«Ο Διαφωτισμός με προοδευτική συσκότιση»
Πρόκειται για ένα δυνατό άρθρο του Θάνου Τζήμερου που είχε δημοσιευθεί στην Athens voice στις
8/8/2016, την εποχή της ψήφισης του Ισλαμικού Τεμένους.
Τέσσερα χρόνια μετά, η επικαιρότητα το ανασύρει στα social media, ως απάντηση στον Θανάση Μαυρίδη, αρχισυντάκτη του Φιλελεύθερου, που με άρθρο του προσκαλεί το κοινό « Να μάθουμε το Ισλάμ», διαβάζοντας το βιβλίο, έκδοσης ΚΕΦΙΜ και Φιλελεύθερος, με τίτλο « Ισλαμικά θεμέλια για μια ελεύθερη κοινωνία»
Στο άρθρο του, ο Θάνος Τζήμερος υπενθυμίζει το θεμελιώδες χαρακτηριστικό του Διαφωτισμού που ήταν η αντίθεσή του με την θρησκεία και τον κλήρο.
«Θεμελιώδες χαρακτηριστικό του Διαφωτισμού ήταν η αντίθεση στη θρησκεία και στον κλήρο. Ήδη από την εποχή του Μισέλ ντε Μονταίν (για να μην πω από την εποχή του Επίκουρου, του Πύρρωνα και του Δημόκριτου) η οπτική των προοδευτικών ήταν, και είναι, ενιαία: απόρριψη κάθε αυθεντίας, δεισιδαιμονίας, θρησκοληψίας. Προαγωγή της αμφισβήτησης, του ορθολογισμού, της επιστημονικής έρευνας. Όμως η πίστη στις «τέλειες», δηλαδή τελικές, μη εξελίξιμες, εντολές του Θεού και η άκριτη αποδοχή τους είναι ο πυρήνας ΚΑΘΕ θρησκείας.
Η ανεξιθρησκία που ο Διαφωτισμός διακήρυττε, ήταν η απελευθέρωση από τη δεσποτική επικυριαρχία, σε όλους τους τομείς της ζωής, του δογματικού Χριστιανισμού της εποχής. Στη Γαλλία τον 18ο αιώνα δεν υπήρχε Ισλάμ. Υπήρχε Πάπας, καρδινάλιοι και ιεροί κανόνες, οι οποίοι είχαν και κοσμική εξουσία. Και μερικά χρόνια πριν, υπήρχαν Ιερές Εξετάσεις και πυρές και μάγισσες και βασανιστήρια απίστων. Ο Διαφωτισμός ξεκίνησε και καθιερώθηκε ως ΑΝΤΙΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ κυρίως ρεύμα. «Πρέπει να απαγκιστρωθείς», έλεγε ο Βολταίρος «από τις παρηγοριές της θρησκείας και να γίνεις το παιδί της επιστήμης». «Οι άνθρωποι γεννιούνται καλοί από τη φύση τους και διαφθείρονται από την εκκλησία, την κακή παιδεία και τις οικονομικές συνθήκες. Ο μόνος δρόμος για να βελτιωθούν είναι να αφεθούν ελεύθεροι» γράφει στο Κοινωνικό Συμβόλαιο ο Ζαν Ζακ Ρουσώ. Φυσικά, η Εκκλησία τον κυνήγησε. Τα γραπτά του καταδικάστηκαν από τον επίσκοπο του Παρισιού και για να μην βρεθεί στη φυλακή έφυγε από το Παρίσι και έμεινε για δέκα χρόνια στην Ελβετία και στην Αγγλία.»
Και συνεχίζει:
«Ας το πούμε ξεκάθαρα: Διαφωτισμός και θρησκεία ως νομικό σύστημα, παράλληλο ή αντίπαλο του κοσμικού κράτους, δεν συνδυάζονται. Θα περιμέναμε από την αριστερά αυτή την αρχή να την κάνει… ευαγγέλιο. Δεν το κάνει, εγκλωβισμένη στον διαχρονικό αντιχριστιανισμό της και σε μια μπαγιάτικη μαρξιστική διεθνιστική αλληλεγγύη, η οποία αντιστρατεύεται έννοιες όπως κράτος, έθνος, εθνική ασφάλεια, πολιτισμός, παράδοση. Για την αριστερά, ο μουσουλμάνος είναι ένας κατατρεγμένος σύντροφος, πολίτης του παγκόσμιου προλεταριάτου, που ήρθε στην Ευρώπη για να γλυτώσει από τα δεινά που το ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο επέφερε στη χώρα του κι όχι ο φορέας μιας απαρχαιωμένης αντίληψης ζωής, αντιδιαμετρικά αντίθετης με τις αρχές του Διαφωτισμού.
Από την άλλη, η δεξιά διαβλέπει στη σύγκρουση κοσμικού κράτους – ισλαμισμού, περιστολή της σφαίρας επιρροής του ιερατείου, και ζορίζεται, καθώς ποντάρει πολύ στην εκλογική του στήριξη. Τι ήταν οι λαοσυνάξεις του Χριστόδουλου για τις ταυτότητες και οι επιτιμήσεις του προς τους «ευρωλιγούρηδες» (μολονότι μια χαρά η Εκκλησία έπαιρνε τη μερίδα του λέοντος από τις επιδοτήσεις και τα αναπτυξιακά προγράμματα των Ευρωπαίων), αν όχι μια αταβιστική εκδήλωση του παποκαισαρισμού α λα γκρέκα, την οποία η δεξιά (του Κυρίου) υπέθαλψε; Θυμίζω πως ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κ. Καραμανλής πειθήνια υπέγραψε, μαζί με το σύνολο σχεδόν των στελεχών της ΝΔ, τις απαράδεκτες, για οποιοδήποτε σύγχρονο κράτος, αξιώσεις του «μακαριστού». Αν θες να τρίξεις τα δόντια στους μουφτήδες και να ενεργοποιήσεις, για παράδειγμα τον υπάρχοντα νόμο κατά της μισαλλοδοξίας για κάποιον φανατίλα ιμάμη, μπορείς ταυτόχρονα να σφυρίζεις αδιάφορα για περιπτώσεις σαν τον Αμβρόσιο, τον Άνθιμο και τον Πειραιώς; Οι πολιτικοί νομίζουν πως όταν δεν μπορούν να διορθώσουν ένα λάθος, το ισοφαρίζουν κάνοντας ένα άλλο, στον αντίποδά του.
Κι έτσι, πριν καν καταφέρουμε να υιοθετήσουμε τις βασικές έστω αρχές του Διαφωτισμού στην κρατική μας οργάνωση, πόσο δε μάλλον στις σχέσεις κράτους – θρησκειών, εμφανίζεται ο μεγαλύτερος εχθρός του Διαφωτισμού, ένα απολυταρχικό κανονιστικό σύστημα, και με προκάλυμμα τη θρησκεία, ζητάει να εγκατασταθεί εδώ για τα καλά. Και όλοι οι «προοδευτικοί» σπεύδουν να πουν “ναι”! Για να μονιμοποιηθεί ό,τι πιο οπισθοδρομικό κυκλοφορεί σε συσκευασία θρησκείας. Για να νομιμοποιηθεί η κατάργηση των αρχών του Διαφωτισμού στο εσωτερικό της μουσουλμανικής κοινότητας με μόνιμα θύματα τις γυναίκες, τα παιδιά, τις μειονότητες. Για να υποστούμε την γενική κατάργησή τους στο σύνολο της χώρας και της Ευρώπης, μόλις τους δοθεί η ευκαιρία! Το ότι η Ευρώπη άργησε να αντιληφθεί τι φίδι έθρεφε στον κόρφο της, μάς δίνει άλλοθι για να ξεκινήσουμε εμείς την επώαση;
Εφαρμόζοντας τις αρχές του Διαφωτισμού μπορούμε να κρίνουμε και τον ίδιον. Είναι προφανές πως παραήταν αισιόδοξος για την γραμμική εξέλιξη του ευρωπαϊκού πολιτισμού, θεωρώντας πως η επιστήμη και η Παιδεία θα εξαφάνιζαν τη θρησκοληψία και τον σκοταδισμό. Υποτίμησε την ανάγκη του ανθρώπου να κατασκευάζει απαντήσεις, να προτιμάει μια πλαστή ασφάλεια από μια γνήσια αγωνία. Υποτίμησε την ικανότητα της θρησκείας να λειτουργεί ως μεταφυσικό ρουσφέτι. Δεν μπόρεσε να αντιληφθεί την επίδραση του διεθνή οικονομικού παράγοντα στην εξέλιξη της ιστορίας. Αγνόησε την πιθανότητα «πισωγυρίσματος» του πολιτισμού μέσω της νέας θρησκοληψίας «της λαϊκής εξουσίας». Δεν φαντάστηκε ότι ο Ροβεσπιέρος, ο Μαρά, ο Στάλιν, ο Μάο, ο Πολ Ποτ, ο Ζαχαριάδης, σε ρόλο νέων «ελέω θεού» δικαστών, θα σε εκτελούσαν πλέον ως νέας μορφής άπιστο: ως εχθρό του Λαού. Κι ούτε μπορούσε να προβλέψει την απειλή ενός εξωτερικού εισβολέα που, τρεις αιώνες μετά, χωρίς πόλεμο, χρησιμοποιώντας τη δυτική ανεκτικότητα ως δούρειο ίππο θα έβαζε βόμβα μεταφορικά και κυριολεκτικά στις κατακτήσεις του δυτικού πολιτισμού.
Τι γίνεται λοιπόν όταν με την ελευθερία που του προσφέρεις, κάποιος απειλεί ευθέως τη δική σου; Του την αφαιρείς! Φανταστείτε τον Βολταίρο (ή όποιον είπε τη διάσημη ρήση) να την παραλλάσσει ως εξής: «Διαφωνώ με όσα λες αλλά θα υπερασπισθώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να απαιτείς όλοι όσοι δεν συμφωνούν με την άποψή σου να σιωπούν ή να θανατώνονται»!
Όλο το άρθρο εδώ
Πρόκειται για ένα δυνατό άρθρο του Θάνου Τζήμερου που είχε δημοσιευθεί στην Athens voice στις
8/8/2016, την εποχή της ψήφισης του Ισλαμικού Τεμένους.
Τέσσερα χρόνια μετά, η επικαιρότητα το ανασύρει στα social media, ως απάντηση στον Θανάση Μαυρίδη, αρχισυντάκτη του Φιλελεύθερου, που με άρθρο του προσκαλεί το κοινό « Να μάθουμε το Ισλάμ», διαβάζοντας το βιβλίο, έκδοσης ΚΕΦΙΜ και Φιλελεύθερος, με τίτλο « Ισλαμικά θεμέλια για μια ελεύθερη κοινωνία»
Στο άρθρο του, ο Θάνος Τζήμερος υπενθυμίζει το θεμελιώδες χαρακτηριστικό του Διαφωτισμού που ήταν η αντίθεσή του με την θρησκεία και τον κλήρο.
«Θεμελιώδες χαρακτηριστικό του Διαφωτισμού ήταν η αντίθεση στη θρησκεία και στον κλήρο. Ήδη από την εποχή του Μισέλ ντε Μονταίν (για να μην πω από την εποχή του Επίκουρου, του Πύρρωνα και του Δημόκριτου) η οπτική των προοδευτικών ήταν, και είναι, ενιαία: απόρριψη κάθε αυθεντίας, δεισιδαιμονίας, θρησκοληψίας. Προαγωγή της αμφισβήτησης, του ορθολογισμού, της επιστημονικής έρευνας. Όμως η πίστη στις «τέλειες», δηλαδή τελικές, μη εξελίξιμες, εντολές του Θεού και η άκριτη αποδοχή τους είναι ο πυρήνας ΚΑΘΕ θρησκείας.
Η ανεξιθρησκία που ο Διαφωτισμός διακήρυττε, ήταν η απελευθέρωση από τη δεσποτική επικυριαρχία, σε όλους τους τομείς της ζωής, του δογματικού Χριστιανισμού της εποχής. Στη Γαλλία τον 18ο αιώνα δεν υπήρχε Ισλάμ. Υπήρχε Πάπας, καρδινάλιοι και ιεροί κανόνες, οι οποίοι είχαν και κοσμική εξουσία. Και μερικά χρόνια πριν, υπήρχαν Ιερές Εξετάσεις και πυρές και μάγισσες και βασανιστήρια απίστων. Ο Διαφωτισμός ξεκίνησε και καθιερώθηκε ως ΑΝΤΙΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ κυρίως ρεύμα. «Πρέπει να απαγκιστρωθείς», έλεγε ο Βολταίρος «από τις παρηγοριές της θρησκείας και να γίνεις το παιδί της επιστήμης». «Οι άνθρωποι γεννιούνται καλοί από τη φύση τους και διαφθείρονται από την εκκλησία, την κακή παιδεία και τις οικονομικές συνθήκες. Ο μόνος δρόμος για να βελτιωθούν είναι να αφεθούν ελεύθεροι» γράφει στο Κοινωνικό Συμβόλαιο ο Ζαν Ζακ Ρουσώ. Φυσικά, η Εκκλησία τον κυνήγησε. Τα γραπτά του καταδικάστηκαν από τον επίσκοπο του Παρισιού και για να μην βρεθεί στη φυλακή έφυγε από το Παρίσι και έμεινε για δέκα χρόνια στην Ελβετία και στην Αγγλία.»
Και συνεχίζει:
«Ας το πούμε ξεκάθαρα: Διαφωτισμός και θρησκεία ως νομικό σύστημα, παράλληλο ή αντίπαλο του κοσμικού κράτους, δεν συνδυάζονται. Θα περιμέναμε από την αριστερά αυτή την αρχή να την κάνει… ευαγγέλιο. Δεν το κάνει, εγκλωβισμένη στον διαχρονικό αντιχριστιανισμό της και σε μια μπαγιάτικη μαρξιστική διεθνιστική αλληλεγγύη, η οποία αντιστρατεύεται έννοιες όπως κράτος, έθνος, εθνική ασφάλεια, πολιτισμός, παράδοση. Για την αριστερά, ο μουσουλμάνος είναι ένας κατατρεγμένος σύντροφος, πολίτης του παγκόσμιου προλεταριάτου, που ήρθε στην Ευρώπη για να γλυτώσει από τα δεινά που το ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο επέφερε στη χώρα του κι όχι ο φορέας μιας απαρχαιωμένης αντίληψης ζωής, αντιδιαμετρικά αντίθετης με τις αρχές του Διαφωτισμού.
Από την άλλη, η δεξιά διαβλέπει στη σύγκρουση κοσμικού κράτους – ισλαμισμού, περιστολή της σφαίρας επιρροής του ιερατείου, και ζορίζεται, καθώς ποντάρει πολύ στην εκλογική του στήριξη. Τι ήταν οι λαοσυνάξεις του Χριστόδουλου για τις ταυτότητες και οι επιτιμήσεις του προς τους «ευρωλιγούρηδες» (μολονότι μια χαρά η Εκκλησία έπαιρνε τη μερίδα του λέοντος από τις επιδοτήσεις και τα αναπτυξιακά προγράμματα των Ευρωπαίων), αν όχι μια αταβιστική εκδήλωση του παποκαισαρισμού α λα γκρέκα, την οποία η δεξιά (του Κυρίου) υπέθαλψε; Θυμίζω πως ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κ. Καραμανλής πειθήνια υπέγραψε, μαζί με το σύνολο σχεδόν των στελεχών της ΝΔ, τις απαράδεκτες, για οποιοδήποτε σύγχρονο κράτος, αξιώσεις του «μακαριστού». Αν θες να τρίξεις τα δόντια στους μουφτήδες και να ενεργοποιήσεις, για παράδειγμα τον υπάρχοντα νόμο κατά της μισαλλοδοξίας για κάποιον φανατίλα ιμάμη, μπορείς ταυτόχρονα να σφυρίζεις αδιάφορα για περιπτώσεις σαν τον Αμβρόσιο, τον Άνθιμο και τον Πειραιώς; Οι πολιτικοί νομίζουν πως όταν δεν μπορούν να διορθώσουν ένα λάθος, το ισοφαρίζουν κάνοντας ένα άλλο, στον αντίποδά του.
Κι έτσι, πριν καν καταφέρουμε να υιοθετήσουμε τις βασικές έστω αρχές του Διαφωτισμού στην κρατική μας οργάνωση, πόσο δε μάλλον στις σχέσεις κράτους – θρησκειών, εμφανίζεται ο μεγαλύτερος εχθρός του Διαφωτισμού, ένα απολυταρχικό κανονιστικό σύστημα, και με προκάλυμμα τη θρησκεία, ζητάει να εγκατασταθεί εδώ για τα καλά. Και όλοι οι «προοδευτικοί» σπεύδουν να πουν “ναι”! Για να μονιμοποιηθεί ό,τι πιο οπισθοδρομικό κυκλοφορεί σε συσκευασία θρησκείας. Για να νομιμοποιηθεί η κατάργηση των αρχών του Διαφωτισμού στο εσωτερικό της μουσουλμανικής κοινότητας με μόνιμα θύματα τις γυναίκες, τα παιδιά, τις μειονότητες. Για να υποστούμε την γενική κατάργησή τους στο σύνολο της χώρας και της Ευρώπης, μόλις τους δοθεί η ευκαιρία! Το ότι η Ευρώπη άργησε να αντιληφθεί τι φίδι έθρεφε στον κόρφο της, μάς δίνει άλλοθι για να ξεκινήσουμε εμείς την επώαση;
Εφαρμόζοντας τις αρχές του Διαφωτισμού μπορούμε να κρίνουμε και τον ίδιον. Είναι προφανές πως παραήταν αισιόδοξος για την γραμμική εξέλιξη του ευρωπαϊκού πολιτισμού, θεωρώντας πως η επιστήμη και η Παιδεία θα εξαφάνιζαν τη θρησκοληψία και τον σκοταδισμό. Υποτίμησε την ανάγκη του ανθρώπου να κατασκευάζει απαντήσεις, να προτιμάει μια πλαστή ασφάλεια από μια γνήσια αγωνία. Υποτίμησε την ικανότητα της θρησκείας να λειτουργεί ως μεταφυσικό ρουσφέτι. Δεν μπόρεσε να αντιληφθεί την επίδραση του διεθνή οικονομικού παράγοντα στην εξέλιξη της ιστορίας. Αγνόησε την πιθανότητα «πισωγυρίσματος» του πολιτισμού μέσω της νέας θρησκοληψίας «της λαϊκής εξουσίας». Δεν φαντάστηκε ότι ο Ροβεσπιέρος, ο Μαρά, ο Στάλιν, ο Μάο, ο Πολ Ποτ, ο Ζαχαριάδης, σε ρόλο νέων «ελέω θεού» δικαστών, θα σε εκτελούσαν πλέον ως νέας μορφής άπιστο: ως εχθρό του Λαού. Κι ούτε μπορούσε να προβλέψει την απειλή ενός εξωτερικού εισβολέα που, τρεις αιώνες μετά, χωρίς πόλεμο, χρησιμοποιώντας τη δυτική ανεκτικότητα ως δούρειο ίππο θα έβαζε βόμβα μεταφορικά και κυριολεκτικά στις κατακτήσεις του δυτικού πολιτισμού.
Τι γίνεται λοιπόν όταν με την ελευθερία που του προσφέρεις, κάποιος απειλεί ευθέως τη δική σου; Του την αφαιρείς! Φανταστείτε τον Βολταίρο (ή όποιον είπε τη διάσημη ρήση) να την παραλλάσσει ως εξής: «Διαφωνώ με όσα λες αλλά θα υπερασπισθώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να απαιτείς όλοι όσοι δεν συμφωνούν με την άποψή σου να σιωπούν ή να θανατώνονται»!
Όλο το άρθρο εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου