ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΣΤΑ ΓΡΕΒΕΝΑ – (Επιμέλεια: Σάκης Πέτρου)

α) Το Σελιό
Ή μοναδική συνοικία πού βρισκόταν στή δεξιά όχθη του
Γρεβενίτικου ποταμού, στους πρόποδες του λόφου Κισλάς, οπού εκεί επάνω είχαν διασωθεί μέχρι σχεδόν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οι τουρκικοί στρατώνες, γιά δύναμη συντάγματος πεζικού μέ τους ανάλογους στάβλους.
Στη συνοικία κατοικούσαν, μπορούμε να πούμε, σχεδόν κατά αποκλειστικότητα μόνιμοι ή παραχειμάζοντες Βλαχόφωνοι από τη Σμίξη, την Αβδέλλα και τη Σαμαρίνα. Κανένας Τούρκος δεν κατοίκησε ποτέ εκεί.

Στη νότια άκρη τού Σελιού, πάντοτε δεξιά από τον Γρεβενίτικο, σ’ ένα σημείο της υπερυψούμενης όχθης του, υπήρχε από ανέκαθεν άλλη μία εκκλησία στη μνήμη τού αγίου Αχιλλίου, όπου εκκλησιάζονταν οι χριστιανοί εκείνης της συνοικίας. Κατά την τουρκική κατάκτηση οι Τούρκοι άρπαξαν τήν εκκλησία από τους χριστιανούς, τη μετέτρεψαν σε τζαμί και ανήγειραν δίπλα τον σχετικό μιναρέ. Σ’ αυτό το τέμενος προσκυνούσαν και οι Τούρκοι στρατιώτες των στρατώνων τού Κισλά και παρέμεινε εν λειτουργία μέχρι το 1924, όταν οι Τούρκοι έφυγαν από τα Γρεβενά με την ανταλλαγή των πληθυσμών.

Στα 1927, οι χριστιανοί πήραν το τζαμί και, αφού μουσουλμάνοι δεν υπήρχαν πια στα Γρεβενά, το επανέφεραν σε εκκλησία, το επισκεύασαν και το αφιέρωσαν πάλι στη μνήμη τού αγίου Αχιλλίου. Τον μιναρέ του, με μεγάλη πομπή, ο λαός τον γκρέμισε ψάλλοντας θρησκευτικούς ύμνους. Τον ναό αυτό, μετά από σαράντα χρόνια από την απελευθέρωση, ο μητροπολίτης Φίλιππος τον ανήγειρε εκ βάθρων του».
1. Ο Σεβασμιώτατος μητροπολίτης Γρεβενών κ.κ. Σέργιος επανέφερε τον ναό στη μνήμη του πολιούχου της πόλης αγίου Αχιλλίου.
2.Πλάι, προς τα ΝΔ, εκτεινόταν ενα μικρό, πολύ όμορφο λιβάδι, ό «Αχίλλης ό Μικρός», σε αντιδιαστολή με τον «Αχίλλη τον Τρανό», πού βρισκόταν στο αντίθετο σημείο της πόλης
3.Πήραμε και εμείς τότε μέρος σ’ αυτό το γκρέμισμα. Κρατήσαμε την άκρη κάποιου σχοινιού, πού έσυρε τον μιναρέ και τον γκρέμισε

β) Τό Κούρβουλο
Αμιγής και αυτή ή συνοικία. Εκτεινόταν προς τα βορειοδυτικά τού σημερινού μητροπολιτικού ναού, προς την Κυρακαλή. Ίσως εκεί να ήταν το χωριό Αυλαίς». Στο Κούρβουλο κατοικούσαν από αιώνων γηγενείς κάτοικοι, γεωργοκτηνοτρόφοι κατά το πλείστον και ολίγοι μόνιμοι ή παραχειμάζοντες Βλαχόφωνοι Περιβολιώτες. Στο βορειοδυτικότερο άκρο της πόλης και πάνω στον Γρεβενίτικο ποταμό βρισκόταν ό υδρόμυλος τού Μπουσίου.

γ) Τα Αλώνια..

H συνέχεια εδώ