Οι περισσότεροι λάτρεις της μπύρας υποστηρίζουν με
θέρμη ότι πίνουν μόνο καλή μπύρα. Τι ακριβώς, όμως, είναι αυτό που κάνει μια μπύρα «καλή» και πώς το ανακαλύπτουμε; Οι ειδικοί του beer.gr αποκαλύπτουν.
Θα έχετε παρατηρήσει με τι καμάρι διαφημίζουν μερικές ζυθοποιίες τα μετάλλια και τις διακρίσεις που έχουν κερδίσει. Αυτό που ενδιαφέρει τον απλό καταναλωτή, όμως, δεν είναι τα μετάλλια, αλλά η γεύση.
Όταν γεύεστε τη μπύρα σας, καλό είναι να γνωρίζετε μερικά βασικά στοιχεία αξιολόγησης που χρησιμοποιούν οι γευσιγνώστες.
Παρατηρήστε οπτικά τη μπύρα σας. Είναι διαφανής και λαμπερή ή θαμπή και ομιχλώδης; Αυτό είναι ένα στοιχείο που ξεχωρίζει τις φιλτραρισμένες από τις αφιλτράριστες μπύρες. Αν η μπύρα θα φιλτραριστεί ή όχι, είναι απόφαση αποκλειστικά του ζυθοποιού. Οι φιλτραρισμένες μπύρες προσφέρουν εκείνες τις απολαυστικές αντανακλάσεις του φωτός, αναδεικνύοντας ξανθούς έως βαθυκόκκινους τόνους. Οι αφιλτράριστες μπύρες είναι εξίσου καλές, αρκεί η έλλειψη διαύγειας να οφείλεται στα αιωρούμενα σωματίδια της μαγιάς.
Πάρτε μια μυρωδιά. Η γεύση μας καθορίζεται από την οσμή σε ποσοστό που φτάνει το εντυπωσιακό 90%. Αν δεν το πιστεύετε, σκεφτείτε τι γεύση έχουν τα φαγητά που τρώτε όταν έχετε συνάχι. Είναι άγευστα, σωστά; Αν η μπύρα σας είναι μια IPA, θα πρέπει να μυρίζετε κωνοφόρα, λουλούδια, ακόμη και λεμόνια και κίτρα, νότες που οφείλονται στο λυκίσκο. Αν πίνετε stout, θα πρέπει να μυρίζετε καβουρδισμένες βύνες που θα σας θυμίζουν καφέ και μόκα. Για πολλούς λόγους, όμως, είναι ευκολότερο να περιγράψουμε τι δεν θα έπρεπε να μυρίζετε σε μια καλή μπύρα. Μια χαρακτηριστική εξωγενής οσμή είναι αυτή που θυμίζει καμένο βούτυρο. Προέρχεται από το διακετύλιο, μια ουσία που παράγεται κατά τη ζύμωση. Σε κάποιες μπύρες, όπως η English Olde Ale, η ύπαρξη διακετυλίου σε μικρές ποσότητες δεν θεωρείται μεμπτή, όμως στις περισσότερες αυτό είναι ένδειξη κακής μαγιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου