Ο Σκοτ Όβερλαντ, σύζυγος και πατέρας δύο παιδιών που εργάζεται σε εταιρικές επικοινωνίες στην πόλη της Φιλαδέλφειας των ΗΠΑ, έκανε διακοπές στο Rehoboth Beach του Ντέλαγουερ με τη σύζυγο και τα δύο παιδιά του την περασμένη εβδομάδα.
Στις 9 Αυγούστου, ενώ δειπνούσε σε ένα τοπικό εστιατόριο θαλασσινών που ονομάζεται Salt Air, βρήκε κάτι απροσδόκητο: ένα μοβ μαργαριτάρι στο ορεκτικό του πιάτο με τα μύδια.
«Εγώ ήμουν αυτός που έτρωγε κυρίως τα μύδια και προς το τέλος του πιάτου, απλά μασούσα κάτι που το ένιωθα κάπως σκληρό», δήλωσε ο Σκοτ Όβερλαντ. «Νόμιζα ότι ήταν ένα όστρακο ή κάτι τέτοιο, αλλά μετά κοίταξα και ήταν αυτό το μικρό μοβ πράγμα».
Στην αρχή, ο Όβερλαντ νόμιζε ότι ήταν κάτι που έπεσε κατά λάθος στο πιάτο του, επειδή ήταν ένα τόσο μοναδικό χρώμα που ούτε ο ίδιος ούτε η σύζυγός του γνώριζαν ότι θα μπορούσε να υπάρχει στον κόσμο των μαργαριταριών. Ο Όβερλαντ είπε επίσης ότι δεν ήξερε πραγματικά ότι τα μύδια μπορούν να φτιάξουν μαργαριτάρια, καθώς πίστευε (όπως οι περισσότεροι) ότι τα μαργαριτάρια είναι κυρίως το κέλυφος ενός στρειδιού.
Παρεμπιπτόντως: Όλα τα μαλάκια μπορούν τεχνικά να φτιάξουν μαργαριτάρια, αλλά μόνο μερικά μύδια του αλμυρού νερού και μύδια του γλυκού νερού χρησιμοποιούνται για την εμπορική καλλιέργεια του είδους των μαργαριταριών. Αυτά είναι τα στρείδια, τα μύδια και, ναι, μύδια.
Αφού απέκλεισαν το κουμπί, την χάντρα και την μπίλια ο Όβερλαντ και η σύζυγός του είδαν ότι το όστρακο είχε μια μικρή εσοχή, στο σημείο όπου είχε αναπτυχθεί το μαργαριτάρι.
«Τότε συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό δεν ήταν κάτι από την κουζίνα αλλά μάλλον κάτι από το ίδιο το μύδι», δήλωσε ο Όβερλαντ, προσθέτοντας ότι και ο ίδιος και η σύζυγός του έβγαλαν τα τηλέφωνά τους και έγιναν ειδικοί στα μαργαριτάρια της αναζήτησης της Google, ερευνώντας όλα τα είδη μαργαριταριών και μυδιών. «Διαπιστώσαμε ότι αυτό ήταν στην πραγματικότητα κάτι κάπως σπάνιο και ιδιαίτερο και είδαμε ένα ευρύ φάσμα τιμών, από 600 δολάρια έως ακόμη και 16.000 δολάρια».
Σύμφωνα με την τοπική εφημερίδα Delaware Online, το εστιατόριο επιβεβαίωσε ότι το συγκεκριμένο μύδι ήταν ένα βόρειο quahog με μια πραγματικά διασκεδαστική επιστημονική ονομασία: Mercenaria mercenaria.
Καλλιεργείται από την Cherrystone Aqua Farms στον Κόλπο Τσέζαπικ, αυτό το είδος αχιβάδας παράγει μαργαριτάρια σαν πορσελάνη (το μη ιριδίζον είδος) σύμφωνα με το Gemological Institute of America.
Οι τιμές των μαργαριταριών βασίζονται σε διάφορους ποιοτικούς παράγοντες σύμφωνα με το International Gem Society. Η IGS προσθέτει, ωστόσο, ότι τα φυσικά μαργαριτάρια είναι εξαιρετικά σπάνια ευρήματα. Επίσης, σπάνια είναι τα μαργαριτάρια που έρχονται σε μη λευκό ή κρεμ χρώμα όπως χρυσό, ροζ, μπλε, καφέ ή μοβ.
Επιπλέον, λόγω της μηχανοποιημένης συγκομιδής των quahogs για ανθρώπινη κατανάλωση, σχεδόν όλα τα μαργαριτάρια που μπορεί να υπάρχουν σε αυτά τα μύδια καταστρέφονται, γεγονός που καθιστά ένα μαργαριτάρι quahog ακόμα πιο σπάνιο. Μόνο ένα στα 5.000 από αυτά παράγει μαργαριτάρι, ενώ τα περισσότερα βρίσκονται κατεστραμμένα ή σε κακή ποιότητα λόγω όλης αυτής της επεξεργασίας.
Τα περισσότερα μαργαριτάρια quahog στη σύγχρονη εποχή βρίσκονται από ανυποψίαστους θαμώνες εστιατορίων όπως ο Όβερλαντ. Επίσης, το να βράζεις ένα μαργαριτάρι στον ατμό ή να ρίχνεις χυμό λεμονιού και άλλα οξέα σε ένα μαργαριτάρι μπορεί να το καταστρέψει, οπότε μόνο λίγα επιβιώνουν αλώβητα από όλη αυτή την επεξεργασία, το μαγείρεμα, το ξεφλούδισμα και τόσα άλλα μέχρι το πιάτο του δείπνου.
Το πιάτο από το οποίο προερχόταν το μαργαριτάρι, το οποίο εμφανίζεται στο μενού του Salt Air ως ορεκτικό που κοστίζει μόνο 14 δολάρια, περιλάμβανε σάλτσα καραβίδας, παρμεζάνα και πιπεριά pico de gallo, καθώς και μια γαρνιτούρα που παραλίγο να κοστίσει στην οικογένεια Όβερλαντ τον κρυμμένο θησαυρό της.
«Η σύζυγός μου δεν είναι μεγάλος οπαδός των πιπεριών, οπότε το παραγγείλαμε στην πραγματικότητα χωρίς αυτές», δήλωσε ο Όβερλαντ. «Ήρθε (με το pico) και η γυναίκα μου αμφιταλαντευόταν αν θα το στείλει πίσω ή όχι. Αποφάσισε να το κρατήσει ευτυχώς».
«Καθώς πληρώναμε, το έδειξα στη σερβιτόρα και ήταν πολύ ενθουσιασμένη», είπε ο Όβερλαντ, προσθέτοντας ότι έβγαλε μερικές selfies με αυτό και ανακοίνωσε με υπερηφάνεια το εύρημα στους συναδέλφους της. «Καθώς φεύγαμε, την ακούσαμε να λέει σε όλους τους άλλους σερβιτόρους: “Ο πελάτης μου μόλις βρήκε ένα μαργαριτάρι στα μύδια του!”».
«Αν εκτιμηθεί σε μια συγκεκριμένη αξία, μπορεί να είναι δύσκολο να δικαιολογήσω τη διατήρησή του, αλλά έχω μια εξάχρονη κόρη που είμαι σίγουρος ότι θα ήθελε πολύ να το αποκτήσει», δήλωσε ο Όβερλαντ, προσθέτοντας ότι σκέφτεται να το μετατρέψει σε ένα λαμπερό δώρο για τη σύζυγό του ως άλλη επιλογή. «Ίσως φτιάξουμε ένα ιδιαίτερο οικογενειακό κειμήλιο. Ή θα πρέπει να συνεχίσω να τρώω μύδια και να βρω ένα δεύτερο, αν θέλω να το μετατρέψω σε σκουλαρίκια».
«Εγώ ήμουν αυτός που έτρωγε κυρίως τα μύδια και προς το τέλος του πιάτου, απλά μασούσα κάτι που το ένιωθα κάπως σκληρό», δήλωσε ο Σκοτ Όβερλαντ. «Νόμιζα ότι ήταν ένα όστρακο ή κάτι τέτοιο, αλλά μετά κοίταξα και ήταν αυτό το μικρό μοβ πράγμα».
Στην αρχή, ο Όβερλαντ νόμιζε ότι ήταν κάτι που έπεσε κατά λάθος στο πιάτο του, επειδή ήταν ένα τόσο μοναδικό χρώμα που ούτε ο ίδιος ούτε η σύζυγός του γνώριζαν ότι θα μπορούσε να υπάρχει στον κόσμο των μαργαριταριών. Ο Όβερλαντ είπε επίσης ότι δεν ήξερε πραγματικά ότι τα μύδια μπορούν να φτιάξουν μαργαριτάρια, καθώς πίστευε (όπως οι περισσότεροι) ότι τα μαργαριτάρια είναι κυρίως το κέλυφος ενός στρειδιού.
Παρεμπιπτόντως: Όλα τα μαλάκια μπορούν τεχνικά να φτιάξουν μαργαριτάρια, αλλά μόνο μερικά μύδια του αλμυρού νερού και μύδια του γλυκού νερού χρησιμοποιούνται για την εμπορική καλλιέργεια του είδους των μαργαριταριών. Αυτά είναι τα στρείδια, τα μύδια και, ναι, μύδια.
Αφού απέκλεισαν το κουμπί, την χάντρα και την μπίλια ο Όβερλαντ και η σύζυγός του είδαν ότι το όστρακο είχε μια μικρή εσοχή, στο σημείο όπου είχε αναπτυχθεί το μαργαριτάρι.
«Τότε συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό δεν ήταν κάτι από την κουζίνα αλλά μάλλον κάτι από το ίδιο το μύδι», δήλωσε ο Όβερλαντ, προσθέτοντας ότι και ο ίδιος και η σύζυγός του έβγαλαν τα τηλέφωνά τους και έγιναν ειδικοί στα μαργαριτάρια της αναζήτησης της Google, ερευνώντας όλα τα είδη μαργαριταριών και μυδιών. «Διαπιστώσαμε ότι αυτό ήταν στην πραγματικότητα κάτι κάπως σπάνιο και ιδιαίτερο και είδαμε ένα ευρύ φάσμα τιμών, από 600 δολάρια έως ακόμη και 16.000 δολάρια».
Σύμφωνα με την τοπική εφημερίδα Delaware Online, το εστιατόριο επιβεβαίωσε ότι το συγκεκριμένο μύδι ήταν ένα βόρειο quahog με μια πραγματικά διασκεδαστική επιστημονική ονομασία: Mercenaria mercenaria.
Καλλιεργείται από την Cherrystone Aqua Farms στον Κόλπο Τσέζαπικ, αυτό το είδος αχιβάδας παράγει μαργαριτάρια σαν πορσελάνη (το μη ιριδίζον είδος) σύμφωνα με το Gemological Institute of America.
Οι τιμές των μαργαριταριών βασίζονται σε διάφορους ποιοτικούς παράγοντες σύμφωνα με το International Gem Society. Η IGS προσθέτει, ωστόσο, ότι τα φυσικά μαργαριτάρια είναι εξαιρετικά σπάνια ευρήματα. Επίσης, σπάνια είναι τα μαργαριτάρια που έρχονται σε μη λευκό ή κρεμ χρώμα όπως χρυσό, ροζ, μπλε, καφέ ή μοβ.
Επιπλέον, λόγω της μηχανοποιημένης συγκομιδής των quahogs για ανθρώπινη κατανάλωση, σχεδόν όλα τα μαργαριτάρια που μπορεί να υπάρχουν σε αυτά τα μύδια καταστρέφονται, γεγονός που καθιστά ένα μαργαριτάρι quahog ακόμα πιο σπάνιο. Μόνο ένα στα 5.000 από αυτά παράγει μαργαριτάρι, ενώ τα περισσότερα βρίσκονται κατεστραμμένα ή σε κακή ποιότητα λόγω όλης αυτής της επεξεργασίας.
Τα περισσότερα μαργαριτάρια quahog στη σύγχρονη εποχή βρίσκονται από ανυποψίαστους θαμώνες εστιατορίων όπως ο Όβερλαντ. Επίσης, το να βράζεις ένα μαργαριτάρι στον ατμό ή να ρίχνεις χυμό λεμονιού και άλλα οξέα σε ένα μαργαριτάρι μπορεί να το καταστρέψει, οπότε μόνο λίγα επιβιώνουν αλώβητα από όλη αυτή την επεξεργασία, το μαγείρεμα, το ξεφλούδισμα και τόσα άλλα μέχρι το πιάτο του δείπνου.
Το πιάτο από το οποίο προερχόταν το μαργαριτάρι, το οποίο εμφανίζεται στο μενού του Salt Air ως ορεκτικό που κοστίζει μόνο 14 δολάρια, περιλάμβανε σάλτσα καραβίδας, παρμεζάνα και πιπεριά pico de gallo, καθώς και μια γαρνιτούρα που παραλίγο να κοστίσει στην οικογένεια Όβερλαντ τον κρυμμένο θησαυρό της.
«Η σύζυγός μου δεν είναι μεγάλος οπαδός των πιπεριών, οπότε το παραγγείλαμε στην πραγματικότητα χωρίς αυτές», δήλωσε ο Όβερλαντ. «Ήρθε (με το pico) και η γυναίκα μου αμφιταλαντευόταν αν θα το στείλει πίσω ή όχι. Αποφάσισε να το κρατήσει ευτυχώς».
«Καθώς πληρώναμε, το έδειξα στη σερβιτόρα και ήταν πολύ ενθουσιασμένη», είπε ο Όβερλαντ, προσθέτοντας ότι έβγαλε μερικές selfies με αυτό και ανακοίνωσε με υπερηφάνεια το εύρημα στους συναδέλφους της. «Καθώς φεύγαμε, την ακούσαμε να λέει σε όλους τους άλλους σερβιτόρους: “Ο πελάτης μου μόλις βρήκε ένα μαργαριτάρι στα μύδια του!”».
«Αν εκτιμηθεί σε μια συγκεκριμένη αξία, μπορεί να είναι δύσκολο να δικαιολογήσω τη διατήρησή του, αλλά έχω μια εξάχρονη κόρη που είμαι σίγουρος ότι θα ήθελε πολύ να το αποκτήσει», δήλωσε ο Όβερλαντ, προσθέτοντας ότι σκέφτεται να το μετατρέψει σε ένα λαμπερό δώρο για τη σύζυγό του ως άλλη επιλογή. «Ίσως φτιάξουμε ένα ιδιαίτερο οικογενειακό κειμήλιο. Ή θα πρέπει να συνεχίσω να τρώω μύδια και να βρω ένα δεύτερο, αν θέλω να το μετατρέψω σε σκουλαρίκια».
in.gr
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου