Τον Τέλη τον ξέρω από τα μαθητικά μου χρόνια γιατί ξεχώριζε για μένα στο ντύσιμο, χρησιμοποιούσε πολλά χρώματα στα ρούχα του, στο ότι δεν ήταν δήθεν, δεν ήταν ατσαλάκωτος, δεν ήταν τυπικός, έκανε από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 σκι, έπαιζε καλό μπιλιάρδο και χόρευε ανάμελα στις ντισκοτέκ της εποχής και ήταν και ο ζωγράφος της Πόλης μας.
Ο Χριστός είπε ουδείς αναμάρτητος.
Οι Πόντιοι λένε αούτος έχ’ καλά ελαττώματα, άρα ουδείς χωρίς ελαττώματα.
Με τον Τέλη βρέθηκα κοντά όταν γύρισα μετά από τις σπουδές μου στα Γρεβενά και στις αρχές της δεκαετίας του 1990 άνοιξα επιχείρηση με ήπιες μορφές ενέργειας, δίπλα στο ατελιέ – εργαστήριο του Αριστοτέλη Βαρσάμη.
Με τον Τέλη έχουμε κάνει άπειρες φιλοσοφικές συζητήσεις, αλλά αν και είχαμε πολλές φορές διαφορετικές απόψεις, ακόμη και στα ποδοσφαιρικά, είναι Ολυμπιακός και είμαι ΠΑΟΚ ποτέ δεν διαφωνήσαμε σε σημείο να μαλώσουμε. Νομίζω ότι ο λόγος ήταν ότι χρησιμοποιούσαμε τον διαλεκτικό τρόπο σκέψεις και έκφρασης και δεν ήμασταν ποτέ της δογματικής αντίληψης.
Ο Τέλης δεν είναι του χρήματος, του σίκ, του φαίνεσθε, των άκρων, του …..
Ο Τέλης εκφράζει και αγαπά το όμορφο, το ωραίο, είναι ο ζωγράφος …. ο καλλιτέχνης της πόλης μας.
Κάτι που θυμάμαι από την εποχή εκείνη που είχα μαγαζί δίπλα στο ατελιέ – εργαστήριο του Τέλη είναι το εξής αυθόρμητο περιστατικό, κόντρα στην ρουτίνα και σοβαρότητα των σοβαρών….
Μία ημέρα τραβώντας τις κουρτίνες στο ατελιέ – εργαστήριο του ενώ έξω ήταν χαρά θεού, συζητούσαμε για αρκετή ώρα και όταν τελειώσαμε και βγήκαμε έξω, στο πεζοδρόμιο παίζανε σχοινάκι τρία κοριτσάκια. Μπήκαμε και εμείς στο παιχνίδι και παίζαμε μαζί τους σχοινάκι. Απέναντι ο Γιώργος Παπατόλιος με τα έπιπλα ήταν ο πρώτος που μας είδε και βγήκε έξω από το μαγαζί του και άρχισε να μας χειροκροτεί. Μετά βγήκαν και οι άλλοι μαγαζάτορες και αρκετές νοικοκυρές στα μπαλκόνια και μας χειροκροτούσαν, αλλά τότε δεν υπήρχαν κινητά που να βγάζουν βίντεο ούτε φωτογραφίες για να αποθανατίσουν την σκηνή.
ΣΟΦΟΚΛΗΣ Γ ΕΤΑΙΡΙΔΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου