Γεννήθηκε την πρωταπριλιά του 1962 κι είναι ο λόγος που πιστεύει πως η ζωή είναι ένα ψέμα. Το μικρό του χωριό, ο Άγιος Γεώργιος Δεσκάτης Γρεβενών είναι εγκαταλειμμένο εδώ και πενήντα ολόκληρα χρόνια. Το σπίτι του τώρα πια ένας σωρός από πέτρες ίσα που να δείχνει στα παιδιά του που μεγάλωσε.
Η οικογένειά του μια φτωχή και συνηθισμένη αγροτική οικογένεια, αυτάρκης σε όλα για να μπορεί να ζήσει. Έπαιρνε ότι η λατρεμένη γη μπορούσε να τους προσφέρει, καλλιεργούσε ότι μπορούσε, κυνηγούσε ο πατέρας για να θρέψει την 6μελή οικογένεια και η ζωή ήταν ένας όμορφος ατελείωτος αγώνας επιβίωσης. Αυτός ήταν ο μικρός καουμπόι της οικογένειας. Δεν είχε άλογο ράτσας είχε όμως μουλάρι που το φώναζε Τάσο.
Πήγε σχολείο και τελείωσε το Λύκειο στη Δεσκάτη. Με τα απαραίτητα σε μια πλαστική σακούλα έφυγε από το πατρικό του. Σκληρή εργασία την επόμενη ημέρα…οικοδομή τενεκέ και μαζί και το πρώτο ένσημο. Ξεκίνησε σπουδές κινηματογράφου και μουσικής. Εγκατέλειψε δύο χρόνια μετά λόγω φτώχειας. Έγινε αστυνομικός και υπηρέτησε στην τροχαία για 25 χρόνια. Δεν σταμάτησε ποτέ να ζωγραφίζει, να κάνει γλυπτά και γενικά να ασχολείται με την τέχνη που είναι η ζωή του.
Ασχολείται με τη φωτογραφία και τη ζωγραφική, αλλά η μεγαλύτερη αγάπη του είναι η γλυπτική σε ξύλο (κέδρο ή ελιά).
Έχει πάρει μέρος σε δεκάδες ομαδικές και ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Αρχείο για τις εκδηλώσεις που συμμετείχε κρατάει από το 2007 και μετά.
Πέρα από τις εκθέσεις που συμμετείχε στη Λάρισα, καταγράφονται εκθέσεις του στην Κόρινθο, την Καλαμάτα, την Καρδίτσα, την ιδιαίτερα πατρίδα του ασφαλώς, αλλά και στην Αθήνα, τη Γερμανία, ενώ έχει προσκληθεί και στη Μπιενάλε της Φλωρεντίας.
Κορωνοϊού επιτρέποντος, προγραμματίζει σειρά εκθέσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό το αμέσως επόμενο διάστημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου