Ομορφα χωριά, κρυμμένα μέσα στην πληθωρική οροσειρά της Β. Πίνδου με μικρούς ξενώνες που υποδέχονται τους επισκέπτες χωρίς συνωστισμό και μπορούν να γίνουν το ιδανικό εφαλτήριο για αξέχαστες εξορμήσεις στη μαγευτική, φθινοπωρινή, ορεινή φύση.
Αλατόπετρα, Μεσολούρι, Δοτσικό, προορισμοί που σπάνια θα τους δεις να παρουσιάζονται ακόμη και στις σελίδες των δήθεν ψαγμένων τουριστικών ταξιδιωτικών οδηγών, θα αναλάβουν να μας μυήσουν στη μαγεία της άγριας γρεβενιώτικης φύσης που αυτήν την εποχή έχει φορέσει τον πιο όμορφο, φθινοπωρινό της μανδύα.
Συνήθως η μόνη διαδρομή που πραγματοποιούν οι περισσότεροι επισκέπτες των Γρεβενών είναι αυτή που συνδέει το ξενοδοχείο όπου διαμένουν με τις εγκαταστάσεις του χιονοδρομικού κέντρου της Βασιλίτσας. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλες τοποθεσίες που έχουν να επιδείξουν ένα πλούσιο φυσικό περιβάλλον και συνάμα αξιόλογο πολιτιστικό και ιστορικό παρελθόν, άγνωστο στους περισσότερους. Εδώ λοιπόν, σε έναν νομό που τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές είναι από τις περιοχές με τα λιγότερα κρούσματα στον πανελλαδικό χάρτη, προτείνουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα οδική διαδρομή που διασχίζει το ήπιο και κατάφυτο ανάγλυφο της περιοχής.
Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω
Ακολουθώντας τον οδικό άξονα που συνδέει το χιονοδρομικό κέντρο της Βασιλίτσας με την πόλη των Γρεβενών και αφού περάσετε από τα χωριά Μαυραναίοι και Αναβρυτά, θα φτάσετε στην Αλατόπετρα (30 χιλιόμετρα). Στη συνέχεια, ακολουθώντας τον επαρχιακό, ασφάλτινο δρόμο που με συνεχείς στροφές ελίσσεται ανάμεσα στους δασωμένους γύρω λόφους, θα προσεγγίσετε στη σειρά τα χωριά Πρόσβορο, Μεσολούρι, Δοτσικό, διανύοντας περίπου 25 χιλιόμετρα. Σε όλη αυτήν την πορεία οι στάσεις για να δείτε διάφορα αξιοθέατα είναι αρκετές. Στη συνέχεια του άρθρου θα σας προτείνουμε μερικές από αυτές.
Η βόρεια Πίνδος στο… πιάτο
Το χωριό της Αλατόπετρας (υψόμ. 950) θα το δείτε να απλώνει τις γειτονιές του στις παρυφές του δάσους, χτισμένο καθώς είναι αμφιθεατρικά, κοντά στον κεντρικό δρόμο που οδηγεί προς το χιονοδρομικό κέντρο. Το παλιό όνομα της Αλατόπετρας ήταν Τούζι που στα τουρκικά σημαίνει αλάτι.
Ακολουθώντας τον ήπιο χωματόδρομο θα βγείτε στο ύψωμα «Καστρί» που δεσπόζει πάνω από το χωριό όπου έχουν ανασκαφεί ερείπια αρχαίου οικισμού και υπολείμματα μακεδονικών ναών. Οι αιωνόβιες βελανιδιές και το λιτό ξωκλήσι των Αγίων Θεοδώρων που χτίστηκε το 1914 συνυπάρχουν με τον αρχαιολογικό χώρο.
Η προνομιακή θέση της περιοχής (υψόμ. 1.150) την καθιστά ιδανικό παρατηρητήριο για κάποιον που θέλει να αγναντέψει το μεγαλόπρεπο θέαμα της μαγευτικής φυσιογραφίας της γρεβενιώτικης Πίνδου. Κοιτώντας δυτικά, πίσω από τις συστάδες των γέρικων βελανιδιών, θα δείτε να ξεπροβάλλει ο στιβαρός όγκος της χιονισμένης ήδη αυτή την εποχή Βασιλίτσας (υψόμ. 2.248) και το βλαχοχώρι της Σμίξης να φωλιάζει στις δασωμένες υπώρειες.
Βορειότερα και κάπως πιο μακριά, ο γεωμετρικός κώνος του Σμόλικα (υψόμ. 2.637) αγγίζει τον ουρανό. Ακόμη, από το κέντρο του χωριού, ακολουθώντας δύσβατο χωματόδρομο (βατός μόνο με όχημα 4χ4) ή καλύτερα με τα πόδια, θα προσεγγίσετε το γεφύρι του Γκαβού ή Νιδρούζι, από τα άγνωστα της περιοχής, που κρύβεται στην αγκαλιά του πυκνού δρυοδάσους.
Ο καταρράκτης του Τσούριακα
Στα βορειοδυτικά όρια του χωριού Αλατόπετρα κυριαρχεί ο βράχινος όγκος του Τσούριακα με ψηλότερη κορφή τα 1.340 μέτρα. Στις ανατολικές παρυφές του βουνού τρέχει ένας καινούργιος ασφαλτοστρωμένος δρόμος που καθώς τέμνει την κοιλάδα του Βενέτικου ποταμού συνδέει την Αλατόπετρα με τα χωριά Πρόσβορο, Μεσολούρι, Δοτσικό. Μια διαδρομή που θα ακολουθήσουμε στη συνέχεια. Ζητήστε από το χωριό να σας υποδείξουν πώς θα προσεγγίσετε τον εντυπωσιακό καταρράκτη του Τσούριακα, που σκορπίζει τα νερά του στην κόψη μιας μικρής, αλλά άγριας χαράδρας. Η περιοχή είναι διαμορφωμένη για επισκέπτες και προσεγγίζεται με σύντομο μονοπάτι.
Από την Αλατόπετρα ώς το Πρόσβορο να υπολογίζετε 6 χιλιόμετρα. Το παλαιότερο όνομα του χωριού ήταν Δέλνο (πιθανόν να προήλθε από παράφραση της λέξης «δειλινό») και βρίσκεται σε ύψος 980 μέτρων, περιτριγυρισμένο από πυκνά δάση βελανιδιάς. Το Πρόσβορο διατηρεί την οικιστική του ταυτότητα, παρόλο που κι εδώ έχουν γίνει αρκετές νεωτεριστικές επεμβάσεις. Στην πλατεία ξεχωρίζει το παλιό σχολείο, κτίσμα του 1924. Εδώ στεγάζεται και το μικρό λαογραφικό μουσείο του χωριού. Σίγουρα, όμως, τις εντυπώσεις κερδίζει ο ναός του Αγ. Δημητρίου (τρίκλιτη βασιλική) με το πέτρινο καμπαναριό.
Τελικός προορισμός το παραδοσιακό Δοτσικό
Από το Πρόσβορο ο δρόμος συνεχίζει για το χωριό Μεσολούρι (7 χλμ.) που βρίσκεται σε ύψος 1.000 μέτρων, χτισμένο στις παρυφές του δάσους, σε τοποθεσία με άφθονα πηγαία νερά. Το χωριό βρίσκεται σε κομβικό σημείο, καθώς από εδώ περνά ο δρόμος που οδηγεί στα χωριά του Βοΐου και στα Γρεβενά. Στο κέντρο του οικισμού ξεχωρίζει η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου (1778), γύρω από την οποία, με την πάροδο του χρόνου, αναπτύχθηκε ο οικισμός.
Το επόμενο χωριό από το Μεσολούρι είναι το Δοτσικό που απέχει μόλις 6 ασφάλτινα χιλιόμετρα. Το Δοτσικό με τις δύο γειτονιές του βρίσκεται σε ύψος 1.100 μέτρων. Παλαιοτέρα ονομαζόταν Δούτσικον ή Ντουσκό, ονομασία που πιθανόν να προήλθε από τα ντoύσκα, δηλαδή τις μικρόσωμες, ήμερες βελανιδιές. Πάντως με το όνομα Ντουσκό είναι ήδη γνωστό από τον 16ο αιώνα. Είναι ένα από τα ελάχιστα χωριά στην ελληνική επικράτεια που διασχίζεται από ποτάμι –τον Δοτσικιώτη, παραπόταμο του Βενέτικου– και που ένα γεφύρι ενώνει τις γειτονιές του. Τα περισσότερα σπίτια του χωριού είναι κατασκευές του 19ου αιώνα με αρχές του 20ού. Στην άκρη του οικισμού σε σημείο με απλωτή θέα ξεχωρίζει η εκκλησία του Αγ. Αθανασίου, κτίσμα του 1865 με αξιόλογες αγιογραφίες Σαμαρινιωτών αγιογράφων.
Αξιοθέατα και εξερευνήσεις
Ενα ιστορικό γεφύρι: Το γεφύρι του Δοτσικού, πιθανόν κτίσμα των αρχών του 19ου αιώνα, είναι μονότοξο με μήκος σχεδόν 25 μέτρα, ύψος 4 μέτρα και αποτελεί το καμάρι του χωριού. Στο ψηλότερο σημείο του, στην πέτρα «κλειδί» όπως την ονόμαζαν οι παλιοί μαστόροι, θα δείτε σκαλισμένο ένα πρόσωπο, σύμβολο καλοτυχίας, τακτική που τη συνήθιζαν οι παλιοί πετράδες. Κοντά στο χωριό σε τοποθεσία που θα σας υποδείξουν οι ντόπιοι έχουν βρεθεί τμήματα κοραλλιογενούς υφάλου ηλικίας 30 εκατ. ετών! Εκτός από τα απολιθωμένα κοράλλια, διακρίνονται όστρακα, γαστρόποδα, ενώ πριν από μερικά χρόνια βρέθηκε και ένα δόντι καρχαρία! Τμήματα από τον ύφαλο έχουν μεταφερθεί και εκθέτονται στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης.
Το ύψωμα Αννίτσα: Ανάμεσα στο Δοτσικό και τον δρόμο προς Σαμαρίνα θα συναντήσετε το ύψωμα «Αννίτσα» (υψόμ. 1.703). Σε τούτο εδώ το ξάγναντο με την προνομιακή θέα σε όλη τη Βόρεια Πίνδο, βρίσκεται το Μνημείο Πεσόντων, αφιερωμένο στους ηρωικούς μαχητές του 1940 που όχι μόνο απέκρουσαν την επίθεση της επίλεκτης Ιταλικής Τρίτης Μεραρχίας Αλπινιστών, γνωστή με το όνομα «Τζούλια», αλλά και την υποχρέωσαν σε άτακτη υποχώρηση προς τη χαράδρα του Αώου. Ασχετα με την αισθητική των μνημείων, η περιοχή είναι πολύ ενδιαφέρουσα και επιβάλλεται να την επισκεφθείτε τουλάχιστον για τη θέα της.
Αγνωστες λίμνες: Τέσσερα χιλιόμετρα από το Μεσολούρι (εκ των οποίων το 1,5 σε σχετικά βατό χωματόδρομο), θα βρεθείτε στο σημείο όπου αναπτύσσονται, περίκλειστες από δάσος μαύρης πεύκης, δύο μικροσκοπικές λίμνες. Θεωρούνται οι χαμηλότερες σε υψόμετρο, Δρακόλιμνες του νομού Γρεβενών (υψόμ. 1.050 μέτρα), όπου ζουν και αναπαράγονται οι αλπικοί τρίτωνες (Mesotriton alpestris veluchiensis, ο βουνοτρίτωνας). Επίσης στα ρηχά, λασπώδη νερά κολυμπούν αρκετές στικτές νεροχελώνες (ένα από τα δύο είδη που ζουν στα ελληνικά γλυκά νερά – το άλλο είναι η γραμμωτή νεροχελώνα) και αναπαράγονται σε μεγάλους αριθμούς δύο είδη βατράχων. Οχι σπάνια, στις όχθες τους που καλύπτονται σε αρκετά σημεία από πυκνούς καλαμιώνες, οι αρκούδες αναζητούν συχνά την τροφή τους (νεροχελώνες, σαλιγκάρια). Από το ξωκλήσι της Παναγίας, που βρίσκεται ανάμεσα στο Μεσολούρι και στις λιμνούλες, ξεκινά σημαδεμένο μονοπάτι που οδηγεί μέσα από πυκνό δάσος στη Σαμαρίνα (3,30 ώρες) και στο Δοτσικό (1,30 ώρα). Πληροφορίες για την ενδιαφέρουσα αυτή πεζοπορική διαδρομή θα σας δώσουν οι ξενώνες.
Εκδρομή στο ψηλότερο χωριό της Ελλάδας: Η Σαμαρίνα, το ψηλότερο χωριό της Ελλάδας που ακουμπά τις γειτονιές του στη ράχη του Σμόλικα, σε υψόμετρο 1.450 έως 1.550, απέχει από το Δοτσικό 20 χιλιόμετρα. Μπορείτε να ακολουθήσετε τον ασφάλτινο δρόμο ή τη δασική διαδρομή, εφόσον βέβαια έχετε όχημα με κίνηση στους 4 τροχούς και φυσικά ανάλογη γνώση για τέτοιου είδους διαδρομές. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, αξίζει τον κόπο να απολαύσετε τον εξαγνιστικά καθαρό αέρα των μεγάλων υψομέτρων και να δείτε τα κορφοβούνια του Σμόλικα που αυτήν την εποχή πιθανόν να καλύπτονται από τα πρώτα χιόνια.
Διαμονή
Αλατόπετρα: «Ο ξενώνας του Γούλα», χτισμένος στο ψηλότερο σημείο του χωριού με υπέροχη θέα. Εντός του ξενώνα υπάρχει ταβέρνα (από τις παλαιότερες της περιοχής) όπου θα δοκιμάσετε εκλεκτά κρεατικά από ντόπια ζώα και τα πιο ζουμερά παϊδάκια που ψήνονται μπροστά σας, στο μεγάλο τζάκι της σάλας, από τον Λευτέρη, τον μάστορα του είδους. Τηλ.: 24620-81015
Δοτσικό: Παραδοσιακός, πέτρινος ξενώνας «Το πέτρινο Γεφύρι» στις παρυφές του χωριού, αντίκρυ στο δάσος. Διαθέτει ευρύχωρα, πλήρως εξοπλισμένα δωμάτια (αξίζει να ζητήσετε δωμάτιο με τζάκι). Επιπλέον εντός του ξενώνα λειτουργεί εστιατόριο όπου σερβίρονται πιάτα παρασκευασμένα με υλικά βιολογικής γεωργίας. Τηλ.: 24620-81848
Μεσολούρι: «Mesolouri resort», νεόδμητος μικρός οικογενειακός ξενώνας που απέχει 28 χλμ. από τα Γρεβενά και 16 χλμ. από το Χιονοδρομικό Κέντρο της Βασιλίτσας. Στα συν, η εξαιρετική θέα που προσφέρουν όλα τα δωμάτια στα βουνά των Γρεβενών. Τηλ.: 24620-81117 & 6974-054154
📍 Κείμενο - φωτογραφίες: Θοδωρής Αθανασιάδης / viewsofgreece.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου