Συνάντησα προχθές τον φίλο μου Θωμά από τις Αμυγδαλιές, συνταξιούχο τώρα που είχε ασχοληθεί έντονα με την καλλιέργεια του κερασιού στο χωριό του. Είχε μάλιστα, συνεργασία με τον γαμπρό μου κ. Σιδηρόπουλο Γιώργο, Καθηγητή του Γεωπονικού Τμήματος Α.Τ.Ε.Ι. Φλώρινας, ο οποίος συμβούλευε επιστημονικά τους καλλιεργητές.
Σε κάθε συνάντησή μας, όλα αυτά τα χρόνια της γνωριμίας μας, είχα απέναντί μου έναν χαρούμενο άνθρωπο που ασχολούνταν με μια ενδιαφέρουσα και παραγωγική δραστηριότητα και είχα αναπτύξει και πρωτοβουλίες για την συνεταιριστική οργάνωση των παραγωγών κερασιού στις Αμυγδαλιές.
Έτσι, στην προχθεσινή μας τυχαία συνάντηση του είπα,
«……σε παρακαλώ πες μου αν το χιόνι που έπεσε τις τελευταίες μέρες έκανε ζημιά στην παραγωγή των κερασιών».
Ο Θωμάς έσκυψε το κεφάλι του περίλυπος και μου απάντησε:
«Ποίος θα ασχοληθεί τώρα Κυριάκο, τα παιδιά μου έφυγαν και εγώ τα εγκατέλειψα».
Μια μαχαιριά αόρατη καρφώθηκε στην καρδιά μου. Πάντοτε, από τότε που εγκαταστάθηκα στα Γρεβενά στις αρχές της δεκαετίας του 80, νοιαζόμουν για την αγροτική μας παραγωγή και τις καιρικές συνθήκες της άνοιξης που επηρεάζουν την καρποφορία. Σκεφτόμουν πάντα πως για να δουλέψω εγώ ως Μηχανικός, θα πρέπει και οι αγρότες να έχουν καλή σοδειά.
Ο Θωμάς με θλιμμένο πρόσωπο συνέχισε τον δρόμο του, αφήνοντας με για αρκετά λεπτά ακίνητο παίρνοντας ένα ακόμη δραματικό μήνυμα για το μέλλον του αγαπημένου μας τόπου.
Επαναλαμβάνω για μια ακόμη φορά, πως η επιστημονική κοινότητα μαζί με τον παραγωγικό, επαγγελματικό και επιχειρηματικό κόσμο θα πρέπει δυναμικά να τεθούν επικεφαλείς στην επιχείρηση αναπτυξιακής ανάτασης του τόπου μας.
Μετά τιμής,
Κυριάκος Ταταρίδης
Αρχιτέτκων Μηχανικός
Πρώην Βουλευτής Ν. Γρεβενών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου