Γρεβενά || Ο Σίμος Ζαγκανίκας γράφει: Αφιέρωμα στη μνήμη της Γεωλόγου, Άννας Χαλιντέη Ράσιου, της Άννας των Γρεβενών…

Το πρωί της Παρασκευής, 27 Οκτωβρίου 2023, η είδηση δια πέρασε τις ομίχλες, και μπήκε στην άκαμπτη ιδιωτικότητα μας, και την έκανε να αισθανθεί την ανάγκη να λυγίσει ευλαβικά απέναντι της… «Η Άννα Ράσιου, η αμερικάνα καθηγήτρια της Γεωλογίας του Πανεπιστημίου του Λος Άντζελες, η Άννα των Γρεβενών, δεν θα είναι από τούδε ανάμεσα μας….
 

 
Συριστική η είδηση, μη αναμενόμενη, αλλά και αφυπνιστική για όσους γνώριζαν την Άννα και το τεράστιο έργο της, ώστε η αίσθηση της απώλειας να βαθαίνει, ως την ανεπούλωτη πληγή, και να γίνεται ασήκωτη η στενοχώρια… 

Ένα έργο, που δεν παίρνει από διαστάσεις, γιατί ο χρόνος θα του προσθέτει εύρος και βάρος. Ένα έργο, που ξεχωρίζει με την λάμψη του. 

Μια λάμψη, όχι θνησιγενή και στιγμιαία, αλλά, διαχρονική και διαχέουσα. 

Και όσο θα περνούν τα χρόνια, η συνέλιξη των δυνατοτήτων, που θα κομίζει, θα χτίζει τη θεμελίωση, (με τις ανθεκτικές πέτρες του Μπούρινου και τις ασβεστολιθικές της Μπουνάσιας), της υλοποίησης του ονείρου και του στρατηγικού σχεδιασμού για την ανάπτυξη του Τόπου, για την ανάπτυξη των Γρεβενών. 

 Εάν επιχειρούσε κάποιος να σταθεί σεμνός και «κόσμιος» στην περιγραφή του, όπως θα το ήθελε και η ίδια, θα φαινόταν δειλός και αδύναμος, συνηγορητής της βέβηλης σιωπής, ή, της ελάχιστης τιμής, ως η αποχρωματισμένη απεικόνιση, που δεν δίνει ζωή στην εικόνα, που δεν συνηγορεί με τη ζείδωρη πραγματικότητα.
 

 
Με την επιστημονική της κατάρτιση, ως γεωλόγος, και με την ολόψυχη προσέγγιση της στο γνωστικό της αντικείμενο έδωσε λαλιά και ταυτότητα στα λιθάρια, στη γεωφυσική μορφολογία, στα πετρώματα του Τόπου μας και έκανε τη Γή να βγάλει φωνή και να μας εξιστορήσει την πολύπαθη περιπέτεια της εδώ και πολλά εκατομμύρια χρόνια!... 

Κατάρτιση επιστημονική, που συγκέντρωνε το σεβασμό των συναδέλφων της σε παγκόσμιο επίπεδο! Προσέγγιση ολόψυχη, που στο πέρασμά της δημιούργησε φιλίες, γήινες, όμορφες, απλές, ανεξίτηλες. Φιλίες, που δεν τις ξεθωριάζει ο χρόνος και η απόσταση!... Προικισμένη, με μια αφειδώλευτη ενέργεια ήταν πάντα εκεί για να υπερασπιστεί με πάθος και ασίγαστη δημιουργικότητα, αλλά και με ενδελέχεια, τον σκοπό, τον στόχο, το τελικό σχέδιο. 

Ήταν από τους σπάνιους ανθρώπους, απ αυτούς, που παραδίνονται παντελώς σ αυτό που κάνουν, γι αυτό, και η δημιουργία τους γίνεται πιο όμορφη, πιο ονειρική πιο ξεχωριστή και αποτυπώνεται στο μνημονικό της κοινωνίας με γράμματα που συμβαδίζουν εσαεί με τον χρόνο!.. 

Η έρευνα, η μελέτη και η επιστημονική τεκμηρίωση για το πέλαγος της Τηθύος και τις γεωλογικές κινήσεις των τεκτονικών πλακών την έφεραν, ως φοιτήτρια, στα Γρεβενά, από την Καλιφόρνια των ΗΠΑ. 

Όπου στα Γρεβενά γνώρισε τον άνδρα της ζωής της, τον Αδάμο Ράσιο, και απέκτησαν έναν γιό, τον Μιχάλη. Και έτσι βίωσε τα χρόνια της, μέχρι χτες, ως θεραπαινίδα για τις δυο παράλληλες αγάπες της, την οικογένεια της και την ελκτικότατη επιστήμη της. 

Δεν είναι υπερβολή να την ονομάσεις, ως ποταμό καινοτόμων ιδεών, ως κρατήρα μεταδοτικής ενέργειας και ως ζεστό άνεμο ενός μεταδοτικού ενθουσιασμού, που όλα μαζί αφήνουν απίστευτες σε μέγεθος αποτυπώσεις στη μνήμη των ανθρώπων, που είχαν την τύχη να βρεθούν κοντά της.
 

 
Δεν θέλει ιδιαίτερη προσπάθεια, για να αντιληφθούμε το πόσο σημαντικό ήταν το έργο της, με τη σύλληψη, τη σύνθεση, την τεκμηρίωση, την εξιστόρηση, την διεκδίκηση, την αναγνώριση και την ένταξη του περίφημου Γεωπάρκου της Τηθύος (Γρεβενών Κοζάνης) στο δίκτυο των 169 Γεωπάρκων που έχουν αναγνωρισθεί από την UNESKO, παγκόσμια!... 

Το νήμα είναι μακρύ, αν θα μπορούσαμε να το δούμε απλωμένο, η μια του άκρη βρίσκεται στο σήμερα και η άλλη απλώνεται στο απώτερο μέλλον. Και κάθε φορά που θα διανύουμε κάποια εκατοστά του, θα ανοίγονται ακόμη περισσότερες από τις αναδιπλωμένες σελίδες του στρατηγικού της σχεδιασμού!... 

Γρεβενά, ο ομφαλός του Πελάγου της Τηθύος. 

Η Μπουνάσια, το πρώτο βουνό της Ευρώπης, που είδε το φως του Ήλιου, αναδυόμενο από τα ύδατα της Τηθύος, και ο Μπούρινος, το βουνό που βγήκε από τα σωθικά της Γης, από το Μανδύα της Γης, απότοκος των συγκρούσεων των τεκτονικών πλακών, φέρνοντας χιλιάδες από τα μυστικά της Γης στην επιφάνεια, που την γλώσσα τους , γνώριζε, η μυημένη στην τέχνη της ερμηνείας, η καθηγήτρια της Γεωλογίας, η Άννα της σπουδής και της έρευνας!.. 

Μια σπουδή που μας τη χάρισε χωρίς καμιά φειδώ. 

Ένα έργο, γιγάντιο!... 

Ένα έργο, ως παρακαταθήκη, για τις επόμενες γενιές. 

Ένα έργο, που θα παραμένει επώνυμο και θα ταξιδεύει στον απώτατο χρόνο. 

Και κάθε στιγμή, θα μας ανεβάζει ένα σκαλί ψηλότερα, όσο θα πραγματώνεται η δράση, για την υλοποίηση του!... 

Ένα έργο, που δεν βρήκε, άμεσα, την υποστήριξη από τις μισάνοιχτες καρδιές της ιδιοτέλειας, που αύριο, θα δηλώνουν παρόντες, όταν θα σαρκώνεται το όνειρο!... 

Αντίο, σεβαστή μας καθηγήτρια της Γεωλογίας, που αγάπησες τόσο τον Τόπο μας και προσέφερες τόσο πολλά, όσα, λίγοι από τα εκλεκτά του τέκνα προσέφεραν!... 

Αντίο, αγαπητή μας φίλη. 

Αντίο, Άννα των Γρεβενών!...