Αναπολώ τη μέρα που όλο αυτό θα έχει τελειώσει.
Τη μέρα που θα γεμίσουν ξανά οι δρόμοι με κίτρινα σχολικά και τα σχολικά προαύλια με παιδικά γέλια.
Τη μέρα που θα ξαναπάμε δουλειά και θα ξαναχαμογελάσουμε στους συναδέλφους μας.
Τη μέρα που οι γιαγιάδες κι οι παππούδες θα ξαναγκαλιάσουν επιτέλους τα εγγονάκια τους.
Τη μέρα που δεν θα μας πειράζει καθόλου που θα έχει συνωστισμό μέσα στα Mall.
Τη μέρα που θα μπορούμε να ξαναπηγαίνουμε σινεμά και θέατρο όποτε γουστάρουμε.
Τη μέρα που θα ξαναβρεθούμε με τους κολλητούς μας στις καφετέριες αλλά κανείς δεν θα γκρινιάζει για το μποτιλιάρισμα.
Τη μέρα που θα πηγαίνουμε για πικνικ ξανά με τους φίλους μας, και τα παιδιά μας θα κυλιούνται το ένα πάνω στο άλλο κάτω από τον υπέροχο ελληνικό ήλιο.
Τη μέρα που θα στριμωχνόμαστε ξανά στο μετρό αλλά δεν θα γκρινιάζουμε, μόνο θα χαμογελάμε.
Τη μέρα που θα αναπολούμε αυτές τις βδομάδες που μας έφεραν πιο κοντά στην οικογένεια μας.
Τη μέρα που θα νοσταλγούμε τα επιτραπέζια που ξαναπαίξαμε με τα παιδιά μας αυτές τις μέρες.
Τη μέρα που θα ξανακάτσουμε στην ουρά στην Τράπεζα χαμογελώντας ο ένας στον άλλο.
Τη μέρα που θα είμαστε ο ένας πάνω στον άλλο στις υπέροχες ελληνικές θάλασσες αλλά ουδόλως θα μας ενοχλεί.
Τη μέρα που θα θυμόμαστε με συγκίνηση όλους αυτούς του ήρωες του ΕΣΥ και του delivery και τα παιδιά στα supermarket και τους δημοσιογράφους και τους φαρμακοποιούς κι όλους όσους αυτές τις δύσκολες μέρες έπαιξαν τη ζωή τους για να είμαστε εμείς κι οι οικογένειες μας ασφαλείς.
Τη μέρα που θα ξανακάνουμε χειραψία και θα μπορούμε να πάρουμε αγκαλιά ξανά τους συνανθρώπους μας, χωρίς να φοβόμαστε.
Τη μέρα που όλο αυτό θα μας έχει κάνει καλύτερους ανθρώπους.
Τη μέρα που θα χωνέψουμε επιτέλους ότι είμαστε αδέρφια
Στέφανος Ξενάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου