκτισε και ολόκληρη πόλη!!
γ. Όλα αυτά πριν η Εύα έλθει σ’ επαφή με τον Αδάμ και αποκτήσουν τρίτο παιδί, τον Σηθ !!!.

Ποιο είναι λοιπόν το συμπέρασμα;
Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε πως, όταν μιλάμε για την χρονολογία που έζησαν οι Πρωτόπλαστοι, δηλαδή 4.000 χρόνια προ Χριστού, θα πρέπει να διερωτηθούμε αν η "Γένεσις" μιλάει για τον συγκεκριμένο Αδάμ (με την Εύα), που κατοίκησε στην περιοχή εκείνη της Μεσοποταμίας, ως πρώτος κάτοικος της Εδέμ, και όχι για τον πραγματικό Aρχάνθρωπο, που πλάθει ο Θεός και ήταν κάτοικος της ευρύτερης περιοχής της Μεσοποταμίας (εντός ή πέριξ της λεκάνης της Μεσογείου) ο οποίος ενδεχομένως να λεγόταν κι αυτός Αδάμ!
Για να γίνει πιο κατανοητό αυτό, που επισημαίνουμε, θα αναφέρουμε ένα απλό παράδειγμα:
Το δικό μας το χωριό (Βεσίνι Καλαβρύτων) κατοικήθηκε για πρώτη φορά, στη θέση που βρίσκεται σήμερα, από τους πρώτους ανθρώπους περί τον 17ον αιώνα μ.Χ. Αυτό δεν σημαίνει ότι προ της κατοικήσεως του οικισμού αυτού δεν υπήρξαν και άλλοι άνθρωποι εκεί ή γύρω απ’ την περιοχή αυτή!
Η Αγία Γραφή -και μάλιστα η Παλαιά Διαθήκη- για μία ακόμη φορά, όπως δείχνουν τα γεγονότα και οι διάφορες επιστημονικές έρευνες (παλαιοντολογικές, ανθρωπολογικές κλπ), δικαιώνεται απόλυτα! Και τούτο διότι δεν αποκρύπτει την αλήθεια!
Κοντολογίς, η «Γένεσις» επαληθεύεται και η Βίβλος δικαιώνεται!
Ο Άρης Πουλιανός και όλοι οι ανθρωπολόγοι, με τις δικές τους έρευνες, το λιγότερο που κάνουν είναι να δικαιώνουν εις το ακέραιο την Αγία Γραφή, όπως και η Αγία Γραφή δικαιώνει απόλυτα τους ανθρωπολόγους!..

sakketosaggelos