Και μάλιστα στο δεξί!
Το να φοράμε βέρα όταν παντρευόμαστε είναι από τα έθιμα που περνούν από γενιά σε γενιά
εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Τόσα που πλέον έχει χαθεί στο βάθος της ιστορίας το γιατί ξεκίνησε και τι πραγματικά συμβολίζει.
Ψάχνοντας λοιπόν, ανακάλυψα πως το έθιμο της βέρας ξεκίνησε πριν από 4.800 χρόνια στην Αρχαία Αίγυπτο. Βέβαια τότε δεν ήταν τόσο «φανταχτερές» όπως σήμερα.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τις έφτιαχναν από καλάμια κι άλλα αγριόχορτα που φύτρωναν στις όχθες του Νείλου. Ο κύκλος που δημιουργούν, που δεν είχε ούτε αρχή, ούτε τέλος, συμβόλιζε την αιωνιότητα. Το ίδιο και οι σημερινές βέρες.
Επειδή όμως, όπως καταλαβαίνεις, τα χορτάρια δεν ήταν και τόσο ανθεκτικά στον καιρό, έπρεπε να αντικατασταθούν. Κι έτσι, άρχισαν να δημιουργούνται από δέρμα και οστά (αριστούργημα;). Μάλιστα, όσο πιο ακριβά ήταν τα υλικά, τόσο μεγαλύτερη ήταν και η αγάπη του άνδρα προς τη γυναίκα.
Όπως φαίνεται λοιπόν, τα πράγματα δεν άλλαξαν και πολύ από τότε, όσο κι αν θέλουμε να καμωνόμαστε πως εξελιχθήκαμε τα τελευταία 4.800 χρόνια. Ακόμα το μέγεθος του πορτοφολιού έχει τη σημασία του…
Ας συνεχίσουμε όμως την ιστορία μας!
Αργότερα, το έθιμο της βέρας υιοθετήθηκε και από τους Ρωμαίους, όχι όμως με τον ίδιο συμβολισμό, αφού αυτός έγινε πιο «σκοτεινός».
Οι γυναίκες φορούσαν πια τις βέρες όταν παντρεύονταν, όχι σαν σύμβολο της αγάπης του συζύγου τους, αλλά ως δείγμα πως περνούν στην ιδιοκτησία τους.
Οι βέρες των Ρωμαίων κατασκευάζονταν από σίδερο και ονομάζονταν «Annulus Pronubus», ενώ έφεραν πολλές φορές και κάποια επιγραφή. Οι πιο συνηθισμένες ήταν οι: «Ama me», δηλάδή αγάπα με, «Amo te», σε αγαπώ ή «Bona vitam», δηλαδή καλή ζωή.
Και περνάμε πια στο 860 μ.Χ. και τον χριστιανισμό, όπου και πάλι έχουμε μια πολύ διαφορετική εκδοχή της βέρας, από αυτή τουλάχιστον που ξέρουμε σήμερα.
Τότε τα δαχτυλίδια αυτά διακοσμούνταν με ανάγλυφα περιστέρια, πιασμένα χέρια, λύρες και διάφορα άλλα σύμβολα της αιώνιας αγάπης και αφοσίωσης. Η εκκλησία αποκάλεσε αυτά τα δαχτυλίδια «παγανιστικά» και ζήτησε να απλοποιηθούν.
Μέχρι τον 13ο αιώνα, οι βέρες είχαν μορφή παρόμοια με τη σημερινή. Η εκκλησία θεωρούσε ότι η νέα λιτότητα της βέρας αναδείκνυε τον πνευματικό δεσμό του ανδρόγυνου, καλύτερα από τα φανταχτερά, παγανιστικά σύμβολα.
Γιατί όμως οι παντρεμένοι φορούν τη βέρα στο δεξί;
Για άλλη μια φορά θα πάμε πίσω στη ρωμαϊκή παράδοση. Οι Ρωμαίοι τις φορούσαν στο τέταρτο δάχτυλο του αριστερού χεριού, επειδή πίστευαν ότι από εκεί περνάει φλέβα, που πάει κατευθείαν στην καρδιά. Είχαν, μάλιστα, δώσει στη φλέβα αυτή το όνομα «Vena Amoris», δηλαδή φλέβα της αγάπης. Με την έλευση του χριστιανισμού, επικράτησε το δεξί χέρι. Το τέταρτο δάχτυλο παρέμεινε. Τα τρία πρώτα δάχτυλα ήταν αφιερωμένα στην Αγία Τριάδα, και το τέταρτο στον σύζυγο.
neolaia.gr με πληροφορίες από τη Μηχανή του Χρόνου
Το να φοράμε βέρα όταν παντρευόμαστε είναι από τα έθιμα που περνούν από γενιά σε γενιά
εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Τόσα που πλέον έχει χαθεί στο βάθος της ιστορίας το γιατί ξεκίνησε και τι πραγματικά συμβολίζει.
Ψάχνοντας λοιπόν, ανακάλυψα πως το έθιμο της βέρας ξεκίνησε πριν από 4.800 χρόνια στην Αρχαία Αίγυπτο. Βέβαια τότε δεν ήταν τόσο «φανταχτερές» όπως σήμερα.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τις έφτιαχναν από καλάμια κι άλλα αγριόχορτα που φύτρωναν στις όχθες του Νείλου. Ο κύκλος που δημιουργούν, που δεν είχε ούτε αρχή, ούτε τέλος, συμβόλιζε την αιωνιότητα. Το ίδιο και οι σημερινές βέρες.
Επειδή όμως, όπως καταλαβαίνεις, τα χορτάρια δεν ήταν και τόσο ανθεκτικά στον καιρό, έπρεπε να αντικατασταθούν. Κι έτσι, άρχισαν να δημιουργούνται από δέρμα και οστά (αριστούργημα;). Μάλιστα, όσο πιο ακριβά ήταν τα υλικά, τόσο μεγαλύτερη ήταν και η αγάπη του άνδρα προς τη γυναίκα.
Όπως φαίνεται λοιπόν, τα πράγματα δεν άλλαξαν και πολύ από τότε, όσο κι αν θέλουμε να καμωνόμαστε πως εξελιχθήκαμε τα τελευταία 4.800 χρόνια. Ακόμα το μέγεθος του πορτοφολιού έχει τη σημασία του…
Ας συνεχίσουμε όμως την ιστορία μας!
Αργότερα, το έθιμο της βέρας υιοθετήθηκε και από τους Ρωμαίους, όχι όμως με τον ίδιο συμβολισμό, αφού αυτός έγινε πιο «σκοτεινός».
Οι γυναίκες φορούσαν πια τις βέρες όταν παντρεύονταν, όχι σαν σύμβολο της αγάπης του συζύγου τους, αλλά ως δείγμα πως περνούν στην ιδιοκτησία τους.
Οι βέρες των Ρωμαίων κατασκευάζονταν από σίδερο και ονομάζονταν «Annulus Pronubus», ενώ έφεραν πολλές φορές και κάποια επιγραφή. Οι πιο συνηθισμένες ήταν οι: «Ama me», δηλάδή αγάπα με, «Amo te», σε αγαπώ ή «Bona vitam», δηλαδή καλή ζωή.
Και περνάμε πια στο 860 μ.Χ. και τον χριστιανισμό, όπου και πάλι έχουμε μια πολύ διαφορετική εκδοχή της βέρας, από αυτή τουλάχιστον που ξέρουμε σήμερα.
Τότε τα δαχτυλίδια αυτά διακοσμούνταν με ανάγλυφα περιστέρια, πιασμένα χέρια, λύρες και διάφορα άλλα σύμβολα της αιώνιας αγάπης και αφοσίωσης. Η εκκλησία αποκάλεσε αυτά τα δαχτυλίδια «παγανιστικά» και ζήτησε να απλοποιηθούν.
Μέχρι τον 13ο αιώνα, οι βέρες είχαν μορφή παρόμοια με τη σημερινή. Η εκκλησία θεωρούσε ότι η νέα λιτότητα της βέρας αναδείκνυε τον πνευματικό δεσμό του ανδρόγυνου, καλύτερα από τα φανταχτερά, παγανιστικά σύμβολα.
Γιατί όμως οι παντρεμένοι φορούν τη βέρα στο δεξί;
Για άλλη μια φορά θα πάμε πίσω στη ρωμαϊκή παράδοση. Οι Ρωμαίοι τις φορούσαν στο τέταρτο δάχτυλο του αριστερού χεριού, επειδή πίστευαν ότι από εκεί περνάει φλέβα, που πάει κατευθείαν στην καρδιά. Είχαν, μάλιστα, δώσει στη φλέβα αυτή το όνομα «Vena Amoris», δηλαδή φλέβα της αγάπης. Με την έλευση του χριστιανισμού, επικράτησε το δεξί χέρι. Το τέταρτο δάχτυλο παρέμεινε. Τα τρία πρώτα δάχτυλα ήταν αφιερωμένα στην Αγία Τριάδα, και το τέταρτο στον σύζυγο.
neolaia.gr με πληροφορίες από τη Μηχανή του Χρόνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου