τελική ευθεία για τις Δημοτικές εκλογές και τα συναισθήματα έντονα με την αγωνία να κορυφώνεται.
Καθημερινά καλούμαι εγώ προσωπικά αλλά και όλοι πιστεύω οι υποψήφιοι να απαντήσουμε στην ερώτηση φίλων και γνωστών ψηφοφόρων μας και μη, “Κάνεις Αγώνα;” “Πως πάει ο αγώνας;”.
Προσωπικά δυσκολεύομαι να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση, και για να το τοποθετήσω πιο σωστά, διερωτώμαι κι εγώ η ίδια.
Ποιος είναι ο αγώνας και τι θεωρούμε αγώνα;
Να πιάνουμε φίλους και γνωστούς (που μέχρι πρότινος δεν είχαμε και πολλά πολλά) με κάθε τρόπο; Με προσωπική επαφή, με τηλέφωνα, με διαδικτυακή συνομιλία ή οτιδήποτε άλλο και να τους ζητούμε την ψήφο τους; Να τους υπενθυμίζουμε την “αιώνια” υποχρέωση στο πρόσωπο μας πχ από την εποχή που διατελέσαμε σε θέσεις ευθύνης και τους εξυπηρετήσαμε με χρήματα του κρατικού κουρμπανά (σημαντικό αυτό) στη διάνοιξη ενός δρόμου (για ίδιο όφελος), στο πέρασμα μιας λάμπας, ή στην εξυπηρέτηση στο πρόσωπο τους για κάποιο λόγο (κυρίως προσωπικό τους); Με κάποιο τρόπο να παίρνουμε εκβιαστικά την ψήφο τους;
Γιατί δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ναι μεν ψηφίζει κάποιος αλλά κατά βάθος δε θέλει αυτό που ψηφίζει αλλά αναγκάζεται να το κάνει...που είναι πολύ λυπηρό, τόσο για το μέλλον του Δήμου όσο και για τον ίδιο τον ψηφοφόρο.
Όλα τα παραπάνω, όσο και να βλέπουν οι πολίτες πως κάποιοι υποψήφιοι έχουν ικανότητες να τους εκπροσωπήσουν και να διεκδικήσουν με γνώση και κατάρτιση, να μπορούν και να θέλουν να εργαστούν για το κοινό καλό με ανιδιοτέλεια, τους οδηγούν να “σταυρώσουν” αλλού. Στον ξάδερφο, στον πελάτη, στο γείτονα, στο συμπέθερο κλπ. Ακόμη και αν πιστεύουν ότι το συγκεκριμένο πρόσωπο, δεν είχε ποτέ πρόθεση να ασχοληθεί με τα κοινά.
Ωστόσο ο Κλεισθένης φέρνει νέα δεδομένα και οι σύμβουλοι βγαίνουν την πρώτη Κυριακή. Αυτό είναι το κυρίως μήνυμα το οποίο θέλω να περάσω στον κόσμο. Πέρα από προσωπικές σχέσεις, πέρα από φιλίες, συγγένειες, τον γείτονα, ενδεχομένως, που βάζει υποψηφιότητα, θεωρώ ότι το κριτήριο πρέπει να είναι το ποιος πραγματικά θα μας εκπροσωπήσει στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Γρεβενών. Οι σύμβουλοι που θα βγουν, επιβάλλεται τώρα περισσότερο από ποτέ, να είναι άτομα που θα μπορούν να κάνουν δουλειά, αλλά και να μπορούν να συνεννοηθούν και να συνεργαστούν μεταξύ τους, ώστε να πάρουν τις σωστές αποφάσεις για την πόλη και τις Δημοτικές Κοινότητες, διαφορετικά ο Δήμος θα είναι ένα ακυβέρνητο καράβι».
Η κουλτούρα συνεργασίας βρίσκεται σε άτομα όλων των συνδυασμών και βλέποντας τα τελικά ονόματα πραγματικά παντού υπάρχουν διαμάντια για να στηρίξει ο ψηφοφόρος, ο οποίος είναι τελικά αυτός που θα μας οδηγήσει.
Σωστά;;; Η ιστορία θα το δείξει. Προσωπικά είμαι πολύ περίεργη για το πως θα είναι ο Δήμος Γρεβενών την επόμενη μέρα, η οποία είναι και αυτή που πραγματικά θα έπρεπε να μας απασχολεί όλους μας.
Συνεπώς, προσπαθώντας πάλι να απαντήσω στο αρχικό μου ερώτημα, και πρωτίστως στον εαυτό μου, θεωρώ πως ο αγώνας είναι σχετικός. Και αν ανατρέξω στο παρελθόν έχω δώσει πολλούς αγώνες ισχυρότερους και καλύτερους για το κοινό καλό και για το καλό της πόλης μου με ανιδιοτέλεια και προσωπική προσφορά. Οπότε αν κρίνουν οι πολίτες ότι είμαι χρήσιμη για την πόλη και το Δήμο μου θα το αποδείξουν στην κάλπη. Απο ευγένεια και μόνο και απο τακτ, θα προσπαθήσω να μη γίνω φορτική στη διεκδίκηση του σταυρού.
Καλό αγώνα λοιπόν σε όλους μας, κόσμιο και ηθικό, από όποιο μετερίζι και αν αντιμετωπίζουμε την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Γρεβενά, 6/5/2019
Μαρία κ. Γεωργίτση
Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος
με το Συνδυασμό “Μαζί Συνεχίζουμε”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου