Φωτοδιαδρομή Tovoion.com
Σήμερα Εορτή του Αγίου Νικολάου, Λειτουργήσαμε στο Δασύλλιο Γρεβενών .
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Οι Δασυλλιώτες αφού εγκατέλειψαν το χωριό τους στο ΠΑΛΙΟΧΩΡΙ και εγκαταστάθηκαν στη σημερινή θέση, έχτισαν και την εκκλησία τους και την αφιέρωσαν στη μνήμη του Αγίου Νικολάου. Στα 1870 όμως η στέγη της εκκλησίας κατέρρευσε από το βάρος που είχαν οι λιθόπλακες.
Από το 1870 μέχρι το 1875 οι κάτοικοι εκκλησιάζονταν στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής στο ΠΑΛΙΟΧΩΡΙ. Στα 1875 με τη φροντίδα του Μητροπολίτη Σισανίου Αμβροσίου και των ξενιτεμένων Δασυλλιωτών στην Κωνσταντινούπολη, εκδόθηκε το σχετικό σουλτανικό φιρμάνι και οι κάτοικοι έχτισαν στην ίδια θέση καινούρια και επιβλητική εκκλησία, η οποία υπάρχει και η αρχιτεκτονική της προκαλεί το θαυμασμό.
Εδώ πρέπει να μνημονεύσουμε τον κάλφα και λιθοξόο Δασυλλιώτη Ευάγγελο Κώτα Τζάμο, ο οποίος επιστάτησε το όλο έργο και πελέκησε τις γωνιόπετρες. Σε μια γωνιόπετρα της βορειοδυτικής πλευράς, δίπλα στο καμπαναριό, σκάλισε ανάγλυφα, με πολλή τέχνη, ένα Δικέφαλο Βυζαντινό Αετό και την ημερομηνία ανεγέρσεως της εκκλησίας “18 Μαίου 1875”.
Ο ευσεβής Δασυλλιώτης μάστορας, πρώτος τεχνίτης και άριστος πελεκετής της πέτρας, σμίλεψε με υπομονή και πολύ μεράκι το Δικέφαλο Αετό, οικόσημο στην εκκλησία, σύμβολο στην παράδοση της βυζαντινής αυτοκρατορίας και ελπιδοφόρο μήνυμα στο σκλαβωμένο γένος για την Ελευθερία. Πάνω από τη βόρεια είσοδο, που οδηγεί στο γυναικωνίτη, σε μια λιθόπλακα υπάρχει ανάγλυφα η μορφή του Αγίου Νικολάου.
Και πάνω από την κύρια είσοδο, στη δυτική πλευρά, υπάρχει η εικόνα του Αγίου Νικολάου. Σε μια μαρμαρόπλακα διαβάζουμε:
“Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΔΑΣΥΛΛΙΟΥ ΑΝΗΓΕΡΘΗ ΤΟ ΕΤΟΣ 1875 ΚΑΙ ΑΝΕΚΑΙΝΙΣΘΗ ΤΟ ΕΤΟΣ 1975 ΑΡΧΙΕΡΑΤΟΥΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ κ.κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ Α. ΚΟΜΠΟΥ ΚΑΙ ΕΦΗΜΕΡΕΥΟΝΤΟΣ ΤΟΥ ΙΕΡΕΩΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΧΑΡΙΖΟΠΟΥΛΟΥ“. Η οροφή της εκκλησίας είναι ξυλόγλυπτη και είναι έργο που έγινε με τις εισφορές της “ΦΙΛΟΠΡΟΟΔΟΥ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ ΜΑΓΕΡΙΩΤΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ”, που ιδρύθηκε το 1893, από τον Παπανικόλα Χρηστίδη, που εφημέρευε στο Αγίασμα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Βεφά -Μεϊδάν.
ΔΙΑΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ – ΒΙΒΛΙΑ – ΕΝΘΥΜΗΣΕΙΣ
O εσωτερικός διάκοσμος της εκκλησίας, που είναι βασιλικού ρυθμού, έγινε με εράνους, δωρεές και αφιερώματα των ευσεβών Δασυλλιωτών. Για τις εικόνες του Μεγάλου Αρχιερέα του Χριστού, της Παναγίας, του Ιωάννου Προδρόμου, Προφήτου Ηλία, Αγίου Δημητρίου, Αγίου Γεωργίου και Αγίου Αντωνίου “εδαπάνησεν ο Νικόλαος Κοσμά Τζάμου εις μνημόσυνον αιώνιον. 1884 Σεπτεμβρίου 15”.
Οι παραπάνω εικόνες είναι φιλοτεχνημένες από το Σαμαριναίο αγιογράφο Μιχαήλ Αντ. Κράϊα. Η εικόνα του Αγίου Μηνά φέρει χρονολογία “1857 Μαίου 11”.
Οι εικόνες της Αγίας Παρασκευής και του Αγίου Παντελεήμονος είναι: “Δαπάνη του κ. Γεωργίου Σκόδρα και υιών αυτού Αθανασίου και Πούλιου 1885 9/βρίου 15).
Η εικόνα του Αγίου Τρίφωνος είναι: “Δαπάνη Δήμος Γεωργίου Τώλιου εις βοήθιιαν αυτών. ‘Εργον Κων. Μπέλτσος εκ Μουροσάνης”. Η εικόνα του Αγίου Σπυρίδωνος είναι δωρεά του Παναγιώτη Γερασόπουλου (Σπανού).
Στο ‘Αγιο Βήμα υπάρχουν τοιχογραφίες της Πλατυτέρας των Ουρανών και άλλων Αγίων, όπως και στην Πρόθεση. Επίσης στο δυτικό τοίχο της εκκλησίας υπάρχει η Κοίμησις της Θεοτόκου. Το Αρτοφόριο, που είναι κομψοτέχνημα ξυλογλυπτικής, το έστειλε από την Κωνσταντινούπολη ο Γεώργιος Τσιαφάκος.
Σε μια χάρτινη ταινία διαβάζουμε “Αφιέρωμα Γεωργίου Τσιοφάκου τοιχοποιού 1880”. Εκτός απ’ αυτό έστειλε ιερά άμφια και ξύλινα επιχρυσωμένα εξαπτέρυγα. Ο κεντρικός πολυέλαιος είναι προσφορά του Νικολάου Τσέτα. Τον ‘Αμβωνα, τα προσκυνητάρια Αγίου Νικολάου και Αγίου Σπυρίδωνα και το Παγκάρι, φιλοτέχνησε ο Παναγιώτης Γερασόπουλος (Σπανός) που ήτο άριστος ξυλουργός.
Τα διάφορα εκκλησιαστικά βιβλία είναι βυζαντινής γραφής, εκδόσεως Βενετίας και το παλιότερο που υπάρχει είναι ένα Ευαγγέλιο του 1777. Με κάποια σχολαστικότητα ερευνήσαμε τα βιβλία, όπου βρήκαμε κάποιες ενθυμήσεις τις οποίες καταχωρούμε στο κεφάλαιο ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ. Η ενοριακή εκκλησία του Αγίου Νικολάου είναι ωραία, καθαρή και δεν της λείπει τίποτε.
ΤΟ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟ
Σύγχρονα με την ανέγερση της εκκλησίας στο 1875 έστησαν δίπλα της κι ένα ξύλινο καμπαναριό, όπου κρέμασαν ένα ξύλινο κι ένα σιδερένιο σήμαντρο. Καμπάνα κρέμασαν το 1897, που ήταν προσφορά των ξενιτεμένων Μαγεριωτών στο Δομοκό και στη Λαμία, με την πρωτοβουλία των αδελφών Αθανασίου και Κωνσταντίνου Μπούρα.
Επειδή όμως το ξύλινο καμπαναριό μείωνε σε μεγάλο βαθμό την όλη αισθητική της εκκλησίας, συστήθηκε ειδική επιτροπή το 1929, από μέλη της Ενοριακής Επιτροπής και το δάσκαλο Βασ. Ν. Παπανικολάου, με σκοπό την ανέργεση επιβλητικού καμπαναριού.
Τον ίδιο χρόνο με εράνους μεταξύ των κατοίκων, την προσωπική των εργασία και με την αρωγή των ξενιτεμένων Δασυλλιωτών στην Αμερική, ανηγέρθηκε το σημερινό καμπαναριό, με πελεκετή πέτρα, που είναι κομψοτέχνημα αρχιτεκτονικής και καλλιτεχνίας. Εργολάβος ήτο ο φημισμένος κάλφας και λιθοξόος Γεώργιος Βράγκας, από τον ‘Αγιο Κοσμά Γρεβενών. Στο ψηλότερο τρούλο του καμπαναριού αφέθηκαν τέσσαρες κυκλικές μεγάλες τρύπες, για μελλοντική τοποθέτηση ωρολογίου.
Σε εγχώρια λιθόπλακα ο Γ. Βράγκας έγραψε ανάγλυφα: “ΧΡΟΝΟΥ ΦΕΙΔΟΥ 16 ΙΟΥΝ. 1929 ΕΡΓΟΝ Γ. ΒΡΑΓΚΑ” Ο ορειχάλκινος Σταυρός που σαν κορόνα φαντάζει στον τρούλο του καμπαναριού, είναι δωρεά του Ηλία Νικ. Παπανικολάου.
Πηγή Κειμένου :
https://sites.google.com/site/dasiliogrevena/Home
Φωτοδιαδρομή Tovoion.com:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου