Πολιτικές, στρατιωτικές, εκκλησιαστικές αρχές και πολίτες, φωτογραφίζονται με φόντο την προτομή του Μητροπολίτη Αιμιλιανού. Η προτομή έχει τοποθετηθεί στο καινούργιο βαθμιδωτό της βάθρο με αναθηματική στήλη και έχει αντικαταστήσει το αρχικό βάθρο από τον Οκτώβριο του 1935.
Η αψίδα με τα λαμπιόνια, που πλαισιώνει την προτομή, στέφεται με τη βασιλική κορώνα, γεγονός που αποδεικνύει ότι επρόκειτο για κάποια εθνική επέτειο, έπειτα από την παλινόρθωση της Βασιλείας την 25η Νοεμβρίου 1935 και την επιστροφή του Βασιλιά Γεώργιου Β΄ στην Ελλάδα.
Αντίστοιχα φωτογραφικά ντοκουμέντα, που λήφθηκαν την ίδια ημέρα, μας οδηγούν στο βέβαιο συμπέρασμα ότι η φωτογράφιση, σύμφωνα και με τα στοιχεία χρονολόγησης που αναγράφονται στα τεκμήρια, πραγματοποιήθηκε την 26η Οκτωβρίου 1937 από τον Κοζανίτη φωτογράφο Ευθύμιο Κολέτσο.
Αριστερά του Μητροπολίτη Γερβάσιου διακρίνεται ταγματάρχης του πυροβολικού που φέρει στο στήθος τον Χρυσό Σταυρό του Φοίνικα , το μετάλλιο Εξαίρετων Πράξεων, το μετάλλιο του Β΄ Βαλκανικού πολέμου και το διασυμμαχικό μετάλλιο Νίκης.
Επίσης, φέρει επιμασχάλια επιτελικού, τύπος του 1868 με την φούντα του. Δεξιά του βρίσκεται υπαξιωματικός του πυροβολικού με βαθμό ανθυπασπιστή με το ξίφος του και δίπλα του ομάδα αξιωματικών.
Στην πρώτη σειρά των επισήμων διακρίνεται κάποιος πολίτης που φορά παπιγιόν και κρατεί στο αριστερό του χέρι φωτογραφική μηχανή για την καταγραφή στιγμιότυπων της εορτής. Το φόντο του κάδρου πλαισιώνεται από το αρχοντικό της οικογένειας Κατσάνου, όπου στο σημαιοστολισμένο μπαλκόνι του δευτέρου ορόφου, διακρίνεται γυναικεία φιγούρα που παρακολουθεί τη διαδικασία της φωτογράφησης .
Κατά τα τελευταία έτη της Μεσοπολεμικής περιόδου η χώρα είχε αρχίσει να αλλάζει, η πόλη με το ιστορικό της κέντρο είχε αρχίσει να μεταμορφώνεται από την αρχή της δεκαετίας, ενώ παράλληλα είχε μεταβληθεί και η καθημερινή και η επίσημη ενδυμασία των ανθρώπων της.
Οι άνδρες, όπως διαπιστώνεται μέσα από το οπτικό υλικό, παρόλο που συνέχιζαν να φορούν καπέλο στις εξόδους τους, απαλλάσσονταν από το μουστάκι τους και τα κουρεία των «Ιωάννη Μιγδάνη» και «Άδωνις» του Θεόδωρου Καρασάββα δεν προλάβαιναν να ακονίζουν τις λεπίδες τους. Ήταν η εποχή των νεωτερισμών και η «νέα» σιλουέτα επέβαλε τα ταγιέρ των κυριών να συνοδεύονται από μικρά καπέλα στολισμένα με εκλεκτά άνθη και φτερά, σύμφωνα με τα φιγουρίνια από τα περιοδικά μόδας και τις “εφημερίδες κυριών” της πρωτεύουσας.
Η πόλη, που παρέμενε κοινότητα, μετά από την υποβάθμισή της από την κυβέρνηση Βενιζέλου τον Δεκέμβριο του 1918, διοικούνταν από κοινοτικό συμβούλιο που απαρτιζόταν από τους Περικλή Λαδά πρόεδρο, Ευθύμιο Αναγνώστου αντιπρόεδρο και τους κοινοτικούς συμβούλους Αχιλλέα Λάιο, Προκόπη Διογένη, Ηλία Ηλία, Αλέξανδρο Βασιλόπουλο, Δημήτριο Γάγαλη, Γεώργιο Καζάνα, Παναγιώτη Μπέλλο, Αθανάσιο Παπαποστόλου, Αθανάσιο Ζαρογιάννη και Περικλή Βασδάρη.
Vaggelis Nikopoulos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου