Ένα τέτοιο γεγονός ήταν και η ίδρυση του Δασεργοστασίου Ινοσανίδας (MDF) στο Νομό μας. Μια επένδυση που άγγιξε, τότε, το τεράστιο ποσό των 1 δις 200 εκατομμυρίων δραχμών! Ήταν, για τα χρόνια εκείνα, η νέα τεχνολογία στην επεξεργασία του ξύλου, και η δεύτερη μονάδα παραγωγής MDF σ όλο τον κόσμο. Ή Τοπική Κοινωνία την αγκάλιασε, ως την ευαγγέλλουσα ιδέα, για την αξιοποίηση του δασικού πλούτου των Γρεβενών, που θα έδινε μεταποιητική υπεραξία στην δασική μας ξυλεία, δημιουργώντας θέσεις εργοστασιακών εργατών και αποδίδοντας ικανοποιητικά μεροκάματα στους δασεργάτες των Δασικών μας Συνεταιρισμών. Η σύλληψη, και η μετάδοση της ιδέας όπως και η ενορχήστρωση της υλοποίησης της ήταν, έμπνευση του Γρεβενιώτη, τεχνοκράτη, δασολόγου καθηγητή, Στέργιου Βέργου.
Ό οποίος, ως υπάλληλος της ΕΑΣ Γρεβενών, υπεύθυνος των αδύναμων τότε Δασικών Συνεταιρισμών, βλέποντας τις δυσκολίες μιας ανατρεπτικής αναπτυξιακής προσπάθειας, απέναντι στον Αθηναϊκό συγκεντρωτισμό, προσπάθησε να διευρύνει το πλαίσιο διεκδίκησης της αγροτικής ανάπτυξης, τοποθετώντας το, πρωτοποριακά, σε επίπεδο Περιφέρειας, Δυτικής Μακεδονίας. Η Περιφέρεια τότε δεν είχε καμιά νομική υπόσταση, παρά μόνο, ήταν γεωγραφικός όρος. Στο προσκλητήριο αποφάνθηκαν θετικά μόνο η ΕΑΣ Καστοριάς και η ΕΑΣ Εορδαίας. Το κοινό μέτωπο των τριών Ενώσεων έδωσε τη μελέτη για την ίδρυση μιας μικρής μονάδας παραγωγής μοριοσανίδας (ΝΕΒΟΠΑΝ), ύψους 60 εκατομμυρίων δραχμών. Και, η κοινή διοίκηση, με πρωτεργάτη τον τότε πρόεδρο, της ΕΑΣ Γρεβενών, Δημήτριο Πετσούλα, ο οποίος, με τις συμβουλές του Στέργιου Βέργου, και με μια ακατάβλητη ενεργητικότητα, πέρασε στο αρχικό στάδιο της υλοποίησης του έργου.
Ο νεοϊδρυθείς φορέας απόκτησε οικόπεδο στους Μαυραναίους, για την εγκατάσταση της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Μετοχοποίησαν την κοινή χρηματοδότηση ανάλογα με την οικονομική συμμετοχή της κάθε Ενώσεως. Και νομιμοποίησαν, ταυτόχρονα, με καταστατικό την εύρυθμη λειτουργία της κοινής δράσης των Συνεταιριστικών Ενώσεων. Με την πολιτική μεταβολή, το 1981, έχουμε μια δυναμική αναβλάστηση των ιδεών της Συμμετοχικής Παραγωγικής Οικονομίας.
Οι παλαιοί σπόροι της πολιτισμικής μας Κληρονομιάς ( του Κοινοτισμού, και ακόμη μακρύτερα στον χρόνο, της Πόλεως Κράτους) αρχίζουν να εγείρονται θαρρετά και να συμβάλουν στην ανάπτυξη της Κοινωνικής Οικονομίας. Έχουμε την αναβάθμιση των συμμετοχικών θεσμών και την επιβεβαίωση των ατόμων μέσα από τις δυναμικές αυτοργανωμένες συλλογικότητες. Το έδαφος κατάλληλο και η έμπνευση του Στέργιου Βέργου ανατρεπτική. Το μικρό Εργοστάσιο του ΝΕΒΟΠΑΝ μετατράπηκε σε εργοστάσιο MDF, πρωτόγνωρο και τεράστιο, για τα Ελληνικά δεδομένα, στις λογικές της αποκεντρωμένης ανάπτυξης και της ανάπτυξης της Τοπικής Κοινωνίας! Την υλοποίηση της πρότασης ανέλαβε η τότε διοίκηση της ΕΑΣ, με πρόεδρο τον γράφοντα, αντιπρόεδρο, τον αξιομνημόνευτο, Δημοκράτη Γιώτα, γραμματέα, τον αξιομνημόνευτο, Παπαντώνη Νικόλαο, ταμία, τον Λιολιόπουλο Δημήτριο και μέλη, τον αξιομνημόνευτο Παλέγκα Βάϊο, τον Οδυσσέα Βλάχο και τον αξιομνημόνευτο Γκατζήμα Χρήστο.
Όλες οι αποφάσεις που αφορούσαν τη μεγάλη αυτή επενδυτική δραστηριότητα πάρθηκαν χωρίς καμία επιφύλαξη και αντίρρηση από όλο το Διοικητικό Συμβούλιο !... Μια Ένωση που καταλάμβανε την πρώτη θέση, Πανελλαδικά, σε ανάπτυξη!...
Μας φαίνεται μακρινή αυτή η περίοδος και φαίνεται σαν είναι βγαλμένη μέσα από τα παραμύθια γιατί δεν μπορούμε να πιστέψουμε, σήμερα, πως ο Αγροτικός Συνεταιριστικός Κόσμος της Δυτικής Μακεδονίας, με πρωτοπορία την ΕΑΣ Γρεβενών, θα θεμελίωνε μια τέτοια επιχειρηματική δραστηριότητα!...
Όλοι μένουν στις εξελίξεις και δίκαιο έχουν, γιατί δεν είναι θετικές, και τούτο, γιατί δεν ήμασταν όλοι ενταγμένοι κάτω από την ίδιες ιδεολογικές πεποιθήσεις! Ο Ευδαιμονισμός της εξουσίας και η προσωπική επιβεβαίωση, όπως και η επικράτηση της στενής ιδιωτικότητας, που ήθελε τους θεσμούς, ως αγόγγυστα υποζύγια, για την ατομική τους εξυπηρέτηση, οδήγησαν σε χρεωκοπία και τον πολιτικό χώρο των αρχικών ιδεών και τη θεσμική λειτουργία της κοινωνικής οικονομίας!...
Το εργοστάσιο που άξιζε, ως παραγωγική μονάδα πάνω από 9 δις, πουλήθηκε με 500 εκατομμύρια δραχμές! Ουδέν γελοιότερον! Δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια!...
Εκείνο που μένει, είναι η προσπάθεια των ιδεολόγων της οργανωμένης συμμετοχικής κοινωνίας και της κοινωνικής οικονομίας και ως τέτοια, είναι και αυτή των πρωταγωνιστών του Δασεργοστασίου!... Μια προσπάθεια, που εκ του αποτελέσματος, συγκαταλέγεται στα σημαντικά γεγονότα για τον Τόπο. Γεγονότα που δεν ακολουθούν τη ροή του Γρεβενίτη, όπως πολλά με την ασημαντότητα τους, αλλά αντιστέκονται και σπινθηρίζουν στην άκρη από το γιοφύρι της μνήμης!...
Τώρα που πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια από το βιαστικό ταξίδι στα Ηλύσια Πεδία του ρομαντικού εμπνευστή και ιδεολόγου, Στέργιου Βέργου, που άφησε το επιστημονικό αποτύπωμα του στην μεγαλύτερη επένδυση που έγινε στα Γρεβενά και στην κοινωνική οικονομία, τώρα θέλουμε να ανασύρουμε την επικείμενη σκόνη της ληθαργικής αμνησίας και να τοποθετήσουμε το γεγονός στο κεντρικό σαλόνι της Μνημοσύνης!
Πολλοί θα αναρωτηθείτε γιατί δεν σας έγινε γνωστό, εδώ και τόσα χρόνια, το σημαντικό αυτό γεγονός, αλλά, όλοι μας γνωρίζουμε, ότι το πιο σπουδαίο με τους σπουδαίους ανθρώπους είναι ότι, είναι σεμνοί και ότι, τη δράση τους τη θεωρούν σαν συμβατική υποχρέωση προς τους συμπολίτες τους και την κοινωνία. Και έτσι πολλές φορές η προσφορά τους θάβεται μετά από την πολύχρονη απουσία τους και την επιτηδευμένη μη αναφορά τους….
Μην λησμονείτε όμως πως ανάμεσα στα ξεθωριασμένα λουλούδια, υπάρχουν και κάποια, που παρά την απομύζηση της δροσιάς τους, κρατούν το χρώμα και το άρωμα τους κάτω από το χοντρό συναξάρι του Χρόνου!...
Φίλε Στέργιο, το έργο σου θα σε κρατά πάντα στη μνήμη μας! Όπως και τους λοιπούς συντελεστές της εποχής, της μεγάλης συνεταιριστικής αναδημιουργίας , τον Δημήτριο Πετσούλα, τον αρθρογράφο, ως πρόεδρο της μετατροπής και της τελικής υλοποίησης του έργου, τον Δημοκράτη Γιώτα, τον Νίκο Παπαντώνη, τον Τάκη Λιολιόπουλο, τον Οδυσσέα Βλάχο, τον Βάϊο Παλέγκα και τον Χρήστο Γκατζήμα, μέλη του ιστορικού Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΑΣ.
Να είναι ελαφρύ το χώμα της πατρώας γης που τους σκεπάζει για όλους, όσους έφυγαν νωρίς για το παντοτινό τους ταξίδι...
Σίμος Ζαγκανίκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου