Με πολλές δυσκολίες τότε, καθώς τα Γρεβενά ήταν απομονωμένα, με κακό οδικό
δίκτυο, χωρίς τηλέφωνα, περιοχή όπου μέχρι το 1975 με 1976 ήταν επίσημα τόπος εξορίας, καθώς με δικαστικές αποφάσεις στέλνονταν κατάδικοι να εκτίσουν ποινές.
Η αξιοποίηση του χιονοδρομικού κέντρου, ήταν μια όαση για τον ξεχασμένο νομό, καθώς δεν είχε κάτι άλλο να επιδείξει, για να προσελκύσει επισκέπτες και να σπάσει τα δεσμά της απομόνωσης.
Το ρεπορτάζ που παραθέτω δημοσιεύτηκε στην καθημερινή πολιτική εφημερίδα "ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ" της Θεσσαλονίκης τον Οκτώβριο του 1976. Ίσως είναι από τα πρώτα δημοσιεύματα σε μια μεγάλη εφημερίδα, που αναδείκνυε τις δυνατότητες αξιοποίησης του χιονοδρομικού κέντρου Γρεβενών.
δίκτυο, χωρίς τηλέφωνα, περιοχή όπου μέχρι το 1975 με 1976 ήταν επίσημα τόπος εξορίας, καθώς με δικαστικές αποφάσεις στέλνονταν κατάδικοι να εκτίσουν ποινές.
Η αξιοποίηση του χιονοδρομικού κέντρου, ήταν μια όαση για τον ξεχασμένο νομό, καθώς δεν είχε κάτι άλλο να επιδείξει, για να προσελκύσει επισκέπτες και να σπάσει τα δεσμά της απομόνωσης.
Το ρεπορτάζ που παραθέτω δημοσιεύτηκε στην καθημερινή πολιτική εφημερίδα "ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ" της Θεσσαλονίκης τον Οκτώβριο του 1976. Ίσως είναι από τα πρώτα δημοσιεύματα σε μια μεγάλη εφημερίδα, που αναδείκνυε τις δυνατότητες αξιοποίησης του χιονοδρομικού κέντρου Γρεβενών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου