Δεν θέλω να αφήσω κάτι στην τύχη.
Δεν πιστεύω στην τύχη.
Δεν ήταν τυχαίο που γνωριστήκαμε.
Έπρεπε να γνωριστούμε.
Έπρεπε να αγαπηθούμε.
Έπρεπε να ζήσουμε μαζί.
Και είναι εύκολο και δύσκολο μαζί.
Και έχει πόνο και προσπάθεια.
Όχι δεν θα το αφήσω στην τύχη του.
Δεν θα μας αφήσω στην τύχη μας.
Θα το παλέψουμε, θα το προσπαθήσουμε και θα τα καταφέρουμε!
Γιατί όταν είμαστε μαζί μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα! Και τα πάντα είμαστε εμείς!
Έχει πόνο η αγάπη. Τι θα ήταν άλλωστε χωρίς πόνο;
Έχει κόπο η αγάπη. Πώς αλλιώς θα μέναμε ζωντανοί;
Ένα πρωί μου ορκίστηκες πως θα κάνεις τα πάντα για να είμαι ευτυχισμένη.
Κλάψαμε απο χαρά, ίσως χωρίς να σκεφτούμε πως θα έρθουν τα δύσκολα.
Και ήρθαν και τα ζούμε.
Και είναι η σειρά μου τώρα, να σου ορκιστώ, ακόμα κι αν είμαι διαλυμένη, πως θα στήσω γέφυρες απο τα χαλάσματά μου. Θα φτιάξω γέφυρες να ενωθούμε ξανά.
Γιατί αυτό είναι η αγάπη. Να διαλύεσαι και μέσα απο τα χαλάσματα σου να χτίζεις ξανά!
Και ξέρω πως μπορούμε, γιατί τα θεμέλια είναι γερά. Εμείς τα φτιάξαμε! Με κόπο και αγάπη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου