ΣΧΕΣΕΙΣ: Όταν η ζωή πληρώνει, κάντε ησυχία..

Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για την στιγμή που η ρόδα γυρίζει και ο καθένας λούζεται τις επιλογές του ή ακόμα και τις πράξεις του.


Αργεί να έρθει η πληρωμή δεν λέω, αλλά η γλύκα είναι  ίδια γι’αυτούς
που πληγώθηκαν άδικα. Μπορεί να μην σε νοιάζει πια, να μην πονάς, αλλά
μια  ικανοποίηση την νιώθεις ρε γαμώτο, για  όλες εκείνες τις στιγμές
που τα μάτια σου γέμιζαν δάκρυα και η καρδιά σου έσπαγε σε χίλια
κομμάτια εξαιτίας τους.

Και  λύπη νιώθεις αλλά  γι’αυτούς, όχι για σένα. Ή μάλλον οίκτο θα
πω.Πλέον λυπάσαι για την δική τους κατάντια, ειδικά όταν βλέπεις ότι
εκείνοι τελικά είναι οι ηθικοί αυτουργοί της δυστυχίας τους.

Είναι λυπηρό να τους βλέπεις να προσπαθούν να δείξουν ότι είναι καλά,
άνετοι και τέτοια κουραφέξαλα αλλά οι πράξεις τους να δείχνουν ακριβώς
το αντίθετο.Γελοίοι θα χαρακτηριζόνταν άνετα.

Ας τους αφήσουμε λοιπόν να πλαγιάζουν μακριά από την αγάπη. Λυπήσου  τους όταν τους βλέπεις να βολεύονται σε κρύες αγκαλιές, βροντοφωνάζοντας πόσο ιδανικές είναι, κοροιδεύοντας όχι μόνο τον εαυτό τους, αλλά και  τον άνθρωπο που είναι δίπλα τους.

Κι εκεί έρχεται η απόλυτη αηδία! Εκεί πέφτουν ακόμα πιο χαμηλά στα μάτια
σου γιατί ανακαλύπτεις και την υποκρισία που έκρυβαν. Ανακαλύπτεις πόσο ξεφτίλες ήταν τελικά!

Σιωπήστε λοιπόν και αφήστε τους στην απόλυτη μοναξιά της ψυχής τους. Κι αυτή η μοναξιά δεν υποφέρεται.

Κάνετε ησυχία μωρέ σας λεω, είναι η στιγμή που η ζωή κάνει ταμείο και μοιράζει τα χρωστούμενα σε όλους!

Μην περιμένεις από ανθρώπους που δεν ξέρουν τι θα πει αγάπη, να σ’
αγαπήσουν! Δεν μπορούν, δεν έμαθαν ποτέ τον τρόπο να το κάνουν.Έμαθαν
μόνο να παίρνουν αλλά και πάλι δεν τους φτάνει.Όσα κι αν τους δώσεις,
πάντα θα τους είναι λίγα, όπως κι αυτοί. Έμαθαν να ζητούν την προσοχή
σου αλλά όταν έρχεται η στιγμή που ζητάς λίγο τη δική τους, θα σου πουν
ότι δεν τους καταλαβαίνεις.Έμαθαν να είναι το επίκεντρο του κόσμου κι αν
λίγο κουραστείς, θα σου ζητήσουν και τα ρέστα απ’ αυτά που εσύ ξόδεψες.


Κάνουν τα πάντα προκειμένου να τραβούν τα βλέμματα κι όταν δεν το
πετυχαίνουν γίνονται επιθετικοί, πολλές φορές και λεκτικά βίαιοι. Σου
παρουσιάζονται σοφοί για να σε κερδίσουν, αλλά είναι γεμάτοι κόμπλεξ και
ανασφάλειες. Ακόμα και στα κοινωνικά δίκτυα κάνουν αγώνα για ένα λάικ ή
ένα σχόλιο, γιατί έτσι νομίζουν ότι επιβεβαιώνονται!



Γελοίους θα τους χαρακτηρίσω εγώ και αδιάφορους! Και είναι πολύ
λυπηρό όσο και απογοητευτικό, να βλέπεις ανθρώπους που τους έδωσες όλη
την αγάπη που φύλαγες μέσα σου, όλη την προσοχή και όλο το χρόνο που
διέθετες, να καταντούν άψυχα κουφάρια σε μια δήθεν ευτυχία! Άστους εκεί
λοιπόν, εκεί τους άξιζε πάντα να είναι! Κι αφού έσπειραν καβάτζες, είναι
λογικό να θερίζουν μοναξιές.

Εσύ κοίτα τη γαλήνη και την ηρεμία που τώρα αισθάνεσαι και φαντάσου!
Φαντάσου αν μπόρεσες να δώσεις τόση αγάπη  στον σκάρτο άνθρωπο, πόση
ακόμη φυλάς μέσα σου για τον σωστό.



Σςςςςςςς…….!

Κάνε ησυχία, ν’ ακούσεις το κλάμα της μοναξιάς, που οι ίδιοι επέλεξαν!
Δες τη θλίψη στο βεβιασμένο χαμόγελό τους. Νιώσε την άδεια αγκαλιά τους
και λυπήσου τους. Οσφρήσου τη μυρωδιά της σάπιας ψυχής τους και κοίτα το
κενό βλέμμα τους και τα άδεια χέρια τους. Δες το τρεμάμενο περπάτημά
τους, σχεδόν σέρνονται…



Πάμε καρδιά μου, εδώ πονούσε πολύ!
Τώρα εσύ πάλι γελάς και είσαι ευτυχισμένη. Βλέπεις η ζωή, έκανε και το δικό σου ταμείο και αυτή τη φορά, σου έδωσε αυτό που αξίζεις!



Γράφουν οι: Λία Ευαγγελίδου και Κατερίνα Κυπρίου