Σήμερα στην οδό Σταδίου, στο σημείο όπου βρήκαν τον θάνατο 3 εργαζόμενοι της Marfin,
ο πρωθυπουργός εντοιχίζει μια πλακέτα στη μνήμη των νεκρών θυμάτων της "αντιμνημονιακής βίας”. Γιατί η Αγγελική Παπαθανασοπούλου, 32 ετών (έγκυος 4 μηνών), ο Επαμεινώνδας Τσάκαλης, 36 ετών, και η Παρασκευή Ζούλια, 35 ετών, δεν βρήκαν τον θάνατο επειδή η διοίκηση της Τράπεζας "κλείδωσε τους εργαζόμενους αναγκάζοντάς τους να δουλέψουν υπό την απειλή απόλυσης”, όπως ισχυρίζεται η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ.
Βρήκαν τον θάνατο επειδή κάποιοι κουκουλοφόροι, άγνωστοι σε μας, αλλά γνωστοί σε πολλούς που συμμετείχαν στην πορεία -αυτόπτες μάρτυρες του τραγικού γεγονότος, που παραμένουν έως σήμερα σιωπηλοί και συνένοχοι- έριξαν μολότοφ στην τράπεζα. Και έριξαν μολότοφ όχι τυχαία, αλλά για "να τιμωρήσουν” τους εργαζόμενους στην τράπεζα.
Ενώ την ίδια στιγμή οι σύντροφοί τους φώναζαν από κάτω "να καείτε ρε @@@” και άλλοι -επίσης βαθύτατα ουμανιστές- σύντροφοί τους εμπόδιζαν τα πυροσβεστικά οχήματα να φθάσουν στην τράπεζα και να σβήσουν τη φωτιά. Αν θυμάστε, μάλιστα, όταν κυκλοφόρησε η είδηση του θανάτου των 3 ανθρώπων μέσα στο υποκατάστημα της τράπεζας, η αντίδραση των συντρόφων της αριστεράς ήταν να καταγγείλουν τα ΜΜΕ ότι διαδίδουν ψευδείς ειδήσεις για να συκοφαντήσουν τους αγώνες της ριζοσπαστικής. Δήθεν για να σπάσουν την απεργία που είχε κηρύξει το σωματείο των δημοσιογράφων... Τόσο μυαλό.
Το αν "ο θάνατος των υπαλλήλων της Marfin θα είχε αποφευχθεί εάν το συγκεκριμένο κατάστημα της οδού Σταδίου δεν είχε τεράστια προβλήματα ασφαλείας", όπως επίσης ισχυρίζεται η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, επικαλούμενη απόφαση του δικαστηρίου -εκτός της έμμεσης προσπάθειας να αποδώσει αλλού τις ευθύνες και όχι στους αυτουργούς του εγκλήματος- είναι μια υπόθεση την οποία δεν θα μπορέσουμε ποτέ να επιβεβαιώσουμε. Οι άνθρωποι χάθηκαν.
Αν η διευθύντρια του υποκαταστήματος της Marfin είχε απασφαλίσει τις εξόδους κινδύνου που παρέμειναν κλειστές, πιθανώς ναι, οι άνθρωποι να είχαν σωθεί. Ίσως όμως και όχι. Δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Στην εκδήλωση στην οποία θα παραστεί και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η οποία σε αντίθεση με τον προκάτοχό της Προκόπη Παυλόπουλο δεν ξέχασε την τραγική επέτειο (και μπράβο της)... δεν θα δώσει το "παρών" ο Αλέξης Τσίπρας. Δεν μας εκπλήσσει καθόλου η στάση του. Όλα αυτά τα χρόνια παρέμεινε σιωπηλός για το έγκλημα. Και παραμένει ακόμα και σήμερα. Γιατί ως γνωστόν δεν υπάρχει πρόβλημα με τις μολότοφ. Αρκεί να μην είσαι από τη λάθος πλευρά. Επίσης, για να θυμηθούμε και την άλλη "κορυφαία” δήλωσή του από εκείνη την εποχή, υπάρχει πάντα και η πίσω πόρτα.
"Δεν πειράζει, ας βγουν και μία φορά από την πίσω πόρτα”, είχε πει, ενώ οι διάφοροι αγανακτισμένοι του ΣΥΡΙΖΑ, της Χρυσής Αυγής, των ΑΝΕΛ και δεν ξέρω ποιας άλλης συνιστώσας, πολιορκούσαν το Κοινοβούλιο. Μόνο που στην περίπτωση αυτή, σε αντίθεση με τους εγκλωβισμένους βουλευτές, δεν υπήρχε πίσω πόρτα. Μόνο η ταράτσα. Και εκεί η έξοδος ήταν κλειστή και έφθαναν οι αναθυμιάσεις.
Αν δεν το προσέξατε, να σας επισημάνω, επίσης, ότι όταν ο πρωθυπουργός ανακοίνωνε την πρωτοβουλία του να τιμήσει τους τρεις νεκρούς της Marfin στο Κοινοβούλιο, όλος ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα στην αίθουσα της Ολομέλειας έμεινε σιωπηλός. Ο μόνος που αντέδρασε και χειροκρότησε ήταν ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης (και μπράβο του). Για να ακούσει μετά τα εξ αμάξης από ορισμένα ΜΜΕ του κόμματος. Που τόλμησε και χειροκρότησε. Ναι "τα άκουσε” από τους συντρόφους του γιατί έπραξε το αυτονόητο. (Και μπράβο του).
Ο κ. Τσίπρας θα πάει νωρίτερα και θα καταθέσει στεφάνι. Νωρίς το πρωί, μη τυχόν και τον δει κανείς. Σχεδόν λάθρα.
Ούτως ή άλλως η κίνησή του, η αντίδρασή του, είναι φυσικά υποκριτική. Ούτως ή άλλως δίνει το "παρών" μόνο και μόνο επειδή τον ανάγκασε ο Κυριάκος Μητσοτάκης (και μπράβο του). Πάει, για να μην πάει στην τελετή. Πάει, για να μην τον κατηγορήσουν ότι αδιαφορεί. Αν ήθελε πραγματικά να αποδώσει τιμή στα αθώα θύματα της αντιμνημονιακής βίας, θα είχε κάνει μία έστω δήλωση όλα αυτά τα χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια -να το πούμε κι αυτό- που ελάχιστοι συμπολίτες μας θυμόντουσαν και τιμούσαν τα τρία αθώα θύματα της υστερίας της εποχής των αντιμνημονιακών αγανακτισμένων.
Η παρουσία του το πρωί στο σημείο που οι τρεις εργαζόμενοι της Marfin έχασαν τη ζωή τους, και όχι στην τελετή της ελληνικής Πολιτείας, είναι και ο τρόπος του για να μην καταδικάσει τη ρητορική και την πολιτική λογική που γέννησε την αντιμνημονιακή βία. Γέννησε και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό δείχνει και η τελευταία ανακοίνωση για τις ενέργειες της διοίκησης, όσον αφορά τις αποζημιώσεις των συγγενών των θυμάτων.
Ας το πάρουμε απόφαση. Δεν θα αλλάξουν ποτέ.
Μανόλης Καψής στο capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου