Για τέσσερα χρόνια (γεννημένος το 1900) ο Δαυίδ Ταταρίδης δάσκαλος στο
χωριό Μαντέν της περιοχής Κοτυώρων των 1500 κατοίκων, αποφεύγει διαρκώς την σύλληψη του από τους Τούρκους στροτοχωροφύλακες ( για κατάταξη στα περιβόητα Τάγματα καταναγκαστικών έργων), που αιφνιδιαστικά εισβάλουν συχνά στα ελληνικά χωριά για να στρατολογήσουν τους νέους, που δεν θα επέστρεφαν όμως ποτέ πίσω.
Σε ένα κυνηγητό με τους άλλους νέους του χωριού, ο Δαυίδ χάνει το δεξιό του μάτι από μια ακίδα δέντρου και όταν ήλθε στην Ελλάδα το 1923 με επέμβαση τοποθετεί στη θέση του γυάλινο μάτι.
1923
Ο Δαυίδ Ταταρίδης μαζί με άλλες ποντιακές οικογένειες εγκαθίσταται στην πόλη των Γρεβενών στην συνοικία του Μερά.
1993
Ο γιός του Δαυίδ Κυριάκος Ταταρίδης τότε Βουλευτής των Γρεβενών μετά από πολλά χρόνια αναβλητικότητας, πρωταγωνιστεί με τον Θόδωρο Κατσανέβα και άλλους 15 Βουλευτές ποντιακής καταγωγής από όλα τα κόμματα και καταθέτουν Νομοθετική πρόταση για την αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, κατά την οποία χάθηκαν 353.000 Ελληνικές ψυχές.
Η κίνηση προκάλεσε αρχικά τον προβληματισμό του Προέδρου της Βουλής και του Υπουργού Εξωτερικών για μια ακόμη αναβολή, με την δικαιολογία να μην προκληθεί ρήξη στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις. Οι Βουλευτές όμως ομόφωνα επιμένουν ανυποχώρητοι.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν γνώστης της κίνησης των Βουλευτών που συνεργάστηκαν με τον γαμπρό του Θόδωρο Κατσανέβα (ποντικής καταγωγής από την πλευρά της μητέρας του), ο οποίος δεν ήθελε η αναγνώριση να γίνει με πρωτοβουλία της Κυβέρνησης, αλλά με πρόταση των Ελλήνων Βουλευτών και άναψε το πράσινο φως στον Πρόεδρο της Βουλής κ. Απόστολο Κακλαμάνη, κάνοντας ταυτόχρονα την ιστορική δήλωση:
«Οι Έλληνες Βουλευτές έχουν το ιερό καθήκον και το πατριωτικό δικαίωμα να υπερασπίζονται πάση δυνάμει και ανυποχώρητα τα συμφέροντα του Έθνους και της πατρίδας.»
Ένα ρίγος ψυχικής απογείωσης διαπερνά εκείνη την μέρα τον Κυριάκο, φέρνοντας στην μνήμη του όσα ο πατέρας του του διηγούνταν για τον πολύπαθο Πόντο και τον Ελληνισμό της περιοχής του.
«Επιτέλους ήρθε η ώρα», φώναξε δυνατά με την συγκίνηση να τον πνίγει.
Μάρτιος 1994
Η Βουλή των Ελλήνων αναγνωρίζει με Νόμο την Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.
2014
Ο Δαυίδ Ταταρίδης γιος του Κυριάκου μεταβαίνει στην Αθήνα για σπουδές στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, φέροντας μαζί του μια συμβουλή του πατέρα του, ώστε να γνωρίζει και να μην ξεχάσει ποτέ τις ρίζες του:
«Όταν θα σε ρωτούν πως προέκυψε το όνομα σου Δαυίδ, θα απαντάς πως το όνομά μου γυρίζει ιστορικά πολύ βαθιά στο παρελθόν και πηγαίνει πάππου προς πάππου και φθάνει μέχρι τον τελευταίο Αυτοκράτορα της Τραπεζούντας τον Δαυίδ τον Κομνηνό και τον Ελληνισμό του Πόντου, που έχασε 353.000 ψυχές από την βαρβαρότητα και τις θηριωδίες των Τούρκων.
2020
Η μικρή ιστορία συνεχίζεται…….
Με τιμή και αγάπη,
Κυριάκος Ταταρίδης
Αρχιτέκτων Μηχανικός
Πρώην Βουλευτής Π.Ε. Γρεβενών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου