Αν ποτέ νιώσετε ότι πήρατε μια εντελώς λανθασμένη απόφαση, μην είστε τόσο σκληροί με την αυτοκριτική σας.
Σκεφτείτε απλά ότι κάποτε μια δισκογραφική εταιρεία ή –πιο σωστά- ο εκτελεστικός διευθυντής της απέρριψε το συγκρότημα που τελικά καθόρισε την εποχή του (και όχι μόνο) θεωρώντας ότι η μουσική του ήταν «εκτός μόδας»…Εκείνο το γκρουπ δεν ήταν άλλο από τους Beatles!
Τα θρυλικά «σκαθάρια» τότε είχαν διαγράψει μια μικρή –ακόμη- πορεία, έχοντας ως βάση το δίδυμο Τζον Λένον-Πολ ΜακΚάρτνεϊ, τον Τζορτζ Χάρισον να έρχεται ως τρίτος πόλος και διάφορους ντράμερ, με βασικότερο τον Πιτ Μπεστ, πριν τελικά γίνει μόνιμο μέλος ο Ρίνγκο Σταρ και συμπληρωθεί το παζλ.
Παίζοντας κατά κύριο λόγο σε σκηνές της γενέτειράς τους, Λίβερπουλ αλλά και του Αμβούργου, έψαχναν την πρώτη δισκογραφική στέγη τους προκειμένου να κυκλοφορήσουν το παρθενικό τους άλμπουμ.
Και αναμφισβήτητα ξεχωριστή θέση ανάμεσα σε αυτούς τους «υπόλοιπους» κατέχει ο Ντικ Ρόου, ο εκτελεστικός διευθυντής της «Decca Records», μιας από τις σημαντικότερες δισκογραφικές εταιρείες στην Μεγάλη Βρετανία, με παρακλάδια και στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Την πρωτοχρονιά του 1962 δέχθηκε στο γραφείο του τον Έπσταϊν ο οποίος κατέφθασε με ένα μικρό ντέμο από την δουλειά των πελατών του.
Μέσα στα επόμενα λεπτά άκουσε στα γρήγορα μερικά κομμάτια και έδωσε μια απάντηση που μάλλον τον στοίχειωσε έκτοτε για πάντα. «Κύριε Επστάιν, ο ήχος τους δεν μας αρέσει. Η μουσική με κιθάρες είναι πλέον εκτός μόδας», είπε και στη συνέχεια η… ιστορία τοποθέτησε το όνομα και την φωτογραφία του δίπλα στο… λήμμα «poor judgment»!
Ωστόσο, για να είμαστε δίκαιοι, περίπου αντίστοιχη ήταν και η απάντηση της «EMI», στην οποία απευθύνθηκε μετέπειτα ο μάνατζερ των Beatles, πριν τελικά παρέμβει ο Τζορτζ Μάρτιν, ο σπουδαίος παραγωγός ο οποίος τότε εργαζόταν στην «Parlophone» (θυγατρική της ΕΜΙ).
Αξίζει, πάντως, να σημειωθεί ότι παρά το γεγονός ότι η «Decca Records» για δεκαετίες συμμετείχε σε μεγάλες επιτυχίες, είχε και άλλα περιστατικά ανάλογα με αυτά των Beatles. Μόλις ένα χρόνο πριν πει το ιστορικό «όχι» στα «σκαθάρια» είχε απορρίψει το κομμάτι «Tell Laura I Love Her», το οποίο αρχικά είχε ηχογραφήσει. Μάλιστα κατέστρεψε 25.000 δίσκους που είχε στις αποθήκες της πριν καν κυκλοφορήσουν, θεωρώντας ότι το θέμα που αφορούσε μια εφηβική τραγωδία δεν ήταν και ό,τι καλύτερο. Τα 7.000.000 αντίτυπα που τελικά πουλήθηκαν από άλλη εταιρεία ανεβάζοντάς το στα chart 14 χωρών ήταν η καλύτερη απάντηση.
Ανάμεσα σε άλλους, η «Decca» απέρριψε κι άλλα μετέπειτα μεγάλα ονόματα όπως οι Who, οι Kinks ή οι Manfred Man και θα μπορούσε να είχε χάσει ακόμη και τους Rolling Stones, εάν ένας… Beatle, ο Τζορτζ Χάρισον δεν ενημέρωνε κατά την διάρκεια μιας φιλικής συζήτησης με τον Ντικ Ρόου (τον ίδιο άνθρωπο που ελάχιστα χρόνια νωρίτερα του είχε ουσιαστικά κλείσει την πόρτα) ότι είχε δει live πριν δυο βδομάδες αυτούς τους τύπους και πως άξιζε να τους ρίξει κι αυτός μια ματιά.
Ευτυχώς, τόσο για τον ίδιο τον Ρόου όσο και για την «Decca» δεν διέπραξε ξανά το ίδιο λάθος και μάλιστα τους προσέφερε ένα εξαιρετικά ηγεμονικό συμβόλαιο για να τους δελεάσει και να μην συνδέσει το όνομά του με ακόμη μία τρομακτική αποτυχία!
sdna.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου