Ο Πάνος Παπαϊωάννου, διδάκτωρ Εγκληματολογίας εξηγεί, μιλώντας στο newsit.gr, ότι πίσω από την δολοφονία της Τζωρτζίνας από την Πάτρα, κρύβεται ένα καλοστημένο σχέδιο, ωστόσο, όπως υποστηρίζει, υπάρχει ένα εγγενές λάθος που έκανε η Ρούλα Πισπιρίγκου – αν φυσικά, αποδειχθεί πως τέλεσε το έγκλημα.
«Όσον αφορά στον τρόπο τέλεσης, το modus operandi, βλέπουμε ένα μεγάλο βαθμό προσχεδιασμού. Δηλαδή έχω προμηθευτεί το δηλητήριο, το έχω κουβαλήσει μέσα στο νοσοκομείο κρυφά από όλους τους άλλους, έχω φροντίσει να είμαι μόνος μου. Όμως υπάρχει ένα εγγενές λάθος στο modus operandi, το οποίο αποκαλύπτει τον ναρκισσισμό του δράστη, ότι «αφού ξέρω ότι εάν γίνουν σωστές τοξικολογικές εξετάσεις θα βρεθεί η ουσία, γιατί το κάνω;». Στο ερώτημα λοιπόν “γιατί το έκανε” μπαίνουμε σε χωράφια καθαρά ψυχολογικής δομής της προσωπικότητας που πρέπει να ξέρουμε και το ιστορικό».
Τα τρία σενάρια για τα κίνητρα
Ο διδάκτωρ Εγκληματολογίας περιγράφει μιλώντας στο newsit.gr τα τρία πιθανά κίνητρα για την εγκληματική πράξη.
«Πρόκειται είτε για μία περίπτωση που θέλω να δημιουργήσω τον οίκτο γύρω από το πρόσωπό μου, κάτι για το οποίο έχει αφήσει η ίδια ίχνη με τις συνεντεύξεις της, μία φορά γιατί έλεγε ότι είχε καρκίνο, δεύτερη φορά γιατί είχε χτυπήσει το κεφάλι της στο γήπεδο, αν όλα αυτά είναι διασταυρωμένα.
Ένα δεύτερο διαφορετικό κίνητρο είναι ότι ‘εγώ θέλω να εκδικηθώ τον άντρα μου που με παράτησε, δεν υπολογίζω ότι μπορεί να με ανακαλύψουν, γιατί αυτό που με ενδιαφέρει είναι να προκαλέσω κακό και να τρομάξω τον άλλον, γιατί ούτε ο σύζυγός της ήξερε, έτσι όπως φαίνεται μέχρι τώρα, ότι έκανε η ίδια ανθρωποκτονία.
Επίσης, υπάρχει και τρίτο ίσως κίνητρο. Επειδή το παιδί αυτό ήταν το πιο μεγάλο σε ηλικία και είχε δει πράγματα και μπορούσε να μιλήσει και οι γιατροί είχαν πει ότι θα γινόταν καλά. Εκεί έχουμε τον μεγαλύτερο βαθμό δόλου, ότι το έκανα για να μην μπορέσει ποτέ το παιδί να μιλήσει», σημείωσε χαρακτηριστικά ο κ. Παπαϊωάννου.
Ο γνωστός εγκληματολόγος τονίζει ακόμη ότι δεν φαίνεται να έγινε καλή ιατρική/ιατροδικαστική εκτίμηση των αιτιών θανάτου, εστιάζει στην προσήλωση στο πρωτόκολλο, ενώ παράλληλα αναρωτιέται εάν το «Χαμόγελο του Παιδιού» διαθέτει την δυνατότητα να «υποδεχθεί» και να καταγράψει με εξειδικευμένους ανθρώπους τέτοιου είδους περιστατικά, καθώς και να τα μεταφέρει σωστά στην Εισαγγελία.
Ο διδάκτωρ Εγκληματολογίας περιγράφει μιλώντας στο newsit.gr τα τρία πιθανά κίνητρα για την εγκληματική πράξη.
«Πρόκειται είτε για μία περίπτωση που θέλω να δημιουργήσω τον οίκτο γύρω από το πρόσωπό μου, κάτι για το οποίο έχει αφήσει η ίδια ίχνη με τις συνεντεύξεις της, μία φορά γιατί έλεγε ότι είχε καρκίνο, δεύτερη φορά γιατί είχε χτυπήσει το κεφάλι της στο γήπεδο, αν όλα αυτά είναι διασταυρωμένα.
Ένα δεύτερο διαφορετικό κίνητρο είναι ότι ‘εγώ θέλω να εκδικηθώ τον άντρα μου που με παράτησε, δεν υπολογίζω ότι μπορεί να με ανακαλύψουν, γιατί αυτό που με ενδιαφέρει είναι να προκαλέσω κακό και να τρομάξω τον άλλον, γιατί ούτε ο σύζυγός της ήξερε, έτσι όπως φαίνεται μέχρι τώρα, ότι έκανε η ίδια ανθρωποκτονία.
Επίσης, υπάρχει και τρίτο ίσως κίνητρο. Επειδή το παιδί αυτό ήταν το πιο μεγάλο σε ηλικία και είχε δει πράγματα και μπορούσε να μιλήσει και οι γιατροί είχαν πει ότι θα γινόταν καλά. Εκεί έχουμε τον μεγαλύτερο βαθμό δόλου, ότι το έκανα για να μην μπορέσει ποτέ το παιδί να μιλήσει», σημείωσε χαρακτηριστικά ο κ. Παπαϊωάννου.
Ο γνωστός εγκληματολόγος τονίζει ακόμη ότι δεν φαίνεται να έγινε καλή ιατρική/ιατροδικαστική εκτίμηση των αιτιών θανάτου, εστιάζει στην προσήλωση στο πρωτόκολλο, ενώ παράλληλα αναρωτιέται εάν το «Χαμόγελο του Παιδιού» διαθέτει την δυνατότητα να «υποδεχθεί» και να καταγράψει με εξειδικευμένους ανθρώπους τέτοιου είδους περιστατικά, καθώς και να τα μεταφέρει σωστά στην Εισαγγελία.
«Ακόμα και η επιλογή της κεταμίνης δείχνει μεθόδευση»
Τα κομμάτια του παζλ, όσον αφορά στο τι ώθησε και πώς διέπραξε την εγκληματική πράξη η φερόμενη ως δράστις, Ρούλα Πισπιρίγκου, προσπαθεί να συνθέσει, μιλώντας στο newsit.gr, ο ποινικολόγος-εγκληματολόγος, Φώτης Σπυρόπουλος.
«Το συγκεκριμένο έγκλημα χαρακτηρίζεται τεκνοκτονία και όχι παιδοκτονία, καθώς παιδοκτονία χαρακτηρίζεται όταν η μητέρα σκοτώνει το βρέφος της κατά τον τοκετό ή ακριβώς μετά τον τοκετό. Για να δούμε ποιο είναι το κίνητρο καταρχάς, θα πρέπει να εξετάσουμε το προσωπικό της προφίλ και κοινωνικό περιβάλλον. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, φαίνεται – αν και εφόσον είναι εκείνη η δράστις – ότι μάλλον έχει να κάνει με τη σχέση με τον σύζυγό της.
Να τον φέρει πίσω, να τον εκδικηθεί για κάτι. Είναι όταν τα παιδιά χρησιμοποιούνται ως εργαλεία, ως αντικείμενα εκδίκησης αναφορικά με την σχέση του ζευγαριού. Άλλο κίνητρο είναι το σύνδρομο Μινχάουζεν. Έχει να κάνει με το να κερδίσει την προσοχή των γιατρών, νοσηλευτών κ.ο.κ. Μέσα από την δικογραφία θα απαντηθεί το ‘γιατί το έκανε αυτό’. Εικάζω ότι μπορεί να έχει να κάνει με τη σχέση της με τον σύζυγό της», όπως είπε.
Ο κ. Σπυρόπουλος υπογραμμίζει ότι πρόκειται για μία πολύ καλή μεθόδευση: «Αν όντως εκτέλεσε αυτό το έγκλημα, καλή μεθόδευση δείχνει και η χρήση της κεταμίνης, που είναι ένα φάρμακο που δεν πωλείται στο εμπόριο, αλλά χρησιμοποιείται ενδονοσοκομειακά – δεν ξέρω αν το ήξερε αυτό. Η χορήγηση στην Τζωρτζίνα έγινε προκειμένου να δημιουργηθεί σύγχυση αν το πήρε αυτό το σκεύασμα το παιδί στο νοσοκομείο από νοσηλευτές/γιατρούς ή αν το πήρε εκτός. Δηλαδή, ακόμα και η επιλογή του φαρμάκου φαίνεται να έχει μία μεθόδευση».
Η πράξη αυτή, σύμφωνα με τον κ. Σπυρόπουλο, είναι «πάρα πολύ καλά σχεδιασμένη» και «αυτός που την τέλεσε έχει σκεφτεί πολύ τις λεπτομέρειες, προκειμένου να αποφύγει να ανακαλυφθεί. Άρα, δεν μιλάμε για έναν δράστη, ο οποίος δεν μπορεί να αντιληφθεί το άδικο της πράξης του. Ακούω πολλά για ψυχιατρικές γνωματεύσεις. Εγώ θεωρώ ότι ο τρόπος δράσης δείχνει άνθρωπο που σχεδιάζει και ξέρει πολύ καλά τι κάνει».
Τα κομμάτια του παζλ, όσον αφορά στο τι ώθησε και πώς διέπραξε την εγκληματική πράξη η φερόμενη ως δράστις, Ρούλα Πισπιρίγκου, προσπαθεί να συνθέσει, μιλώντας στο newsit.gr, ο ποινικολόγος-εγκληματολόγος, Φώτης Σπυρόπουλος.
«Το συγκεκριμένο έγκλημα χαρακτηρίζεται τεκνοκτονία και όχι παιδοκτονία, καθώς παιδοκτονία χαρακτηρίζεται όταν η μητέρα σκοτώνει το βρέφος της κατά τον τοκετό ή ακριβώς μετά τον τοκετό. Για να δούμε ποιο είναι το κίνητρο καταρχάς, θα πρέπει να εξετάσουμε το προσωπικό της προφίλ και κοινωνικό περιβάλλον. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, φαίνεται – αν και εφόσον είναι εκείνη η δράστις – ότι μάλλον έχει να κάνει με τη σχέση με τον σύζυγό της.
Να τον φέρει πίσω, να τον εκδικηθεί για κάτι. Είναι όταν τα παιδιά χρησιμοποιούνται ως εργαλεία, ως αντικείμενα εκδίκησης αναφορικά με την σχέση του ζευγαριού. Άλλο κίνητρο είναι το σύνδρομο Μινχάουζεν. Έχει να κάνει με το να κερδίσει την προσοχή των γιατρών, νοσηλευτών κ.ο.κ. Μέσα από την δικογραφία θα απαντηθεί το ‘γιατί το έκανε αυτό’. Εικάζω ότι μπορεί να έχει να κάνει με τη σχέση της με τον σύζυγό της», όπως είπε.
Ο κ. Σπυρόπουλος υπογραμμίζει ότι πρόκειται για μία πολύ καλή μεθόδευση: «Αν όντως εκτέλεσε αυτό το έγκλημα, καλή μεθόδευση δείχνει και η χρήση της κεταμίνης, που είναι ένα φάρμακο που δεν πωλείται στο εμπόριο, αλλά χρησιμοποιείται ενδονοσοκομειακά – δεν ξέρω αν το ήξερε αυτό. Η χορήγηση στην Τζωρτζίνα έγινε προκειμένου να δημιουργηθεί σύγχυση αν το πήρε αυτό το σκεύασμα το παιδί στο νοσοκομείο από νοσηλευτές/γιατρούς ή αν το πήρε εκτός. Δηλαδή, ακόμα και η επιλογή του φαρμάκου φαίνεται να έχει μία μεθόδευση».
Η πράξη αυτή, σύμφωνα με τον κ. Σπυρόπουλο, είναι «πάρα πολύ καλά σχεδιασμένη» και «αυτός που την τέλεσε έχει σκεφτεί πολύ τις λεπτομέρειες, προκειμένου να αποφύγει να ανακαλυφθεί. Άρα, δεν μιλάμε για έναν δράστη, ο οποίος δεν μπορεί να αντιληφθεί το άδικο της πράξης του. Ακούω πολλά για ψυχιατρικές γνωματεύσεις. Εγώ θεωρώ ότι ο τρόπος δράσης δείχνει άνθρωπο που σχεδιάζει και ξέρει πολύ καλά τι κάνει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου