«Χριστός Ανέστη!», από το ζεύγος Φιλιόπουλου, με ένα ξεχωριστό έθιμο από το Οροπέδιο Γρεβενών

 

Στον απόηχο των άγιων ημερών του Πάσχα, οι συμπάροικοί μας, Παναγιώτης και Μαριάνθη Φιλιοπούλου,

από το East Brunswick, στέλνουν ένα ξεχωριστό μήνυμα «αγάπης και χριστιανοσύνης», με ένα έθιμο που έχει τις ρίζες του στο Οροπέδιο Γρεβενών.

«Έτσι βάφαμε τα αυγά την Μεγάλη Πέμπτη, στο χωριό μου, όταν ήμουν δέκα χρονών» λέει στον «Νέο Κόσμο» ο κ. Παναγιώτης, που μετανάστευσε στη Μελβούρνη το 1967, σε ηλικία 23 ετών.

Μαζί του έφερε και όλες τις παραδόσεις, όπως τις είχε διδαχθεί από την οικογένειά του, όπως και την τέχνη της βαφής των πασχαλινών αυγών.

«Τα πρώτα χρόνια τα έβαφα εγώ, αλλά τώρα πια δεν είμαι τόσο γρήγορος όσο η γυναίκα μου και πλέον τα κάνει εκείνη» λέει ο κ. Παναγιώτης.

Ο κ. Παναγιώτης Φιλιόπουλος (φώτο) έφερε την τεχνική στολισμού των πασχαλινών αυγών από το Οροπέδιο Γρεβενών από όπου κατάγεται. Φώτο: Supplied

Η τεχνική είναι απλή, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι να έχεις τις κατάλληλες πρώτες ύλες: «Τα αυγά πρέπει να είναι άσπρα και το κερί να είναι αγνό, μέλισσας».

Έτσι την Μεγάλη Πέμπτη, από τις 6 η ώρα το πρωί, η κουζίνα του ζεύγους Φιλιοπούλου μετατρέπεται σε μικρό «πολιτιστικό» εργαστήριο. Ο κ. Παναγιώτης μοιράζεται με τους αναγνώστες του «Νέου Κόσμου» τα μυστικά της τέχνης τους.

«Ζεσταίνουμε το κερί στη φωτιά – όχι στο φούρνο. Όταν λιώσει το βάζουμε σε ένα ποτήρι και από κάτω τοποθετούμε ένα παλιό ύφασμα για να μην στάξει και λερώσει παντού. Όπως είναι ρευστό, γυρνάμε το ποτήρι γύρω–γύρω από το αυγό και ζωγραφίζουμε ή γράφουμε ό,τι θέλουμε».

Άλλο ένα έθιμο που ταξίδεψε από μια γωνιά της Ελλάδας έως τη μακρινή Αυστραλία μέσα στη βαλίτσα του μετανάστη κ. Παναγιώτη, ο οποίος κατάφερε να το κρατήσει ζωντανό εδώ και 65 χρόνια. Ας ελπίσουμε, ότι, χάρη στα τρία παιδιά και τα έξι εγγόνια του, θα περάσει και στις επόμενες γενιές, ως φόρος τιμής στο δεκάχρονο αγόρι που κάποτε ζωγράφιζε με τη μαμά του με λιωμένο κερί τα πασχαλινά αυγά στο Οροπέδιο Γρεβενών.

neoskosmos.com