«ΤΑ ΝΕΑ» της 26ης Οκτωβρίου του 1994, πραγματοποιούν αφιέρωμα για τα 35α, τότε, γενέθλια του βρετανικού αυτοκινήτου.
«Όλα ξεκίνησαν το 1956. Τον λόρδο Λόουμπουρι, το μεγάλο αφεντικό της BMC (British Motor Cooperation), άρχισαν να τον ζώνουν τα φίδια, επειδή λόγω του μπλοκαρίσματος της διώρυγας [του Σουέζ], ο κίνδυνος έλλειψης βενζίνης ήταν πλεόν ορατός και η εταιρεία του δεν διέθετε κάποιο μικρό, οικονομικό μοντέλο.
»Στο μυαλό του άρχισε να ωριμαζει η σκέψη για ένα αυτοκίνητο με μικρές εξωτερικές διαστάσεις, χώρο για τέσσερις επιβάτες και κινητήρα εργοστασιακό. Κατά τα άλλα, απόλυτη ελευθερία για τους σχεδιαστές.



»Αντιμετώπισε μόδες και εκμοντερνισμούς, του κόλλησαν χώρο αποσκευών, έγινε τζι και στέισον βάγκον, καμπριολέ και αυτοκίνητο αγώνων, όμως οι θαυμαστές του τού έμειναν πιστότεροι απ’ ό,τι τα βασιλικά σκυλιά στην Κουίν Ελίζαμπεθ.


»Παρέμεινε τόσο μικρό, όσο ήταν από την πρώτη στιγμή και αντιστάθηκε σε πεζές έννοιες, όπως παραγωγικότητα, εξέλιξη, ασφάλεια, κόστος χρήσης. (…)
»Το Mini θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αταξικό. Το πλήθος των οπαδών του είναι τόσο “πολύχρωμο”, όπως ένα πακέτο χαρτοπόλεμος. Ζευγάρια συνταξιούχων, νεαροί με τζόκεϊ ανάποδα βαλμένα, σκινς, παιδιά των λουλουδιών, νέοι ερωτευμένοι, εραστές του χρωμίου μέχρι και τέκνο φρικς. (…)

in.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου