Πέντε (5) επιχειρηματίες του Ν. Θεσσαλονίκης (Έμποροι, Εστίασης Τουρισμού) ανέθεσαν στον Δικηγόρο ΒΑΣΙΛΗ ΝΟΥΛΕΖΑ (LawOffice V.Noulezas) την έγερση ΑΓΩΓΗΣ αποζημίωσης ενώπιον των τακτικών Διοικητικών Δικαστηρίων κατα του ελληνικού Δημοσίου, ζητώντας να καταδικασθει να τους αποζημιώσει χρηματικά κατ εφαρμογήν Άρθρων 105 και 106ΕισΝ ΑΚ 25Συντ,καταλογίζοντας της υπαιτιότητα αδικοπρακτική (αστική) ευθύνη για εγκληματική ολιγωρία και αδράνεια εξαιτίας και της αστικής (αδικοπτακτικής) ευθύνης που έχει απο εγκληματικές παραλείψεις πλημμέλειες και σφάλματα ομολογημένα απο μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, στην έγκαιρη λήψη προληπτικών μέτρων αποτελεσματικής αντιμετώπισης της επελαύνουσας φονικής πανδημίας Covid 19 για την εξ αυτής της αμέλειας προκαλούμενη τεράστια οικονομική ζημία τους ,που τους οδηγει με μαθηματική ακρίβεια σε οριστικό κλείσιμο (παρα την λήψη πρόσκαιρη ημίμετρων οικονομικής ανακούφισης η φορολογικής διευκόλυνσης) απο την επιβολή καθολικού Lock down στην συμπρωτεύουσα.
Δλδ καθολικής παρατεινόμενης αναγκαστικής αναστολής της λειτουργίας των επιχειρήσεων τους ως 7.1.21 όπως ανακοίνωσε προσφάτως στα ΜΜΕ ο Κυβερνητικός εκπρόσωπος κ.Πέτσας που όμως τους οδηγει σε οικονομική τελμάτωση και καταστροφή.
Ανάλογο ενδιαφέρον για προσφυγή στην Δικαιοσύνη για χρηματική ικανοποίηση κάθε θετικής και αποθετικής ζημίας (διαφυγόντα κέρδη)εκδηλώνεται ταυτόχρονα απο πληττόμενους επιχειρηματίες και απο άλλα γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας αλλα και συγγενείς θυμάτων Covid 19 που δεν νοσηλεύτηκαν λόγω ανεπάρκειας κλινών σε ΜΕΘ η προσηκόντως αλλά και έγκαιρα και συνεπώς προκύπτει θεμελιώνεται απο παράνομες πράξεις η παραλείψεις που είναι σε αιτιώδη συνάφεια με το ζημιογόνο γεγονός, αδικοπρακτική ευθύνη του Δημοσίου και είναι δε διατεθειμένοι να διεκδικήσουν στα αστικά διοικητικά Δικαστήρια χρηματική ικανοποίηση για ψυχική οδύνη κατ άρθρο 932 παρ γ ΑΚ
Ανάλογο ενδιαφέρον για προσφυγή στην Δικαιοσύνη για χρηματική ικανοποίηση κάθε θετικής και αποθετικής ζημίας (διαφυγόντα κέρδη)εκδηλώνεται ταυτόχρονα απο πληττόμενους επιχειρηματίες και απο άλλα γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας αλλα και συγγενείς θυμάτων Covid 19 που δεν νοσηλεύτηκαν λόγω ανεπάρκειας κλινών σε ΜΕΘ η προσηκόντως αλλά και έγκαιρα και συνεπώς προκύπτει θεμελιώνεται απο παράνομες πράξεις η παραλείψεις που είναι σε αιτιώδη συνάφεια με το ζημιογόνο γεγονός, αδικοπρακτική ευθύνη του Δημοσίου και είναι δε διατεθειμένοι να διεκδικήσουν στα αστικά διοικητικά Δικαστήρια χρηματική ικανοποίηση για ψυχική οδύνη κατ άρθρο 932 παρ γ ΑΚ
Άλλωστε υπάρχει πλούσια Νομολογία σχετικά του ΣτΕ.
Συγκεκριμένα στο Άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα (ΕισΝΑΚ, π.δ. 456/1984, Α 164) ορίζεται ότι: «Για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του δημοσίου κατά την άσκηση της δημόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το δημόσιο ενέχεται σε αποζημίωση, εκτός αν η πράξη ή η παράλειψη έγινε κατά παράβαση διάταξης που υπάρχει για χάρη του γενικού συμφέροντος. [...]». Κατά την έννοια της διάταξης αυτής, ευθύνη του Δημοσίου προς αποζημίωση γεννάται όχι μόνο από την έκδοση μη νόμιμης εκτελεστής διοικητικής πράξης ή από τη μη νόμιμη παράλειψη έκδοσης τέτοιας πράξης, αλλά και από μη νόμιμες υλικές ενέργειες των οργάνων του Δημοσίου ή από παραλείψεις οφειλομένων νόμιμων υλικών ενεργειών αυτών, εφόσον οι υλικές αυτές ενέργειες ή παραλείψεις συνάπτονται με την οργάνωση και τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών και δεν συνάπτονται με την ιδιωτική διαχείριση του Δημοσίου, ούτε οφείλονται σε προσωπικό πταίσμα οργάνου που ενήργησε εκτός του κύκλου των υπηρεσιακών του καθηκόντων (ΣτΕ 325/2017, 3539/2015, 3528/2007 κ.ά.).
Συγκεκριμένα στο Άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα (ΕισΝΑΚ, π.δ. 456/1984, Α 164) ορίζεται ότι: «Για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του δημοσίου κατά την άσκηση της δημόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το δημόσιο ενέχεται σε αποζημίωση, εκτός αν η πράξη ή η παράλειψη έγινε κατά παράβαση διάταξης που υπάρχει για χάρη του γενικού συμφέροντος. [...]». Κατά την έννοια της διάταξης αυτής, ευθύνη του Δημοσίου προς αποζημίωση γεννάται όχι μόνο από την έκδοση μη νόμιμης εκτελεστής διοικητικής πράξης ή από τη μη νόμιμη παράλειψη έκδοσης τέτοιας πράξης, αλλά και από μη νόμιμες υλικές ενέργειες των οργάνων του Δημοσίου ή από παραλείψεις οφειλομένων νόμιμων υλικών ενεργειών αυτών, εφόσον οι υλικές αυτές ενέργειες ή παραλείψεις συνάπτονται με την οργάνωση και τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών και δεν συνάπτονται με την ιδιωτική διαχείριση του Δημοσίου, ούτε οφείλονται σε προσωπικό πταίσμα οργάνου που ενήργησε εκτός του κύκλου των υπηρεσιακών του καθηκόντων (ΣτΕ 325/2017, 3539/2015, 3528/2007 κ.ά.).
Εξάλλου, ευθύνη του Δημοσίου, τηρούμενων και των λοιπών προϋποθέσεων του νόμου, υπάρχει, όχι μόνο όταν με πράξη ή παράλειψη οργάνου του νομικού αυτού προσώπου παραβιάζεται συγκεκριμένη διάταξη νόμου, αλλά και όταν παραλείπονται τα ιδιαίτερα καθήκοντα και υποχρεώσεις που προσιδιάζουν στη συγκεκριμένη υπηρεσία και προσδιορίζονται από την κείμενη εν γένει νομοθεσία, τα διδάγματα της κοινής πείρας και τις αρχές της καλής πίστης (ΣτΕ 325/2017, 3696/2015, 522-523/2014, 4133/2011 7/μελές κ.ά.).
Ακόμη, απαραίτητη προϋπόθεση για την επιδίκαση αποζημίωσης είναι η ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της παράνομης πράξης ή παράλειψης ή υλικής ενέργειας ή παράλειψης υλικής ενέργειας του δημοσίου οργάνου και της επελθούσας ζημίας. Αιτιώδης δε σύνδεσμος υπάρχει όταν, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, η πράξη ή η παράλειψη είναι επαρκώς ικανή (πρόσφορη) και μπορεί αντικειμενικά, κατά τη συνήθη και κανονική πορεία των πραγμάτων, να επιφέρει τη ζημία (ΣτΕ 2749/2017, 4420/2015, 3839/2012 7/μελές κ.ά.). Τέλος, σε περίπτωση που στοιχειοθετείται ευθύνη του Δημοσίου κατά το άρθρο 105 του ΕισΝΑΚ, το Δημόσιο υποχρεούται να αποκαταστήσει, μεταξύ άλλων, κάθε θετική ζημία από την ανωτέρω αιτία (ΣτΕ 3132/2013, 621/2007, 1732/2005 κ.ά.).
Η παραγραφή της αξίωσης του διοικουμένου είναι πενταετής με έναρξη το τέλος του έτους κατά το οποίο γεννήθηκε η αξίωση και έγινε δικαστικά επιδιώξιμη.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου