Που πάει η Εκκλησία;

Του Κων/νου Καραμεσίνη για το ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Μακαριώτατε, παίρνοντας αφορμή από την αντιφώνηση σας στην προσφώνηση του Σεβαστού Πάτερ Αθανάσιου, στις 15 Αυγούστου, ανήμερα της Κοιμήσεως της
Θεοτόκου, στον Ιερό Ναό Παναγίας Χρυσοσπηλιωτίσσης, (Σχετικό θέμα εδώ) θέλω να δούμε το που βρίσκεται η Εκκλησία σήμερα.

Η χώρα μας διανύει την πιο δύσκολη περίοδο των τελευταίων 50 ετών. Στην Ελλάδα κινδυνεύουν να χαθούν τα τρία μεγαλύτερα αγαθά του ανθρώπου, η Αγάπη, η Ειρήνη και η Υγεία.

Ο Χριστός ήρθε στη ζωή και σε όλη την παρουσία του στη Γη μέχρι και την Ανάληψη του στους Ουρανούς συνέχεια δίδασκε για την Αγάπη και έδινε απλόχερα Αγάπη στους ανθρώπους. Στη συνέχεια οι Ευαγγελιστές καθώς και ο Απόστολος Παύλος και οι Άγιοι Απόστολοι συνέχεια αναφέρονται στο πόσο σημαντική είναι η ύπαρξη της Αγάπης στην ψυχή του ανθρώπου. Στα κηρύγματα τους οι Σεβαστοί Πατέρες της Εκκλησίας για Αγάπη μιλάνε. Όμως η πίστη στον θεμελιωτή της Εκκλησίας μας δεν πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτη και δεν πρέπει να μας εκφράζει σε όλη την πορεία μας; Aν ναι, τότε θα πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη σε αυτόν και περισσότερο οι Ιερείς και οι Ταγοί της Εκκλησίας.

Στη δύσκολη αυτή περίοδο η Αγάπη των Σεβαστών Πατέρων προς το ποίμνιο τους πρέπει να είναι ακόμη μεγαλύτερη. Δεν επιτρέπεται εκνευρισμός και αγανάκτηση στους Σεβαστούς Πατέρες, δεν επιτρέπεται να φοβούνται αυτοί περισσότερο από τους πιστούς που κατακλύζουν την Εκκλησία. Μια πρόσφατη προσωπική μου εμπειρία αποδεικνύει τα παραπάνω. Βρισκόμουν σε μεγάλο Ναό που η χωρητικότητα του είναι 200 και ίσως περισσότερα άτομα. Ήμουν μόνος εγώ ο Ιερέας του ναού και ο νεοκόρος. Ο Ιερέας , καθώς τελούσε τον Εσπερινό με πλησίασε και μου ζήτησε να φορέσω μάσκα, κάτι που είχα αλλά θεώρησα ότι μόνος μου δεν χρειαζόταν να την φορέσω. O εκνευρισμός του Ιερέα ήταν πολύ μεγάλος και εκδηλώθηκε με πολύ άσχημο τρόπο. Το κακό είναι ότι παρόμοια περιστατικά συνάντησα και αλλού και μου μεταφέρθηκαν από άλλους πιστούς.

Τόσος φόβος, εκνευρισμός και θυμός μόνο Αγάπη δεν υποδηλώνουν. Δηλαδή η ζωή μας έχει γίνει ο εαυτός μας και τίποτα άλλο δεν μας ενδιαφέρει και όταν είμαστε μέσα στον Οίκο του Θεού δεν μπορούμε να αντλήσουμε λίγη Αγάπη;

Ειρήνη. Πόσες φορές επικαλούμαστε την Ειρήνη στη Θεία Λειτουργία. <<Εν Ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν, υπέρ της άνωθεν Ειρήνης και της σωτηρίας των ψυχών ημών του Κυρίου δεηθώμεν >> με αυτό το στοίχο του ψαλμού ξεκινάει ο Ιερέας την Θεία Λειτουργεία. Έχουμε Ειρήνη στην ψυχή μας τουλάχιστον εκείνη τη στιγμή; Πόσο ειρηνικοί αποχωρήσαμε από την Ακολουθία που παραβρεθήκαμε; Αυτή πρέπει να είναι η σκέψη όλων μας και των Σεβαστών Πατέρων και των πιστών. Διαχρονικά η Εκκλησία και οι Ταγοί της ήταν το στήριγμα του λαού στις δύσκολες στιγμές. Στην Ιστορία μας οι Ιερωμένοι άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους σε όλες τις δύσκολες περιόδους και πολλές φορές με τις ιδέες τους και τον ενθουσιασμό τους βοηθούσαν τους πολιτικούς ηγέτες. Σήμερα παραβλέπουν αυτό το έργο τους.

Υγεία. Στις μέρες μας ο κόσμος ζει με την αγωνία εάν είναι ο επόμενος που θα νοσήσει από τον ιό που μας ταλαιπωρεί. Γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολύ περισσότερα από όσα έπρεπε για το θέμα αυτό. Δεν είναι ευχάριστο να βλέπουμε συνέχεια Μητροπολίτες της Εκκλησίας μας στους τηλεοπτικούς δέκτες. Συγγνώμη Σεβαστοί Πατέρες, η προσευχή πιστεύω είναι πιο δυνατή από τα πολλά λόγια. Γλαφυρός και συνοπτικός ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος την

Ημέρα της Παναγίας αυτό αναφέρει στην αντιφώνηση του. Μακαριότατε και Σεβαστοί Πατέρες είναι η στιγμή, όσο καμιά άλλη φορά, τώρα οι καμπάνες των Εκκλησιών να ηχούν πρωί και απόγευμα και να τελούνται ακολουθίες καθημερινά και ας είναι μέσα στο Ναό μόνο ένας πιστός. Οι καμπάνες έπαψαν να ηχούν. Ένας πιστός, εάν θέλει να προσευχηθεί στην Ακολουθία του Εσπερινού, δεν θα βρει ανοιχτή Εκκλησία. Στο κέντρο της Αθήνας, με πληθώρα ναών, δύσκολα βρίσκεις Ιερέα παρά μόνο το νεοκόρο. Που θα ακουμπήσει σήμερα ο ταλαίπωρος Έλληνας; Δεν μπορούν λίγοι ευσυνείδητοι Ιερείς και Πατέρες σήμερα να ανταποκρίνονται πλήρως στο καθήκον τους και κάποιοι Πνευματικοί Πατέρες να λειτουργούν ως δημόσιοι υπάλληλοι . Η ανάγκη επιτάσσει να σταθούν όλοι οι Σεβαστοί Πατέρες στο ύψος τους.

Μακαρίωτατε, ας αφήσουν τα λόγια όπως και εσείς διαπιστώσατε, και ας έρθουν και πάλι να αγκαλιάσουν όπως παλιά τους πιστούς που η μόνη ελπίδα τους είναι η Εκκλησία. Ο εκνευρισμός, ο θυμός και προπαντός ο φόβος δεν έχουν θέση μέσα στους Ιερούς Nαούς. Αυτιά θέλω να σας πω και συγγνώμη εάν είμαι έντονα επικριτικός, απλώς ελπίζω και εύχομαι τα περιστατικά που έχουν πέσει στην αντίληψη μου να είναι μεμονωμένα και να είμαι εγώ σε λάθος κατεύθυνση.

vimaorthodoxias.gr