Τέσσερα χρόνια……..τέσσερα χρόνια απουσίας, σιωπής, πόνου, θλίψης, απόγνωσης για το ότι δεν υπάρχεις, ότι δεν σε βλέπω,
κουράγιου, δύναμης, απελπισίας και ένα μεγάλο γιατί. Ανείπωτα συναισθήματα.
Κι όμως σε αισθάνομαι. Σαν χθες…..μου φαίνονται όλα. Η παρουσία σου, η φωνή σου, το χαμόγελο σου, η κορμοστασιά σου, οι σκέψεις σου, τα όνειρα σου, τα θέλω σου…..όλα εδώ στην καρδιά και στο μυαλό.
Για τον δικό μου Γιώργο, έναν υπέροχο Άνθρωπο, συνοδοιπόρο, σύζυγο, πατέρα.
Θα το ξαναπώ… Ήρθες σε αυτήν ζωή, τα μοίρασες όλα απλόχερα, αγάπη, ηρεμία, καλοσύνη, ενέργεια, μεθοδικότητα, οράματα, αισιοδοξία, δίψα για το αύριο, να μην εγκαταλείπεις τίποτα και ποτέ. Μας άφησες αρχές για να πορευόμαστε.
Το να πω το πόσο μου λείπεις, είναι τόσο φτωχό και τόσο τίποτα μπροστά σε όλα αυτά που νιώθω. Λόγια φτωχά μπροστά σε Εσένα.
Τελικά …… μόνο στην σιωπή βιώνεται η απώλεια.
Στις σκέψεις, στις αναμνήσεις, στις φωτογραφίες. Ο πόνος δεν μοιράζεται. Δεν μπορείς να βοηθηθείς.
Θέλει χρόνο…..πολύ χρόνο, για να κοιτάξεις στον ουρανό και να χαμογελάσεις.
Ο Θεός όπως λένε και δυστυχώς έτσι είναι….. μάς ζητά να διαχειριστούμε το αδιανόητο και να ζήσουμε με το αφόρητο.
Μέσα από τα δικά σου μάτια….όλα φάνταζαν αλλιώς…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου