Τα ξημερώματα έφυγε από τη ζωή ο τραγουδιστής Χρήστος Κυριαζής.
Ο ερμηνευτής έδινε μάχη με τον καρκίνο το τελευταίο διάστημα.
Ο Χρήστος Κυριαζής πέθανε στο σπίτι του με την σύζυγό του Σοφία στο πλευρό τους.
Λίγα λόγια
Ο Χρήστος Κυριαζής γεννήθηκε το 1953 στον Πειραιά και μεγάλωσε στα Καμίνια. Ο πατέρας του εργαζόταν ως επιπλοποιός και λόγω της οικογενειακής παράδοσης κι εκείνος έμαθε τη τέχνη. Ποτέ όμως δεν έκρυψε την αγάπη του για τη μουσική. Στην διάρκεια της ζωής του το όνομά του συνδέθηκε και με την κατασκευή επίπλων.
Σε ηλικία 12 ετών πήρε μία χειροποίητη κιθάρα κι άρχισε να προσπαθεί μέσα από αυτήν, να μάθει τις νότες. Πέντε χρόνια αργότερα, έπαιζε με ένα μικρό rock συγκρότημα σε καφετέριες και ζαχαροπλαστεία της εποχής.
Δημιουργός και μέλος του Συγκροτήματος «Πρόκες» (1972) και προηγουμένως, των Συγκροτημάτων «Mirabilis Zalapa» και «What a pity». Κατόπιν έφυγε για σπουδές στην Ιταλία. Όταν επέστρεψε, στράφηκε προς τη λαϊκή μουσική.
Ο δίσκος που φέρει τον τίτλο της μεγάλης επιτυχίας του «Μου θυμίζεις τη μάνα μου» (1992) έγινε «πλατινένιος», ξεπερνώντας τις 125.000 αντίτυπα.
Ο Χρήστος Κυριαζής ήταν από τους καλλιτέχνες που έμοιαζε να επέλεγε και όχι να τον επιλέγουν. Με μεγάλη αγάπη στη μουσική και μια κιθάρα στο χέρι αλλά και ταλέντο στο σχεδιασμό επίπλων ο ίδιος ακροβατούσε ανάμεσα στην πώληση επίπλων και στη δισκογραφία.
Από την πρώτη Fender Telecaster που του πήρε ο πατέρας του, ίδια με αυτή που κρατούσε ο Κιθ Ρίτσαρντς στην αφίσα που είχε στο δωμάτιό του, μέχρι το τέλος της ζωής όλα ήταν ντυμένα με μουσική.
Ο ίδιος υποστήριζε ότι γράφει μόνο για αυτά που έχει ζήσει.
«Όταν έχεις χαρά, δεν γράφεις, αλλά ζεις. Οι εικόνες έρχονται όταν είσαι μόνος σου, βάζεις κάτι να πιεις και σκέφτεσαι. Ελάχιστα κομμάτια μου είναι χαρούμενα. Τα περισσότερα είναι νταρκίλα, ενώ συχνά αναφέρω ποτά. Δεν έπινα ποτέ πολύ. Το παράκανα μόνο σε ιδιαίτερες στιγμές, όπως όταν έχασα τη μάνα μου. Ξέφυγα γιατί δεν είχα αλλού βοήθεια. Λένε ότι το αλκοόλ είναι νερό ανακατωμένο με ζωή. Βάζω ένα ποτό όταν γιορτάζω, βάζω ένα όταν είμαι χάλια και βάζω ένα μπας και γίνει κάτι».
Μποέμ Πειραιώτης, «κωλοπειραιώτης» όπως τον αποκαλούσε χαϊδευτικά ο Μάνος Χατζιδάκις ο Χρήστος Κυριαζής παρέμεινε έτσι σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του.
Απέρριπτε συνεργασίες και χρυσά συμβόλαια επειδή δεν τον γέμιζαν και προτιμούσε να ζει με τα απαραίτητα αρκεί να είναι καλά η ψυχή του.
Από τις Πρόκες στη Lyra
Ο Χρήστος Κυριαζής δημιουργεί γκρουπάκια και παίζει πρωινά σε κινηματογράφους και γνωστά στέκια του Πειραιά. Με τις Πρόκες συχνάζουν στο ιστορικό Fontana και παίζουν support στην θρυλική συναυλία των Socrates στο Σπόρτινγκ.
Ο ίδιος θυμάται ότι «Παρόλο που είχε χιλιάδες κόσμου, όση ώρα παίζαμε είχε απόλυτη ησυχία. Σκέφτηκα ότι θα μας πετούσαν ντομάτες, αλλά μόλις τελειώσαμε ακούστηκε ένα απίστευτο χειροκρότημα. Πρόσεχαν όλοι τους στίχους». Εκεί τους άκουσε ο Φαληρέας και τους πήγε στη Lyra για το πρώτο τους κομμάτι «Διαμορφώσου».
Ακολούθησαν προσωπικοί του δίσκοι στη Lyra όπου ξεχώρισε με την ιδιαίτερη φωνή του το «Έλα μωράκι» και η πρώτη εκτέλεση από το «Βράδυ Σαββάτου», κομμάτι που συμπεριέλαβε το 1992 ο Βασίλης Παπακωνστναντίνου σε μια νέα εκτέλεση στο δίσκο «Σφεντόνα» με την προσθήκη ενός ρεφρέν.
Παράλληλα και πάντα επιπλοποιός
Τα αδέρφια του Κυριαζή είχαν επιπλοποιείο, αλλά ο ίδιος δεν είχε ασχοληθεί ιδιαίτερα. Μετά από αρκετά live και επιτυχία σε συγκεκριμένους κύκλους στην Αθήνα ο Κυριαζής τα παρατάει όλα και πηγαίνει στην Ιταλία ακολουθώντας έναν έρωτα.
Αν και κατάφερε να φέρει τα πάνω κάτω στην Λευκάδα και κάθε βράδυ γινόταν χαμός όταν έπαιζε στο νησί, εκείνος παρατάει τις Πρόκες και την Ελλάδα και πάει στην Ιταλία. Εκεί σπουδάζει σχέδιο και γοητεύεται από την ιταλική αρχιτεκτονική.
Όταν γύρισε στην Ελλάδα αποφασίζει να δουλέψει μαζί με τα αδέρφια του μέχρι να δει τι θα κάνει με τη μουσική. Τους δίνει τα σχέδιά του και πολύ γρήγορα εκτόξευσαν τις πωλήσεις. Κάπως έτσι ξεκίνησαν τα δικά του καταστήματα που πήγαιναν πολύ καλά και γοήτευαν τους Αθηναίους.
Το «Βράδυ Σαββάτου» και ο Γιώργος Πολυχρονίου
Η Μάγκυ Χαραλαμπίδου του ζήτησε ένα δίσκο να πάει ο Πολυχρονίου στη Sony, αν και τον είχαν ήδη απορρίψει όλες οι άλλες δισκογραφικές.
Το «Μου θυμίζεις τη μάνα μου» δεν έπεισε κανέναν εκτός από τη γυναίκα του Δημήτρη Γιαρμενίδη, διευθυντή της Sony.
Τα πρώτα 2.000 αντίτυπα έγιναν ανάρπαστα και από τότε η πορεία ήταν λαμπρή.
Μια δεύτερη καριέρα, πιο πετυχημένη αυτή τη φορά ξεκίνησε, με όλη την Ελλάδα να τραγουδάει κομμάτια του. Ακολούθησαν πετυχημένοι δίσκοι και τραγούδια που άφησαν εποχή. «Επιμένω», «Ημεροβίγλι», «Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια».
Η συμβουλή του Άκη Πάνου
Τα μαγαζιά γεμίζουν, τα τραγούδια του ακούγονται παντού και ο ίδιος ζει μεγάλες στιγμές.
Μια κουβέντα του Άκη Πάνου είναι αυτή που τον επαναφέρει στο μποέμικο του χαρακτήρα του. «Κυριαζή, ξέρεις το κόλπο και γράφεις καλά τραγούδια. Πρόσεχε μη σε κάνουν γυαλιστερό. Μην κυκλοφορείς πολύ σε τηλεόραση και εξώφυλλα». Μόλις μου είπε αυτό, γύρισα στην Αθήνα και σταμάτησα τα πάντα τραγουδώντας πλέον μόνο για πάρτη μου, σε φίλους, σε εκδρομές και ψαρέματα» έχει εξομολογηθεί ο ίδιος.
Και αυτό ακριβώς έκανε. Τα παράτησε όλα και επέστρεψε για λίγο στην επιπλοποιία. Ο χώρος όμως έχει αλλάξει, οι νέοι μάστορες δεν είναι όσο μερακλήδες ήθελε ο ίδιος και αποφασίζει να εγκαταλείψει τον κλάδο.
Η επιστροφή με τους Οnirama
Μετά από αποχή σχεδόν 18 χρόνων από το τραγούδι ο Χρήστος Κυριαζής επέστρεψε χάρη στον γιο του.
Εκείνος τον έφερε σε επαφή με τον Θοδωρή Μαραντίνη και συνεργάστηκε με το γκρουπ.
«Θέλουμε να εμφανιστούμε μαζί» του πρότεινε ο Μαραντίνης. «Αρχικά, αρνήθηκα, αλλά ο γιος μου με παρότρυνε να το κάνω. Όταν γύρισα σπίτι, σκέφτηκα ότι οι Onirama είναι γκρουπ και θυμήθηκα το δικό μου. «Πλάκα θα ΄χει να ζήσουμε καμιά τέτοια κατάσταση» σκέφτηκα. Ήταν η λέξη «γκρουπ» που μου έκανε κλικ» είχε πει ο ίδιος.
Το γκρουπ, η περιπέτεια, η «αλητεία», η μελωδία για μια γυναίκα. Αυτά ήταν που έκαναν τον Χρήστο Κυριαζή να αγαπήσει το χώρο της μουσικής. Τα εφέ, τα γυαλιστερά ρούχα, τα πολλά χρήματα και οι γνωριμίες τον άφηναν πάντα αδιάφορο. Έτσι επέλεξε να ζήσει και έτσι έζησε μέχρι το τέλος της ζωής.
in.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου