Μπορεί να μην νιώσει ποτέ κανείς στη ζωή του τον πόνο του κολικού του νεφρού, αλλά σίγουρα θα νιώσει τον πόνο της μέσης ή του αυχένα.
Αρκετές φορές είναι τόσο έντονος και βασανιστικός που πολλοί καταφεύγουν σε διάφορα ευφάνταστα μέσα για να τον καταπολεμήσουν.
Υπάρχουν ωστόσο μερικά βασικά πράγματα που όλοι πρέπει να ξέρουμε για την σπονδυλική στήλη, τι να κάνουμε και τι να αποφεύγουμε.
Αρχικώς, όλοι οι άνθρωποι θα πονέσουν στην σπονδυλική στήλη και σχεδόν όλες τις φορές ο πόνος είναι από την εκφύλιση των στοιχείων της σπονδυλικής στήλης (όπως είναι οι δίσκοι και οι μικρές αρθρώσεις της σπονδυλικής στήλης, τα δύο πράγματα δηλαδή που ενώνουν τους σπονδύλους μεταξύ τους), που ξεκινάει περίπου στην ηλικία που θα κάνουμε κάποια ρυτίδα στο πρόσωπο (δέρμα και δίσκοι είναι ανάλογα υλικά).
Πολύ σπάνια εκδηλώνεται σαν πόνος στην σπονδυλική στήλη κάτι πολύ σοβαρό, όπως μεταστατική νόσος ή ένα ανεύρυσμα της αορτής.
Πώς αντιμετωπίζεται ο πόνος στη μέση;
Απαγορεύεται να μείνει κανείς στο κρεβάτι, διότι εκτός του ότι ο πόνος δεν σκότωσε κανέναν, η κατάκλιση μπορεί να είναι μοιραία, πχ μπορεί να επέλθει μια θρόμβωση (πήξιμο) του αίματος στις φλέβες των ποδιών. Το «κρεβάτωμα» που έλεγαν οι παλαιότεροι σήμερα αντικαθίσταται με παυσίπονα και ίσως μια ζώνη (ή κολάρο προκειμένου για τον αυχένα).
Τα παυσίπονα εφευρέθηκαν για να μην πονάμε, και δεν υπάρχει πόνος που να μην αντιμετωπίζεται με φάρμακα, απλά πρέπει να πάρει ο ασθενής περισσότερα ή και ισχυρότερα παυσίπονα.
Επίσης, ενδείκνυται η χρήση της ειδικής ζώνης – είναι λανθασμένο ότι προκαλεί ατροφία των μυών, αν και σαφώς είναι καλύτερο όταν περάσει η κρίση του πόνου να γυμνάσει κανείς τους μυς του σώματος αντί να χρησιμοποιεί τη ζώνη.
Δεν χρειάζονται ενέσεις. Οι ενέσεις είναι μόνο για νοσοκομειακή επείγουσα χρήση και στο σπίτι παίρνει κανείς χάπια. Οι ενέσεις πλεονεκτούν μόνο στην ταχύτητα που μπαίνει το φάρμακο στην κυκλοφορία για να φτάσει στην περιοχή που πονάει πάντα με το αίμα. Τα χάπια πρέπει να απορροφηθούν από το στομάχι για να μπουν στο αίμα, γι’αυτό και τελικά αργεί σχετικά η δράση τους. Η μόνη ουσιαστική διαφορά μεταξύ χαπιών και ενέσεων είναι ότι το φάρμακο απορροφάται πλήρως με την ένεση γιατί μπαίνει κατευθείαν μέσα στο σώμα, ενώ στο χάπι κάποιο ποσοστό (συνήθως γύρω στο 5%) δεν απορροφάται και χάνεται. Και οι ενέσεις και τα χάπια δια του αίματος θα φτάσουν στο στομάχι και αν υπάρχει ευαισθησία θα το βλάψουν και τα δύο, άρα με τις ενέσεις δεν προστατεύεται παραπάνω το στομάχι.
Αν ο πόνος επιμείνει τότε καλό είναι να καταφύγει κανείς στην φυσικοθεραπεία σαν επιπρόσθετη βοήθεια, και αυτό πρέπει να γίνει την στιγμή του πόνου. Όταν περάσει ο πόνος η φυσικοθεραπεία δεν έχει ιδιαίτερη αξία. Όσο πιο κλασσική είναι η φυσικοθεραπεία τόσο πιο αποτελεσματική είναι τελικά.
Όσο πιο πολύ γυμνασμένος είναι κανείς, τόσο βραχύτερη ή σπανιότερη είναι η επόμενη κρίση. Τα μπάνια δεν είναι προτεινόμενη γυμναστική. Η πιο εύκολα προσβάσιμη γυμναστική είναι το περπάτημα ή το ποδήλατο και η προτεινόμενη συχνότητα είναι περίπου μισή ώρα δύο με τρεις φορές την εβδομάδα.
Πότε είναι μονόδρομος το χειρουργείο;
Στο χειρουργείο καταφεύγουμε συνήθως γιατί ο πόνος αντιστέκεται στα άλλα μέσα και σπάνια γιατί απειλείται με παράλυση κάποιο νεύρο. Η πιθανότητα να μείνει παράλυτος κανείς σήμερα είναι σχεδόν μηδενική. Για την ανακούφιση από τον πόνο, τα περισσότερα χειρουργεία έχουν σαν στόχο την απελευθέρωση των νεύρων και άρα μιλάμε για αποσυμπίεση των νεύρων. Η ταυτόχρονη σπονδυλοδεσία έχει ειδικές ενδείξεις και τις περισσότερες φορές δεν χρειάζεται. Η σύγχρονη χειρουργική περιλαμβάνει μικρότερες τομές, καλύτερα υλικά και καλύτερα εργαλεία όπως το μικροσκόπιο.
Όμως πρέπει να τονιστεί ότι το laser ή και η ρομποτική χειρουργική δεν έχουν μέχρι σήμερα καμία εφαρμογή στην χειρουργική της σπονδυλικής στήλης.
htherapeftis.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου