Ο μεταναστευτικός πυρετός κορυφώθηκε στην εικοσαετία 1900-1920 και η Ελλάδα έχασε το 8% του συνολικού της πληθυσμού.
Περίπου 25.000 άνθρωποι εγκατέλειπαν κάθε χρόνο την οικονομικά λαβωμένη πατρίδα μας και αγκυροβόλησαν με πυρωμένη λαχτάρα για την «Γη της Επαγγελίας», την σαγηνευτική σειρήνα που τους υποσχόταν με γενναιοδωρία αμύθητο πλούτο, ευημερία και χρυσές ευκαιρίες.
Ο αμμουδερός μύθος της Αμερικάνικης “Γης της επαγγελίας”, το ελπιδοφόρο καταφύγιο των αποδήμων όλου του κόσμου, αναμφισβήτητα ξελόγιασε και αντάριασε όλη την σαρωμένη μας ύπαιθρο.
Οι Έλληνες που με κομμένη την ανάσα σαλπάρισαν στις υπερπόντιες χώρες, με τα βυζανιάρικα φτερά της ελπίδας, εκτός από τη σωματική ικανότητα, δεν διέθεταν κανένα άλλο προσόν. Έφταναν στον Πειραιά αλλά και στην Πάτρα και αντίκριζαν θαμπωμένοι για πρώτη φορά, θάλασσα και βαπόρια.Βουνίσιοι άνθρωποι , αγράμματοι, λίγοι είχαν τελειώσει το Δημοτικό, “άβγαλτοι” και αθώοι, στερημένοι, πεινασμένοι, πού δεν είχαν συνείδηση της δύναμής τους, ούτε φυσικά των δικαιωμάτων τους.
Όταν φθάνανε εκεί άρχιζε το φοβερό μαρτύριο, η «ιερά εξέταση» στο Ellis Island .
Δράματα ζωής και θανάτου παίχθηκαν μέσα στις αίθουσες όπου γινόταν η εξέταση των μεταναστών ή πίσω από τα κάγκελα των κρατητηρίων όπου καταφθάναν , γνωστό στους Έλληνες μετανάστες ως «Καστιγγάρι»
Δύσκολες εποχές για όλους όσους το τόλμησαν έχοντας στο μυαλό τους την φλογερή ελπίδα ότι στην ξένη χώρα θα αποκτήσουν ότι χρειάζονται για να επιστρέψουν εφοδιασμένοι για μια καλύτερη ζωή.
Από ΄όλο αυτό το κλίμα της εποχής δεν γλίτωσαν και πολλοί συγχωριανοί μου εκείνης της εποχής.
Αναμοχλεύοντας την ιστορία και το παρελθόν έτυχε να πέσει στα χέρια μου ένα αρχείο από το Ellis island.org με τα ονόματα των Αβδελλιωτών που ταξίδεψαν από το 1909 ως το 1916 το οποίο σας παραθέτω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου