Το μενού για 28η Οκτωβρίου: Το φαγητό που επιλέγουν οι περισσότεροι Έλληνες

Οι Έλληνες στις εθνικές γιορτές ψηφίζουν σταθερά μπακαλιάρο σκορδαλιά.

Η αλήθεια είναι ότι, πλην Πάτρας, η 28η Οκτωβρίου δεν είχε κάποιο εμβληματικό πιάτο που ενώνει όλους τους Έλληνες. Όμως, εδώ και πολλά χρόνια, το πατρινό έθιμο του μπακαλιάρου σκορδαλιά, που οι παλιότεροι συνδέαν με την 25η Μαρτίου, απλώθηκε παντού.

Ο λόγος θα πρέπει μάλλον να αναζητηθεί στην νοστιμιά του συγκεκριμένου εδέσματος, το οποίο οι περισσότεροι επιλέγουν να απολαμβάνουν στις εξόδους τους, κυρίως τις μεσημεριανές, αφού η παρασκευή του θεωρείται μπελαλίδικη και το πολύ σκόρδο δυσκολεύει την πέψη τα βράδια.

Αυτό μας αφήνει με μία μόνο απορία. Πότε οι Πατρινοί ξεκίνησαν να καταναλώνουν μπακαλιάρο σκορδαλιά την 28η Οκτωβρίου.

Μια πιθανή απάντηση είναι ότι ο παστός μπακαλιάρος αφθονούσε στα νοικοκυριά της Αχαΐας, αφού η εισαγωγή τα χρόνια μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους γίνονταν κατ’ αποκλειστικότητα από τη Μεγάλη Βρετανία σε αντάλλαγμα για τις εξαγωγές σταφίδας. Η Πάτρα λοιπόν ως σταφιδοπαραγωγική περιοχή και βασικό λιμάνι από το οποίο διοχετεύονταν η παραγωγή σταφίδας της Πελοποννήσου στην Ευρώπη είχε το προνόμιο να είναι πλούσια σε παστό μπακαλιάρο.

Για εσάς που θα επιλέξετε να γιορτάσετε με μπακαλιάρο την εθνική γιορτή, και μάλιστα στο σπίτι, ιδού μερικά tips και μια συνταγή για τους πρωτάρηδες.

 

 
Βασικά tips για την αγορά μπακαλιάρου:

1. Το κρέας να είναι λευκό -αλλά όχι τόσο λευκό που να φωσφορίζει-, χωρίς υποψία κιτρινίλας και να πατιούνται ελαφρά.

2. Τα φύλλα να είναι παχουλά για να μην διαλυθούν, ούτε να ρουφήξουν όλο το λάδι.

3. Να είναι κατά προτίμηση ξεκοκαλισμένα, ιδιαίτερα αν υπάρχουν παιδιά στο τραπέζι.

4. Αν είναι ήδη ξαρμυρισμένα -τα ψαράδικα διαθέτουν μπακαλιάρο ξαρμυρισμένο και κατεψυγμένο- ακόμα καλύτερα αφού θα γλιτώστε τη φασαρία του ξαρμυρίσματος.

Ξαρμύρισμα:

Το κάθε πότε θα αλλάζετε το νερό έχει να κάνει με τον χρόνο που έχετε στη διάθεσή σας. Αν σας μένουν λιγότερες από 24 ώρες, όσο πιο τακτικά, τόσο το καλύτερο.

Θυμηθείτε πάντως να μην ακουμπάει στον πάτο του σκεύους όπου τον μουλιάζετε -χρησιμοποιείστε ένα σουρωτήρι ή μια σχάρα. Το αλάτι συγκεντρώνετε κάτω και εξοικονομείτε χρόνο.

Τηγάνισμα:

Βγάλτε τον μπακαλιάρο από το ψυγείο τουλάχιστον μισή ώρα πριν. Σκουπίστε τον επιμελώς με απορροφητικό χαρτί και δοκιμάστε μια ακρούλα -μην ανησυχείτε, είναι στην πραγματικότητα ψημένος- για να δείτε πόσο αλάτι έχει.

Για αέρινο τηγανιτό μπακαλιάρο χωρίς κουρκούτι -για τους φανατικούς ακολουθεί συνταγή από το βιβλίο «Μπακαλιάρος» της Μυρσίνης Λαμπράκη- ανακατέψτε σε ένα λεκανάκι αλεύρι με λίγο κορν φλάουρ και αλάτι ανάλογα με το αποτέλεσμα της γευστικής δοκιμής. Μπορείτε επίσης να προσθέσετε πάπρικα, θυμάρι ή ό,τι άλλο καρύκευμα φαντάζεστε. Σε ένα άλλο λεκανάκι βάλτε σόδα (αναψυκτικό) από την κατάψυξη και κάμποσα παγάκια. Περάστε τον μπακαλιάρο από το αλεύρι, τινάξτε καλά, βουτήξετε τον στη σόδα με τα παγάκια και ξαναπεράστε από το αλεύρι. Τηγανίστε.

Για κάτι πιο παραδοσιακό, ακολουθήστε την συνταγή της Μυρσίνης Λαμπράκη από το βιβλίο «Μπακαλιάρος» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τροχαλία:

Υλικά:

1 κιλό φύλλο μπακαλιάρου κομμένο σε μερίδες

1 ½ φλιτζάνι αλεύρι για όλες τις χρήσεις

1 κουταλιά ελαιόλαδο

2 κουταλιές ρακί

½ κουταλάκι ζάχαρη

ελαιόλαδο για το τηγάνισμα

Παρασκευή:

Ανακατεύετε όλα τα υλικά πλην πρώτου και τελευταίου σε ένα πηχτό κουρκούτι. Βυθίζετε τα κομμάτια του μπακαλιάρο και τα τηγανίζετε σε καυτό λάδι. Τοποθετείτε σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας και στη συνέχεια σερβίρετε με την σκορδαλιά.

Και ένα μυστικό για την τέλεια σκορδαλιά από την Πάτρα, όπου ο μπακαλιάρος σκορδαλιά συνηθίζεται και ανήμερα της γιορτής του Αγίου Ανδρέα: Βράστε ό,τι περισσεύει από τον μπακαλιάρο (κόκαλα, πέτσα και ξέφτια) σε ένα μικρό κατσαρολάκι και με το ζουμί φτιάξτε την σκορδαλιά.

Και μια συμβουλή για εκείνους που δεν αντέχουν το σκόρδο: Ο τηγανιτός μπακαλιάρος είναι αχτύπητος με σάλτσα ταρτάρ και τηγανιτές πατατούλες.