Αν και οι Αμερικανοί έχουν αποσύρει τα πετρελαιοκίνητα σκάφη ήδη από τη δεκαετία του 1990, οι Ρώσοι μηχανικοί έχουν διαφορετική άποψη και έχουν αποδείξει επανειλημμένα ότι τα μη πυρηνικά υποβρύχια μπορούν να μην τα πάρουν χαμπάρι τα σκάφη του ΝΑΤΟ.
Το Project 636.3 Varshavyanka, το καμάρι του ρωσικού ναυτικού, είναι η τελευταία εκσυγχρονισμένη παραλλαγή του Project 636 που προήλθε από το Project 877 Paltus, που κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1980 για να αναλάβει τις ομάδες κρούσης του ΝΑΤΟ και να καραδοκεί στις υποθαλάσσιες γωνιές του Ατλαντικού και του Ειρηνικού.
Το συγκεκριμένο υποβρύχιο δημιουργήθηκε από το Rubin Central Design Bureau for Marine Engineering στην Αγία Πετρούπολη, ένα από τα τρία κύρια ρωσικά κέντρα σχεδιασμού υποβρυχίων.
Ο τύπος 636.3 άρχισε να παραδίδεται στο ρωσικό ναυτικό στα μέσα της δεκαετίας του 2010, έχοντας πάνω του όλα όσα θα περίμενε κανείς από ένα σύγχρονο υποβρύχιο, συμπεριλαμβανομένων προηγμένων σόναρ, τορπίλες 6×533 mm (συν 12 επαναφορτώσεις), έως και 24 νάρκες, πύραυλους κρουζ Kalibr και φορητό πυραυλικό σύστημα αεράμυνας Strela-3 και Igla-1.
«Αόρατος» κυνηγός
Ωστόσο, σύμφωνα με το Sputnik, αυτό που ξεχωρίζει την κατηγορία Varshavyanka κάνοντάς του αξεπέραστο από εγχώριους και ξένους ανταγωνιστές του είναι η δυνατότητά του να εξαφανίζεται στους βυθούς.
Οι δυτικοί τα αποτελούν «Μαύρες Τρύπες» ενώ το κύτος τους θυμίζει σταγόνα νερού και ένα πετρελαιοηλεκτρικό σύστημα πρόωσης απομονωμένο σε μια ειδική βάση από καουτσούκ, εμποδίζοντάς το να αγγίξει το κύτος και έτσι δεν προκαλεί κραδασμούς που μετατρέπονται σε θορύβους που εντοπίζουν τα εχθρικά σόναρ. Τα υποβρύχια είναι επίσης εξοπλισμένα με εξωτερική ανηχοϊκή επίστρωση πλακιδίων – η οποία εξαφανίζει τον θόρυβο που προέρχεται από το εσωτερικό του σκάφους.
Το 636.3 έχει τέτοιο σχεδιασμό stealth που του επιτρέπει να αποφεύγει εχθρικούς στόλους, να ξεγλιστράει από πολεμικά πλοία και αεροσκάφη ανθυποβρυχιακού πολέμου (ASW), ενώ αν έρθει η μοιραία στιγμή, μπορεί να εκτοξεύσει τις τορπίλες και τους πυραύλους κρουζ στον εχθρό πριν εντοπιστεί. Εάν υπάρχει κάποιο υποβρύχιο στον κόσμο που μπορεί να ξεπερνάει τα χαρακτηριστικά stealth του 636.3 είναι μόνο το γαλλικό Triomphant.
17 φορές φτηνότερο
Επανειλημμένα οι χώρες του ΝΑΤΟ έχουν αναπτύξει πολεμικά πλοία, ελικόπτερα ASW, σημαδούρες σόναρ και άλλο εξοπλισμό για να κυνηγήσουν τα ρωσικά υποβρύχια. Ενδεικτικά, στις αρχές του 2021, το υποβρύχιο B-237 -κατηγορίας 636.3- εξαφανίστηκε από τα σόναρ του ΝΑΤΟ στη Μεσόγειο, προκαλώντας ένα ασταμάτητο κυνήγι για τον εντοπισμό του στις ακτές του Ισραήλ, του Λιβάνου και της Συρίας.
Σύμφωνα με πηγές που επικαλείται το ρωσικό Sputnik οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους ανέπτυξαν «μεγάλες δυνάμεις για να αναζητήσουν το ρωσικό υποβρύχιο, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Αυτό σημαίνει ότι σε συνθήκες εχθροπραξιών, βρίσκονται στο στόχαστρο και αυτό τους ενοχλεί πάρα πολύ».
Ένα παρόμοιο περιστατικό έλαβε χώρα αργότερα το ίδιο έτος, με το Βασιλικό Ναυτικό της Βρετανίας να επιστρατεύει ειδικά εξοπλισμένα ελικόπτερα για να βρει ένα ρωσικό υποβρύχιο που καταδίωκε το αεροπλάνο HMS Queen Elizabeth στη Μεσόγειο, αλλά απέτυχε στην αποστολή.
Αν και παραλλαγές της κλάσης Varshavyanka επιχειρούν και σε άλλα πολεμικά ναυτικά, όπως της Κίνας, της Ινδίας, του Ιράν, Βιετνάμ, Αλγερίας, Μιανμάρ, Πολωνίας και Ρουμανίας, το Project 636.3 υπηρετεί μόνο στο ρωσικό ναυτικό.
Όπως αναφέρει το Sputnik, ένα άλλο πολύ σημαντικό πλεονέκτημα του συγκεκριμένου υποβρυχίου έναντι των πυρηνικών είναι το απίστευτα μειωμένο κόστος του: Ενώ ένα αμερικανικό υποβρύχιο κλάσης Βιρτζίνια κοστίζει πάνω από 3,45 δις. δολ., το Varshavyankas φέρεται να κοστίζει περίπου 200 εκατομμύρια δολάρια, δηλαδή 17 φορές φτηνότερο.
in.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου