«Έφυγε» αυτές τις μέρες από την ζωή η δασκάλα της πρώτης μου τάξης, η κυρία Κλεάνθη που ο καλός Θεός την κράτησε πλήρη χρόνων για να μας θυμίζει πως πλάθεται η ψυχή ενός μικρού παιδιού στα πρώτα του μαθητικά βήματα.
Με ανήσυχο και εξεταστικό βλέμμα βρεθήκαμε την πρώτη μέρα στο άγνωστο για εμάς περιβάλλον του σχολείου μας, ψάχνοντας κάποιο στήριγμα που θα μας ενέπνεε με εμπιστοσύνη και σιγουριά, γιατί οι πρώτες εικόνες στην νέα μας αυτή περίοδο της ζωής θα σημάδευαν τα επόμενα μαθητικά μας χρόνια στον συναρπαστικό κόσμο της μάθησης.
Και εκεί στο κατώφλι της εισόδου, το γεμάτο καλοσύνη χαμόγελο της χρυσής μας δασκάλας με πλατιά έκφραση γεμάτη αγάπη και διάχυτη την ανθρωπιά, έκανε τις παιδικές μας ψυχές να σκιρτήσουν χαρούμενα, παίρνοντας μια πρώτη εικόνα που μπήκε βαθιά στην ψυχή μας και θα καθόριζε για πάντα την μετέπειτα εκπαιδευτική μας πορεία.
Η γλυκιά μας δασκάλα η κύρια Κλεάνθη άγγιξε την παιδική μας καρδιά και τον άπλαστο ακόμα χαρακτήρα μας, δίνοντας μας πεποίθηση και σιγουριά που ηταν η πρώτη αίσθηση μας για να αγαπήσουμε την μάθηση και το σχολείο.
Η χρυσή μας δασκάλα δεν κοίταξε αν φορούσαμε μπαλωμένα παντελόνια και ούτε αν ήμασταν παιδιά από φτωχές οικογένειες και από γονείς που εργαζόταν στις λαϊκές. Μας έκανε όλους δικά της παιδιά και μας αγκάλιασε με απίστευτη μητρική στοργή. Δεν ξεχώρισε τα παιδιά σε σχέση με την ταξική τους καταγωγή και σκόρπιζε το χαμόγελο απλόχερα σε όλους μας.
«Φύτευσε» την γνώση και την αγάπη της μάθησης μέσα μας βαθιά και κάναμε το σχολείο δεύτερο μας σπίτι. Μας έδωσε τα πρώτα πολύτιμα εφόδια για να δούμε το μέλλον με σιγουριά , αποκτώντας εύλογα την πίστη πως μπορούμε να φθάσουμε πολύ ψηλά μέχρι το ανώτατο επίπεδο σπουδών.
Με το άνοιγμα των σχολείων σήμερα, θέλω ταυτόχρονα να στείλω ένα μήνυμα σε όλους τους δασκάλους που επιτελούν ένα τεράστιο εθνικό και κοινωνικό έργο, παίρνοντας στα χέρια τους τα νέα βλαστάρια της ελληνικής κοινωνίας. Χρειάζεται να δώσουν όλα τα πολύτιμα εφόδια της γνώσης και της κοινωνικής συμπεριφοράς στα μικρά ελληνόπουλα που έρχονται σε πρώτη επαφή με το σχολείο, να αγαπήσουν την μάθηση και να αναπτύξουν σχέσεις φιλίας, συνεργασίας και αλληλεγγύης στα πρώτα τους βήματα με τους μικρούς συμμαθητές τους.
Έτσι μπορούμε να ελπίζουμε βάσιμα πως κάτι καλύτερο θα ανατείλει για την νέα μας γενιά.
Εύχομαι τέλος, όλοι οι δάσκαλοι να μοιάσουν και να λειτουργούν στα σχολεία με τα μικρά μας νιάτα, όπως ακριβώς ζήσαμε εμείς με την χρυσή μας δασκάλα την Κλεάνθη Πολυζωνοπούλου, που έφυγε αυτές τις μέρες για τον παράδεισο.
Μετά τιμής,
Κυριάκος Ταταρίδης
Αρχιτέκτων Μηχανικός
Πρώην Βουλευτής Ν. Γρεβενών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου