Τον ερωτεύτηκες. Μάλλον σε νεαρή ηλικία. Ήταν σίγουρος για τον εαυτό του, ξεχείλιζε αυτοπεποίθηση, σε γοήτευε με το κοφτερό μυαλό του, σε ταξίδευε με τις γνώσεις του σε ανεξάντλητα θέματα, έβρισκες ακαταμάχητες τις διηγήσεις από την επαγγελματική του ζωή. Κοινωνικός, εξωστρεφής, «ζωντανός» άνθρωπος, σε κοιτούσε στα μάτια και δεν ξεκολλούσε από δίπλα σου. Μπήκε στο «εμείς» από την πρώτη στιγμή, σε έκανε να νοιώθεις πως είναι ο άνθρωπος που θέλεις να ζήσεις όλη την υπόλοιπη ζωή σου μαζί του.
Εσύ απ’ την άλλη, ευαίσθητη και μάλλον πονεμένη, με βιώματα δύσκολα. Γονείς που μάλωναν μπροστά σου όταν ήσουν παιδί; Bullying στο σχολείο; Κλειστό παιδί με λίγους φίλους; Δύσκολα παιδικά χρόνια; Κάτι τέλος πάντων εκεί στο ξεκίνημα της ζωής σου, έκανε το χώμα της ψυχής σου φρεσκοσκαμμένο και εύφορο να δεχτεί σπόρους, με έτοιμο το ποτιστήρι να τους ξεδιψάσει. Έψαχνες να βρεις ηρεμία, αγάπη, ζεστασιά, μια αγκαλιά να σε δεχτεί όπως είσαι.
Αυτός στην έδωσε. Σου δημιουργούσε την αίσθηση πως ζει για σένα και πως δεν μπορεί στιγμή μακριά σου. Κόλλησες.
Σύντομα κάτι έκανε που σου σκάλωσε την καρδιά. Το ένστικτό σου βάρεσε κόκκινο. Μπορεί να είδε κρυφά το ημερολόγιό σου; Να έψαξε το κινητό σου ενώ εσύ ήσουν στην κουζίνα; Να σε κρυφάκουγε ενώ μιλούσες γι’ αυτόν, με την κολλητή σου στο τηλέφωνο; Κάτι όμως έκανε, που βαθιά μέσα σου ήξερες, πως είναι λάθος. Και το έμαθες, γιατί στο είπε. Ο ναρκισσισμός του δεν άντεχε να μην σου το κοκορευτεί. Μια μπηχτή. Μια σπόντα. Κάτι που να σε κάνει να καταλάβεις ότι είναι τόσο εύστροφος, που όλα τα πιάνει και όλα τα ξέρει.
Τον συγχώρεσες όμως γιατί η ανασφάλειά σου, μετέτρεψε στο μυαλό σου την απόλυτη αδιακρισία του και την έλλειψη σεβασμού στο πρόσωπό σου, σε βαθύ ενδιαφέρον και έρωτα. Αν ζήλεψε κιόλας… Εκεί θεώρησες πως σε ερωτεύτηκε απόλυτα! Καημένη μου.
Ζήσατε μαζί, από τους πρώτους μήνες. Αυτός το πρότεινε. Ήθελε να σε βλέπει να ξυπνάς το πρωί και να σε φιλά για καληνύχτα το βράδυ. Δεν έβλεπε την ώρα, να χτίσετε την κοινή σας ζωή. Και δέχτηκες. Και εκείνο το ρημαδοένστικτό σου, το έπνιξες με τα χέρια σου και έβαλες μπροστά τον ενθουσιασμό, πως επιτέλους θα φτιάξεις τη ζωή που ονειρεύεσαι, μαζί με τον άντρα που αγαπάς.
Σύντομα, άρχισε να σε «πειράζει». Αυτός ήξερε να μαγειρεύει καλύτερα από σένα. Ήταν πιο οργανωτικός. Σου έβρισκε συμπαθητικά ελαττώματα και σου έβγαζε χαριτωμένα υποκοριστικά, γι’ αυτά.
Μετά τα υποκοριστικά έγιναν χαρακτηρισμοί.
- Άχρηστη.
- Τόσο σου κόβει
- Ευτυχώς είσαι τυχερή και σου έρχονται τα πράγματα βολικά, αλλιώς….
- Ούτε φίλους δεν ξέρεις να διαλέγεις. Γιατί σ’ επηρεάζει τόσο η μαλάκω η κολλητή σου που σε ζηλεύει
- Καλά ούτε το πιο απλό πράγμα δεν κάνεις σωστά… Κοίτα αυτόν πώς το ‘χει ρε παιδί μου και μάλιστα με ευκολία.
- Άποψη; Έχεις εσύ άποψη; Χαχαχαχα
- Σκάσε
- Συνέχεια μιλάς
- Συνέχεια γελάς
- Συνέχεια χορεύεις
- Συνέχεια καπνίζεις
- Γίνεσαι ρεζίλι δεν το καταλαβαίνεις;
- Γιατί δεν μου τηλεφώνησες τόσες ώρες;
- Πάλι θα αργήσεις στη δουλειά;
- Ποιος ήταν αυτός που μιλούσες;
- Ένα διάλειμμα δεν κάνατε να μου στείλεις ένα μήνυμα;
- Γιατί σε κοιτάει έτσι αυτός;
- Τι; Θα βγεις μόνη σου; Να γκομενίσεις θέλεις πάλι ε; Ξέχνα το!
- Αυτό θα φορέσεις; Σ’ αρέσει να προκαλείς. Η ματαιοδοξία σου θα σε φάει
- Βούλωσ’το. Τώρα μιλάω εγώ.
Κάθε φορά που στα έλεγε, μαζευόσουν λίγο ακόμα στο καβούκι σου. Λίγο περισσότερο κάθε φορά. Την επόμενη φορά π.χ. που ήθελες να χορέψεις, τον κοιτούσες πρώτα. Να δεις σε τι διάθεση είναι. Θα σου κάνει σκηνή;
Είχες αρχίσει να νοιώθεις ότι εγκλωβίζεσαι σε μια λάθος σχέση. Ξεκίνησες να του μιλάς. Να του λες πως δεν είσαι καλά και θέλεις να χωρίσετε. Έκλαψε; Σε κοίταξε σαν κουτάβι που θα το παρατούσες στη μέση του δρόμου για να το πατήσει το πρώτο αυτοκίνητο; Εκεί σε λύγισε; Σε πλάκωσε στα γλυκόλογα και στα «θα αλλάξω» και στα «σ’ αγαπώ» και λύγισες;
Τον συγχώρεσες πάλι!
Σύντομα, οι καυγάδες έγιναν καθημερινότητα στη σχέση σας. Οι φωνές σας ακούγονταν σ’ όλη τη γειτονιά. Και μια μέρα, εκεί που φώναζες να σ’ αφήσει ήσυχη αμυνόμενη, σήκωσε το χέρι του και σου ‘ριξε μια μπουνιά/χαστούκι/κλωτσιά/σου τράβηξε τα μαλλιά.
Δεν το είπες πουθενά. Ντράπηκες. Σκέφτηκες πως δεν έπρεπε να φωνάξεις. Ότι ευθύνεσαι, γιατί τον προκάλεσες. Τον είδες έξαλλο. Τι ήθελες και ύψωσες την φωνή σου.
Μαζεύτηκες.
Σου ζήτησε συγνώμη. Σ’ αγκάλιασε. Σου υποσχέθηκε πως ποτέ ξανά, αλλά και συ ρε παιδί μου… τον προκάλεσες. Είχε τα νεύρα του. Γιατί δεν ήσουν στοργική για να τα ξεπεράσει;
Χάθηκες από τους φίλους σου. Δεν σ’ άφηνε να βγεις βόλτα, χωρίς αυτόν. Ή αν σ’ άφηνε, σε έπαιρνε κάθε τρία λεπτά τηλέφωνο, σου στελνε μηνύματα, σου το ‘βγαζε ξινό. Σε κοιτούσαν όλοι οι φίλοι περίεργα… Κάποιοι μπορεί να σου είπαν «τι μαλάκας είναι αυτός» κι εσύ να τον υπερασπίστηκες. Γιατί ήταν επιλογή σου στο κάτω κάτω. Ξέκοψες από όλους. Συνέχεια μαζί του. Σπίτι και έξω μαζί. Αυτοκόλλητοι.
Και μαζευόσουν κι άλλο.
Αλλά τώρα πια, δεν κρατούσε ούτε τα προσχήματα. Στις δέκα στιγμές οι εννιά ήταν ένταση. Για το πιο απλό πράγμα. Φωνές. Και μια μέρα, τι έγινε και σε έκανε τόπι στο ξύλο; Τι τον ενόχλησε; Άργησες να γυρίσεις από το σούπερ μάρκετ; Μιλούσες με κανέναν φίλο σου και σε είδε;
Τόπι.
Μαύρη.
Έκλαψε. Κι άρχισε τα γνωστά. Του πες «φεύγω». Και σε ξανατουλούμιασε.
Ξαναμαζεύτηκες. Μόνη και έρημη. Χωρίς κανένα στήριγμα. Πού να τα πεις. Η ντροπή και οι ενοχές που σε έκανε να νοιώθεις, είχαν ριζώσει στο είναι σου.
Μια μέρα κατάφερες να την κοπανήσεις επιτέλους.
Πήγες σε ένα ξενοδοχείο, μέχρι να δεις τι θα κάνεις παρακάτω.
Σε βρήκε. Σε απείλησε, σου κλάφτηκε, σου υποσχέθηκε, σου έταξε τον ουρανό με τ’ άστρα.
Δεν τον πίστεψες. Αλλά πλέον ήσουν τρομοκρατημένη. Πού να πας, πού δεν θα σε βρει. Και αν σε βρει τι θα κάνει; Θα σε σκοτώσει;
Κι είσαι ακόμα εκεί. Μαζί του.
Να κρατάς την ανάσα σου όταν έχει νεύρα. Να φοβάσαι τόσο, που να μην καταλαβαίνεις πλέον ότι φοβάσαι. Χωρίς κανένα χέρι να πιαστείς. Χωρίς καμία βοήθεια να ζητήσεις.
Άλλωστε αυτό το πρόσωπο, αυτός το δείχνει μόνο σ’ εσένα. Οι υπόλοιποι βλέπουν το προσωπείο, με το οποίο είχε ρίξει και σένα κάποτε. Κι αν έχετε και παιδιά… ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω.
Αναγνώρισες κάτι από τη δική σου ζωή, σ’ αυτό το κείμενο;
Αν ναι, ΦΥΓΕ κορίτσι μου. Πάρε το 15900. Πήγαινε στην αστυνομία. Ζήτα βοήθεια από έναν ψυχολόγο. ΦΥΓΕ όμως. Είσαι σε μια βαθιά κακοποιητική σχέση και δεν το συνειδητοποιείς. ΦΥΓΕ. Μπορείς. Και θα ξανασταθείς στα πόδια σου. Θα τα καταφέρεις. Θα ξαναχαμογελάσεις. Αλλά μην τα σκέφτεσαι αυτά του μέλλοντος, τώρα. Απλά ΦΥΓΕ. Εξαφανίσου με τη βοήθεια των ειδικών και μετά, όλα θα γίνονται μέρα τη μέρα καλύτερα. 15900. Πάρε τώρα. Σε καμιά γυναίκα δεν αξίζει αυτή η συμπεριφορά…
- Σου φωνάζει
- Σε μειώνει δημόσια
- Σε προσβάλλει για την εμφάνισή σου
- Απειλεί πως θα αποκαλύψει τα μυστικά σου
- Σε αποκόβει από το περιβάλλον σου
- Σε απομακρύνει από την οικογένειά σου
- Στρέφει τους άλλους εναντίον σου
- Σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν αξίζεις
- Πατάει στο φιλότιμο και την ευαισθησία σου
- Σε ειρωνεύεται
- Σε παρακολουθεί διαδικτυακά
- Σε παρακολουθεί κανονικά
- Σε ηχογραφεί όταν είσαι μόνη στο σπίτι
- Σε ελέγχει οικονομικά
- Σου ακυρώνει τα σχέδια και τα όνειρα για την προσωπική σου ανάπτυξη
- Δεν σ’ αφήνει να έχεις προσωπική ζωή
- Σε ζηλεύει αφόρητα
- Σου λέει πως δεν θα βρεις ποτέ κανέναν άλλον να σ’ αγαπήσει
- Σου δίνει εντολές
- Σου κρατάει μούτρα και δεν σου μιλάει
- Σε κάνει να νοιώθεις ενοχές
- Σε κατηγορεί για ότι πάει στραβά
- Αδιαφορεί όταν κλαις
- Σε ελέγχει συνέχεια
- Δεν σ’ αφήνει να βρεις δουλειά/σπουδάσεις/βρεις χόμπι
- Χρησιμοποιεί προσβλητικούς χαρακτηρισμούς
Ο κατάλογος είναι δυστυχώς τεράστιος.
Το πρώτο βήμα όμως για να βγεις από αυτό το αδιέξοδο είναι να καταλάβεις πως δεν φταις. Δεν φταις εσύ για την συμπεριφορά του, ούτε στο ελάχιστο. Ζήτησε βοήθεια και μετά δώσε χρόνο στον εαυτό σου, για να θεραπεύσεις τις εσωτερικές πληγές.
Θα κλείσουν. Στο υπόσχομαι. Αρκεί να ξεκινήσεις τώρα κιόλας.
ipop.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου