Δεν περνάνε 5 λεπτά και ξεφυσώντας απογοητευμένη κατευθύνεται προς το τηλέφωνο απ όπου και καλεί την μελαχρινή φίλη της η οποία μένει στο από πάνω ακριβώς διαμέρισμα, για να την βοηθήσει με το παζλ.
– Έλα… Κάνεις κάτι; Μπορείς να κατέβεις λίγο να με βοηθήσεις σε κάτι;
– Ναι, δεν κάνω κάτι, έρχομαι.
Μετά από 3 λεπτά κατεβαίνει η μελαχρινή, χτυπάει το κουδούνι, τρέχει η ξανθιά και της ανοίγει.
– Έλα βρε, τι έπαθες;
– Μωρέ φιλενάδα… αγόρασα από το μάρκετ ένα παζλ με έναν κόκορα θέλοντας να δείξω στον άνδρα μου ότι δεν είμαι “ζώον” όπως με αποκαλεί. Κάθισα, λοιπόν, να το συναρμολογήσω τώρα, πριν να έρθει, οπότε σαν φτάσει να το βρει έτοιμο και να παραδεχτεί την εξυπνάδα μου.
– Πολύ έξυπνο αυτό που κάνεις, αν και να ξέρεις δεν είσαι καθόλου “ζώον”. Όμως, μήπως δεν θα έπρεπε να σε βοηθήσω, αλλά να τα καταφέρεις μόνη σου;
– Χρειάζομαι, όμως, ένα μικρό σπρώξιμο. Εκτός αν έχω κάποιο πρόβλημα με τα μάτια μου ή όλα τα παζλ είναι σαν κι αυτό;
– Τι συμβαίνει; Πες μου, να βοηθήσω φιλενάδα.
– Μωρέ να, άνοιξα το κουτί, ξεκίνησα, αλλά τελικά όλα τα κομμάτια μου φαίνονται ίδια. Δεν έχει ούτε καν οδηγίες. Ούτε έχω ξαναφτιάξει ποτέ παζλ. Μήπως μπορείς να με βοηθήσεις;
Η μελαχρινή ως συμπονετική και φίλη που είναι λέει στην ξανθιά να την οδηγήσει στο παζλ να το δει.
Πιάνει η ξανθιά την μελαχροινή από το χέρι χαρούμενη και τρέχουν στην κουζίνα. Φτάνουν και της δείχνει το κουτί με τον κόκκορα και τα κομμάτια του παζλ.
Παίρνει το κουτί η μελαχρινή και κοιτά μια αυτό, μια τα κομματάκια, μια την ξανθιά φίλη της.
– Με δουλεύεις, της λέει.
– Γιατί; ρωτάει η ξανθιά χωρίς να καταλαβαίνει.
Και η Μελαχρινή της απαντά:
– Καλά… Παζλ δεν έχεις φτιάξει ξανά. ΟΚ, μέχρι εδώ. Corn flakes δεν έχεις ξαναφάει ποτέ στη ζωή σου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου