Η Μαίρη Τσίπη γράφει για τον άντρα της Γιώργο Πιπέργια που έφυγε νωρίς..
Ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος είναι εχθρός. Σαν χθες φαντάζουν όλα.
Τρία χρόνια
πόνου, απόγνωσης και ένα μεγάλο γιατί. Ο δικός μου Γιώργος.
Ο Άνθρωπος με Α κεφαλαίο. Ο Άνθρωπος που μου έδωσε απλόχερα αγάπη, σεβασμό.
Σε μια επέτειο μας σε ανύποπτο χρόνο μου είχες γράψει μια κάρτα ……
«Οι μέρες που περάσαμε μαζί δεν ξεχνιούνται ποτέ, σ' αγαπώ για ότι μου έχεις χαρίσει». Εγώ σ' αγαπώ και σε ευχαριστώ. Είμαι ευγνώμων για αυτά που ζήσαμε, ευλογημένη που ήμασταν μαζί 37 χρόνια. Στις 25/11/θα κλείναμε 40 χρόνια.
Πάντα μαζί, στην καρδιά, στο μυαλό, στην ψυχή. Οι άνθρωποι δεν φεύγουν, δεν εξαφανίζονται….η αγάπη δεν πεθαίνει.
Άφησες σφραγίδα Γιώργο μου, τους γιους μας τον Στέλιο και τον Ζάχο. Μέσα από τα παιδιά μας, έχω κομμάτι σου, βλέπω, νιώθω και ψάχνω Εσένα. Χθες ο Ζάχος ορκίστηκε στο δεύτερο πτυχίο του, Αρχιτέκτονας. Σε κάνανε, για μια φορά ακόμα, περήφανο μπαμπά. Δύσκολες στιγμές αλλά περήφανη και βράχος σε ότι δημιουργήσαμε. Τα όνειρα σου εκπληρώνονται. Ο καιρός τρέχει, οι στιγμές φεύγουν και εσύ δεν είσαι εδώ.
Το καλοκαίρι που μας πέρασε, η μικρή ξανθιά αγαπημένη μας, είχε μια φωτογραφία σου και σού μιλούσε: «Σε αγαπώ πολύ Παππού» Την ρώτησα γιατί αγάπη μου τον αγαπάς τόσο πολύ τον Παππού;
Μου απάντησε αυτό που νιώθουμε όλοι μας Γιώργο μου «Μα, μας προσέχει»
Αυτός είναι ο μεγάλος μου πόνος, το μεγάλο μου παράπονο….δεν χάρηκες……δεν πήρες όλα αυτά που σου άξιζαν. Μέσα από όλον αυτόν τον Γολγοθά κατάλαβα και αναγνωρίζω το μεγαλείο σου, τον μόχθο σου, το πόσο πολύ νοιαζόσουν για όλους. Το πόσο υπέροχος άνθρωπος ήσουν.
Ο φόβος μου, που ξέρω ότι δεν ισχύει είναι να μην ξεχαστείς. Άρα τι μας μένει; Να σε τιμούμε και να σε μνημονεύουμε. Το σίγουρο Γιώργο μου είναι ότι κανείς, η οικογένεια,
οι φίλοι, κανένας μα κανένας δεν μπορεί να δεχτεί το πόσο άδικα έφυγες.
Εσύ….. που μοίραζες ευκαιρίες, δεν σου έδωσε μια.
Ήρθες σε αυτήν ζωή, τα μοίρασες όλα απλόχερα, αγάπη, ηρεμία, καλοσύνη, ενέργεια, μεθοδικότητα, οράματα, αισιοδοξία, δίψα για το αύριο, να μην εγκαταλείπεις τίποτα και ποτέ. Μας έμαθες τόσα πράγματα ώστε εμείς, να μην μπορούμε να συμβιβαστούμε με τίποτα λιγότερο.
Έφυγες Εσύ…. αλλά μας άφησες αρχές για να πορευόμαστε, μας άφησες αναμνήσεις ανεξίτηλες για να προχωρήσουμε και να ζούμε μέσα από αυτές.
Η ζωή μας ήταν ένα πανέμορφο ταξίδι, μου έμαθες τόσα πολλά. Δεν είσαι εδώ.
Και όμως, μαθαίνω ακόμα από εσένα, μαθαίνω από την απώλεια σου.
Μέσα από τα δικά σου μάτια…όλα φάνταζαν αλλιώς. Πόσο μου λείπεις……
Μαρία Τσίπη- Πιπέργια
Ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος είναι εχθρός. Σαν χθες φαντάζουν όλα.Τρία χρόνια
πόνου, απόγνωσης και ένα μεγάλο γιατί. Ο δικός μου Γιώργος.
Ο Άνθρωπος με Α κεφαλαίο. Ο Άνθρωπος που μου έδωσε απλόχερα αγάπη, σεβασμό.
Σε μια επέτειο μας σε ανύποπτο χρόνο μου είχες γράψει μια κάρτα ……
«Οι μέρες που περάσαμε μαζί δεν ξεχνιούνται ποτέ, σ' αγαπώ για ότι μου έχεις χαρίσει». Εγώ σ' αγαπώ και σε ευχαριστώ. Είμαι ευγνώμων για αυτά που ζήσαμε, ευλογημένη που ήμασταν μαζί 37 χρόνια. Στις 25/11/θα κλείναμε 40 χρόνια.
Πάντα μαζί, στην καρδιά, στο μυαλό, στην ψυχή. Οι άνθρωποι δεν φεύγουν, δεν εξαφανίζονται….η αγάπη δεν πεθαίνει.
Άφησες σφραγίδα Γιώργο μου, τους γιους μας τον Στέλιο και τον Ζάχο. Μέσα από τα παιδιά μας, έχω κομμάτι σου, βλέπω, νιώθω και ψάχνω Εσένα. Χθες ο Ζάχος ορκίστηκε στο δεύτερο πτυχίο του, Αρχιτέκτονας. Σε κάνανε, για μια φορά ακόμα, περήφανο μπαμπά. Δύσκολες στιγμές αλλά περήφανη και βράχος σε ότι δημιουργήσαμε. Τα όνειρα σου εκπληρώνονται. Ο καιρός τρέχει, οι στιγμές φεύγουν και εσύ δεν είσαι εδώ.
Το καλοκαίρι που μας πέρασε, η μικρή ξανθιά αγαπημένη μας, είχε μια φωτογραφία σου και σού μιλούσε: «Σε αγαπώ πολύ Παππού» Την ρώτησα γιατί αγάπη μου τον αγαπάς τόσο πολύ τον Παππού;
Μου απάντησε αυτό που νιώθουμε όλοι μας Γιώργο μου «Μα, μας προσέχει»
Αυτός είναι ο μεγάλος μου πόνος, το μεγάλο μου παράπονο….δεν χάρηκες……δεν πήρες όλα αυτά που σου άξιζαν. Μέσα από όλον αυτόν τον Γολγοθά κατάλαβα και αναγνωρίζω το μεγαλείο σου, τον μόχθο σου, το πόσο πολύ νοιαζόσουν για όλους. Το πόσο υπέροχος άνθρωπος ήσουν.
Ο φόβος μου, που ξέρω ότι δεν ισχύει είναι να μην ξεχαστείς. Άρα τι μας μένει; Να σε τιμούμε και να σε μνημονεύουμε. Το σίγουρο Γιώργο μου είναι ότι κανείς, η οικογένεια,
οι φίλοι, κανένας μα κανένας δεν μπορεί να δεχτεί το πόσο άδικα έφυγες.
Εσύ….. που μοίραζες ευκαιρίες, δεν σου έδωσε μια.
Ήρθες σε αυτήν ζωή, τα μοίρασες όλα απλόχερα, αγάπη, ηρεμία, καλοσύνη, ενέργεια, μεθοδικότητα, οράματα, αισιοδοξία, δίψα για το αύριο, να μην εγκαταλείπεις τίποτα και ποτέ. Μας έμαθες τόσα πράγματα ώστε εμείς, να μην μπορούμε να συμβιβαστούμε με τίποτα λιγότερο.
Έφυγες Εσύ…. αλλά μας άφησες αρχές για να πορευόμαστε, μας άφησες αναμνήσεις ανεξίτηλες για να προχωρήσουμε και να ζούμε μέσα από αυτές.
Η ζωή μας ήταν ένα πανέμορφο ταξίδι, μου έμαθες τόσα πολλά. Δεν είσαι εδώ.
Και όμως, μαθαίνω ακόμα από εσένα, μαθαίνω από την απώλεια σου.
Μέσα από τα δικά σου μάτια…όλα φάνταζαν αλλιώς. Πόσο μου λείπεις……
Μαρία Τσίπη- Πιπέργια
Μαίρη μου τα είπες όλα για το Γιώργο.Εγώ το μόνο που έχω να προσθέσω,είναι πως όταν κάποτε τον ρώτησα στο γραφείο του ,πως τα κατάφερε να ανεβεί τόσο ψηλά και μόνος, εκείνος χαμογελαστά μου απάντησε<< Με πολύ κόπο ,με πολύ δουλειά,με πολύ βοήθεια από τη γυναίκα μου>> Αλλά και για σένα έχω να πω, ότι είσαι το βαρύ πυροβολικό στην πόλη μας, έδωσες εξετάσεις και ήρες άριστα>>Χαμογέλασα ,δεν του απάντησα,το θεώρησα υπερβολικό αλλά του είπα ευχαριστώ Τώρα αυτό που έχω να πω για το Γιώργο είναι μια στροφή<< Εκεί που τώρα βρίσκεται, τα αμάραντα να ανθούνε και Άγγελοι να τον τραγουδούν και να τον αγαπούνε!!! Καλόν Παράδεισο Γιώργο!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή